"Deshifrim" - Gjuha Frigje - Gjuha e pararendësve tanë - Ata flisnin Shqip.

Brygianët ishin një popull më i moshuar sesa egjiptianët dhe se gjuha e tyre frigje ishte gjuha origjinale e burrave. Në burimet «greke» ata shfaqen së pari nga Homeri në Iliadë, i cili i përmend ata si aleatë të Trojanëve që erdhën nga Ascania (Bithynia). Në fillim të shekullit të 7 para Krishtit.

Midis fjalëve të panumeerta tee cilat flasin shqipe në fjalorin frigjian, gjejmë një fjalë shqipe të pastër e cila gjendet edhe tek një mbishkrim Phrygian, në formën e një këshille, e pikërisht kemi të bëjmë me fjalën: ABBERET, e shohim atë këtë herë në formë tabelë, pasi na duhet të lexojmë aty edhe sqarime të tjera shoqëruese mbi këtë fjalë të lashtë frigjiane (Phrygian) plus edhe sinonimet e kësaj fjale në gjuhën shqipe dhe në gjuhë të tjera, armene, greke dhe sigurisht të sjella në gjuhën angleze.

Së pari vështrojmë me kujdes edhe njëherë fotshkrimin dhe shohim aty fjalët frigje madje sapo të trajtuara, dhe kemi: *AB = Pranë, afër, dhe po aty gjejmë fjalën tjetër Phrygian: ‘MEBERET = Mbart, (transportoj) dhe më poshtë saj të nënëvizuar kemi fjalën (Phrygian} Frigian: BEP; BER = Mbaj, të mbaj, 'mbart'.

Tashmë e kemi më se të qartë kuptimin e fjalës frigje, një fjalë kjo e përbërë nga: ABBERET = ‘AB + BERET’, ku ‘AB = Pranë’ dhe ‘Beret = Mbaj, mbart’, (transferoj) pra thënë shkurt kemi: ABBERET = Pranë + Mbart -> Mbaj/pranë.

Lidhjen e kësaj fjale frigje me gjuhën shqipe do e shohim edhe më të plotë tek një mbishkrim (këshillë) e kësaj gjuhe të lashtë më e lashtë edhe prej gjuhës egjiptiane. Mbishkrimi në original është ky:

Phrygians shkruar : Βας ιοι βεκος μεβερετ - Bas ioi bekos meberet

Kuptimi në English: Bas will take his bread away. 

Në gjuhën shqipe - : Pas i buka me viret

Nga studimet e kryera vërejme se ka një përpjekje për manipulim nga studiues të ndryshëm të cilët sa herë shohin vështirësi për ta trajtuar një fjalë apo një mbishkrim si të gjuhës greke, bashkojnë ose i ndajnë fjalët e dialekteve, apo gjuhëve të ndryshme "para-greke" ashtu si atyre ju intereson duke thyer krejt normat llogjike –gjuhësore, qoftë edhe shkencore. Por edhe në rast se fjalët në këto shkrime, e mbishkrime gjenden të shkruara bashkë, sërish kur ato deshifrohen, nuk ka arsye të mos i paraqitim të ndara më vete, për lexuesin dhe studiuesin vet, shohim tani mbishkrimin në gjuhën frigje, kujt gjuhe i përket ajo?

E risjellim edhe njëherë për ta patur sa më pranë syve këtë mbishkrim

Phrygians shkruar : Βας ιοι βεκος μεβερετ - Bas ioi bekos meberet.

Kuptimi në English: Bas will take his bread away. 

Në gjuhën shqipe - : Pas i buka me viret

Ky mbishkrim është një mbishkrim i shkurtër në formë këshille i cili ka gjithesej vetëm katër (4) fjalë i shohim ato:

1- Βας _____________ Bas;
2- ιοι ______________ ioi; 

3- βεκος ___________  bekos 

4- μεβερετ _________  meberet.

I krahasojmë tani me rradhë fjalët frigje me gjuhën e lashtë shqipe.

1- Bas => Pas, sepse shkronja ‘P’ renditet direkt e zbutur pas shkronjës ‘B’ kjo për shkak të derivatit, kalimit fonetik midis shkronjave buzore në këte rast dhe jo e kundërta. Shembullin më të qartë kemi vet emërtimin e këtij populli të lashtë banorë të trojeve brigjeve shqiptare. Psh kemi:  Bregas –Phrygas –Frigas.

Fjalën e dytë tek ky mbishkrim kemi:

2- Ioi – nyjë shumë zanorshe tipike – ilire, në këtë rast, ajo sjell fjalën “Bekos” në trajtën e shquar, "ιοι βεκος = Buka". Fjalë kjo e njohur tashmë prej krejt botës së letrave dhe asaj shkencore se: ‘Bekos = Buka’, i takon gjuhës shqipe e padiskutim, këtu edhe për një arsye tjetër tepër domethënse, sepse dimë në gjuhën greke: β = v/υ/ϝ e pas kësaj fjala më e lashtë e njohur ‘βεκος’ ne gjuhën greke do të lexohej “Vekos” njëjtë si tek emërtimi: βασιλιάς = Vasiliás = Mbret. Veç kësaj sapo fjales Frigje BEKOS i largojmë asaj prapashtesen e njohur greke në këtë rast shtuar prej studiuesve, pas kësaj kjo fjalë ngelet e pastër e virgjër shqiptare: BEK = BUK, me kuptimin e saj të qartë brumë i Pjekur, Pek, BEK.

Pas kësaj shohim fjalën e tretë të këtij mbishkrimi:

3- Meberet => Me Beret –Mê Biret – Mê Viret. - e Mbart Bukën me vete (b=v).

Ende sot në gjuhën shqipe kemi në përdorim fjalën: Bie, ‘e bije’ biere; sille, e mbart me vete, veç kësaj, ashtu siç shpjeguam edhe më sipër se (b = v/p/m) dhe ( b > b^h/p^h = f ) sërish do gjejmë fjalën e lashtë shqipe *Ber-et, evoluar dhe adoptuar tashmë si e saj edhe nga gjuha greke: “Bere – Pere - to e Fere; φερε” {ndaj në gjuhën greke kemi: 'το πηρε; to pire = e mori') ashtu si: 'Parto = Mere'.

Për me tej i drejtohemi edhe fjalorit të gjuhës shqipe dhe aty kemi:

BIE II kal.

1.     Mbart diçka nga vendi e mar ku është dhe e sjell e bie afër, e sjell; e zhvendos, etj shembuj të tillë.

Duhet theksuar se fjala e fundit {μεβερετ; meberet} tek ky mbishkrimi  i lashtë Phrygian, le shkak të dyshohet se ajo fjalë nuk ndahet qëllimisht, jo vetëm kjo, por edhe shkronja ‘β’ nuk lexohet baraz ‘V’ – ashtu si tek krejt rastet e tjera në gjuhën greke ku: β = υ  - përse këtu jo?

Gjithësesi tek ky deshifrim ka një gysëm të vërtet – sepse pranohet zyrtarisht i saktë kuptimi i këtij mbishkrimi i cili na jepet në gjuhën angleze, por askush nuk flet dhe nuk jep të dhëna se ku mbeshteten dhe kujt gjuhe i janë rreferuar për zbërthimin e këtij deshifrimi? E ndërkohë aty nuk ka asnjë fjalë greke.

A thua se vetëm duke e lexuar këtë mbishkrim nëpërmjet alfabetit të lashtë, “Phrygians” del ky kuptim? Në se po; atëhere popujt e Brigjeve, Brygian -ët ishin pararendësit tanë dhe flisnin Shqip. E lexojmë edhe njëhere këte ‘këshille të mirë’ frigjase duke sqaruar se fjala e parë aty ‘Bas’, nuk është një ‘emër personal’, siç na i paraqesin studiuesit e këtij mbishkrimi, për arsyen e vetme, sepse në po këtë ‘Fjalor Phrygian’ i nxjerrë si rrezultat i vet punës së tyre, madje një punë madhore kjo, nga të njëjtet autorë, aty nuk gjejmë emër personal i quajtur ‘Bas’ dhe pas kësaj kemi:

-         Phrygians shkruar:  Bas ioi bekos meberet - Βας ιοι βεκος μεβερετ 

-         Në gjuhën Shqipe -: Pas  i  buka   me viret - Bas ioi bekos mè beret

-         Kuptimi në Eng. .. : Bas will take his bread away. 

Vetëm duke ju drejtuar formës strukturore së gjuhës shqipe ndërtuar do shohim se ky deshifrim lexohet pa asnjë vështirësi prej saj, ashtu si në të kundërt në gjuhën greke dhe atë angleze ku mbiemri vendoset para emrave dhe folja nuk mund të ndryshojë pozicionin e saj lirshëm njëjtë si tek gjuha ‘arkaike shqipe’ ku mundemi të shprehemi:

-         Basi e mori bukën me vete

-         Me vete Basi e mori bukën

-         Bukën Basi e mori me vete

Kjo është gjuha shqipe një gjuhë e lashtë, e para gjuhë e krejt simotrave dhe bijave të saj, e krejt gjuhëve IE quajtur.

Fatkeqësisht gjuha greke, përqasja e saj në këtë mbishkrim, është  i pamundur.

Aleksander Hasanas 

(Mili Butka) @ Gjuha Shqipe - Etimologj

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Etmiologji mbi fjalën shqipe "Dele"

Literatura shkencore: Dele = Pordhë (???)

Gjuha sanskritishte, gjuha e parë e njohur dhe e deklaruar, mbirë mbi këtë Dhe, kjo gjuhë sigurisht e lindur së bashku me njeriun e parë, normal është një ndër pikat kryesore – krahasuese  e të gjitha gjuhëve më të vjetra njohur por edhe më gjerë.

Sanskritishtja bazë, provë, laborator i gjuhës më të vjetër.

E pikërisht në këtë gjuhë; “Delja” është quajtur: “Pardate”

Ka një fakt të dukshëm e të pakundërshtueshëm, në shumicën në mos krejt ato, mbi fjalët-etimologjinë e tyre, deklarohen të pasigurta ose paragreke dhe historia mbyllet me kaq. 

Delja një emër i gjinisë femërore: DELE, kjo një kafshë e urtë shtëpiake, përtypse, leshi i saj krejt i butë “borë e bardhë”  mbahet për qumështin – t’amlin e saj, leshin, mishin, lëkurën, ajo është femra e dash-it “Dac”. Këto janë karakteristikat kryesore të saj, por ajo që vlen të përmendet këtu është se delja njihet si kafshë e bardhë kryesisht, (e sigurisht që ka raste të veçanta ku ajo nuk është e tillë), vetë emri “DELE” na i ofron mundësinë të shohim qartë se ajo është e bardhë e shndritshme, ashtu si: “Ylli – EL” rrënja e saj ndërtuar kjo fjalë: DELE.

Gjuha e bukur shqipe ka një thënie:

DELE f.

* U bë dele iu zbardhën fare flokët, u thinj krejt.

– Lule deleje – krejt e bardhë, bot. shih te LUL/E,~JA.

 Madje vet emri “lule” buron prej aty fjalës shqipe: “Yll” (L'yle); në latinisht kemi; lule = flos – dritë, ashtu si në ang. lule = flower dhe në kopjacen greke; lule = loul/oúdi, (luludhi)

Pra siç lexuam më lartë emri Dele, origjina e saj më e vjetër në gjuhën po më të vjetër në atë sanskritishte quhet: PARDATE.

Në fakt të vërtetës nuk i shmangesh dot, e vërteta  është dritë dhe drita është jetë, e pra dhe një fëmijë i çfardo lloj kombi, në rast se do ti jepej ta lexonte fjalën: PARDATE në çfarë do lloj gjuhe, ai do të shprehej ashtu fiks siç shkruhet: “Pardate = Pardhate; Bardhate” Studiuesit e kësaj etimologjie i shmangen krejt fjalës në origjinal; “Pardate” shkronja “A” devijohet dhe lexohet: “E”  ajo ngelet e njëjtë vetëm tek gjuha angleze por aty si karakteristikë e gjuhës së saj shkronja; p = f  dhe gjithmonë sipas tyre; dele = pordhë, (pierdh) në ang. kemi: fart = pordhë = dele.

Në literaturën shkencore kjo fjalë sanskritishte: “Pardate” në gjuhët  që shikoni në tabelë marë nga burimi, shikoni edhe tabelën si më poshtë vijon:

Sanskrisht    Grek      Russian        Lituane      Ang.       Shqip

PARDATE  → Perdo  →  Perdet’    →  Perdzu   → Fart   →  Pordhë

Një katasrofë e vërtet, a mundet të quhet delja; Pordhë ???

E në se po, përse duhej të quhej kështu?

Kurrsesi, fjala; “Pardate” në sanskritisht ka kuptimin e diçkaje të mbirë – nxjerrë dalë me shpejtësi (me forcë) nga trupi amë → ky është Dielli dhe rrezet; “Pardate” përreth tij.

Pra: PARDATE, do të thotë; “e bardhë, të bardhat – Pardhate” ashtu si rrezet e Diellit të “Arta” neon krejt të bardha, kjo sigurisht dhe natyrshmërisht e përforcuar ende trashëguar tek emri: “Dele” në të gjitha gjuhët respektivisht krahasuar por edhe të tjera gjuhë me bazë latine apo më saktë IE, ku kjo fjalë ka për rrënjë fjalën “i/e bardhë”

Shqip. ……....Dele

Ang. ………....Ewe

Grek. ……. ...Provatína

Russ. …….....овца, ovtsa

Letuan. ….....avis

Latin. …… ... ovem,

Katalone …...ovell-a

Qartësojmë se “A’b’” ashtu si në  latinisht – alba; rusisht – belyy; letuanisht – baltas, por dhe greqisht – lefkó, (lebʰ) do të thotë i/e B(a/r)dhë dhe në këtë rast të gjitha fjalët e sipër përmendura kanë për rrënjë: 'El dhe Ab', ose të dyja bashkë: Ovell = Dele, ashtu si në gjuhën simotër, Ar’mëne – (vllahe) ku Delja quhet: O'yli → Oili. 

Ja çfarë na ofron gjuha e jonë shqipe në këtë rast:

BALË I f.

Pullë e bardhë që kanë disa kafshë në kokë ose në trup. Ka me balë. Dhi me bala.

Kafshë shtëpiake (zakonisht dele, dhi ose lopë), që ka një pullë të bardhë në ballë, në turi ose në trup. Moli balën.

BEC m. – Qengj i vogël. Bec i bardhë. Kullosin becat.

BEBE II f.

Vrimë e vogël dhe e rrumbullakët në të zezën e syrit, nëpër të cilën hyjnë rrezet e dritës brenda në sy; bebëz, ninëz. Iu zgjeruan bebet. I shkëlqejnë (i ndritin) bebet.

E ruaj si beben e syrit. (si dritën e syve)

Pra Bebe, do të thotë “dritë”, dhe kjo fjalë  “Be” në bashkëveprim me emërtimin: El (yll)  jep rezultatin në cdo gjuhë IE barz kjo: Bel, Leb → lefkó, Bal/tas, lab, (lámpo) Alb, alba, alpe, etj, pa mbarim në çdo gjuhë që do të thotë; “e bardhe e shndritshme”, ndriçuese –vezulluese, Venus – yll i shndritshëm, por jo vetëm duke patur parasysh barazvlerën e shkronjave buzore; “b = v” kemi fjalën: Allb <> Bell –Vell, Vello ashtu si Beligrad –Veligrad, por edhe fjalën Lab, lebrit të bardhë – lefki.

Kjo është gjuha sanskritito-shqipe, gjuhë e parë lindur mbi Dhe, ajo ende vazhdon të ruaj me fanatizëm të artat–fjalë sigurisht, në euvolim të plotë por pa e ndryshuar si gjuhët e tjera strukturën bazë të saj.

Etimologjia [white ]

Nga Middle English çikë, hwit, nga Old English hwīt, nga Proto gjermanike * hwītaz (prej nga edhe West Frisian wyt , Holandez domethënë , gjermane weiß , Norvegjez hvit ), ngaProto-Indo-evropiane * ḱweytos (“të ndritshme; shkëlqejë” ). Krahaso Lituanisht šviẽsti ( “tëshkëlqej”),šviesa ( “dritë”), Kishën e vjetër Sllaveсвѣтъ (Svetu, “dritë”), свѣтьлъ (světĭlŭ,“të qartë, bright”), Persian سفید ‎( sefid ), Avestan ‎(spaēta , “ white ” ), Sanskritश्वेत ‎( śvetá , “ white, ndritshme “).

Në shqip; kemi Ba = i bardhë dhe  Ve/tit, vezullon, Vet/us, vetëtimë = dritë e B/a/r/dhë

Së fundi një pyetje mbi studiuesit europiane: Përse tek fjala sanskritishte: PARDATE,  pse shkronja: ‘D’ nuk lexohet si në gjuhën greke: Δ = Dh; e rezultati vjen vetvetiu; PARDATE = PARDHATE, të Bardhat, e bardhë – si Dele.

Bec e Bardhë. Beke e bardhë borë

Njëjtë si tek fiset ilire dikur; Parthët, bardhët, Bardhylët, Labardhatë po jo vetëm; (S’part’a, sparthanët), Ardët-ar’dianë, d’ardanë, ARB-Ar’bët – Arban-Alban (Allb) bijtë pjellë e parë rrezet e Zeusit vet.

Shënim: Fjala shqipe: bebe, në gjuhë të tjera ka kuptimin; i ngrohtë, i dashur, i ëmbël, rreze drite – jeta vetë!

Ref; http://www.e-reading.club/chapter.php/73183/32/Diamond_-_The_rise_and_fall_of_the_third_chimpanzee.html

Mili Butka # Aleksandër Hasanas

Korçë më 18-7-2016.

Gëzuar ditën e Shën Gjergjit - Rrezet e Arta - Emrin e të madhit Skanderbeg!

Happy 612th birthday to the National Hero of the Great Albanian Nations and the Albanian people: Gjergj Kastrioti Skenderbeu - Lord of Albania (George Castriot Scanderbeg)The Albanian Nations will never forget the Albanian struggles led by this Great Albanian Hero and also a European Hero.

Heroi kombëtar Gjergj Kastriot Skënderbeu u lind në 6 maj të vitit 1405 të shekullit të 15-të në një familje fisnike të Dibrës, siç ishte ajo e Gjon Kastriotit. Ai u mor peng nga Sulltan Muradi dhe luftoi për Perandorinë Otomane si gjeneral deri në vitin 1443, vit në të cilin dezertoi gjatë një beteje, duke u rikthyer në Krujë. Në vitin 1444 ai mblodhi të gjithë princërit shqiptarë në Lidhjen e Lezhës, ku u vendos unanimisht të luftohej për marrjen në zotërim të trojeve shqiptare kundër perandorisë otomane.

Në krye të ushtrisë shqiptare, pas fitores së parë kundër otomanëve në betejën e Torviollit, Skënderbej do të korrte 20 fitore të mëdha kundër perandorisë, në plot 20 vite luftë në krye të ushtrisë së vet, që kishte si kryeqendër Krujën.

Heroi ynë kombëtar do të njihej për luftën e tij të paepur në një vend kyç mes lindjes dhe perëndimit. Ai do të njihej si vasal i mbretit të Napolit në traktatin e Gaetës, ku mbështeti mbretin Ferdinand të Napolit në luftën civile të viteve 1460–1461. Në vitin 1463 ishte komandant i forcave të kryqëzatës së Papa Piut II, ndërsa do të vdiste në 17 janarin e 1468, në moshën 63-vjeçare. 

Gjergj Kastriot Skënderbeu konsiderohet nga shumë vende të Europës Perëndimore si heroi që pengoi Perandorinë otomane të pushtonte Perëndimin e Europës, dhe si modeli i rezistencës së krishterë ndaj otomanëve muslimanë.

Gjergj Kastriot Skënderbej mbetet figura legjendare e kombit shqiptar në shekuj.

Virgilios Arvanitis

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Gjuha shqipe – dhe ajo fenikase

Gjuha shqipe – dhe ajo fenikase

Kur qenia njerëzore zhvilloi për herë të parë gjuhën, ato sigurisht  u ndërtuan mbi të njëjtën pikë fillese: A dhe B; dhe shtrirje X – pafundësi Game” zhvilluar në versione të shumta, ky diversitet në vazhdimësi.

Gjuhët semite janë një grup i të së njëjtës familje, ato kanë një numër karakteristikash thelbësore të veçanta në ndërtimin strukturor të gjuhës së tyre me anën e të cilave mund të identifikohen si të tilla të cilat përbëjnë thelbin e tyre:

Gjuhët semite janë: abisine, fenikase, akade, herreje, arameje, kanane arabe, etj; e përbashkëta e gjuhëve semite janë fjalët e tyre, të cilat përbëhen nga rrënjë me tribashkëtingëllore secila (triliteralitet).

Një karakteristikë krejt e veçantë e vetëm gjuhëve semite është se ato kanë një fjalor të tej bollshëm, me shumë fjalë-emërtime për të njëjtin objekt, psh; ato i japin dritës 21 emra; vitit 24; Diellit 29; reve 50; errësirës 52; shiut 64; burimit të ujit 88; ujit 170; gjarprit 100; devesë 255 dhe luanit 350 të tilla.

Ky një thesar burim emërtimesh për shumë gjuhë të tjera, mendoj se nuk mund ti shmangesh dot, teksti më i hershëm i gjuhës semite është, mesazhi hyjnor, që përmban pretendimin e një shenjtërie të tillë, Kodi i Hamurabit. Gjithashtu të mirënjohura kemi vepra letrare: Libri Hebraik i Mbretërve, Psalmet, Kënga e Këngëve, mbishkrimet mbretërore akadiane, Epi i Gilgameshit, etj.

E vetmja gjuhë e familjes semite që nuk shkruhet me alfabetin arab, por me shkronja latine, është ajo malteze.

Alfabeti fenikas i përket po kësaj gjuhe e cila u zhvillua nga alfabeti “Proto-Sinaitic” rreth vitit 1050 para erës sonë, ky alphabet është shkruar gjatë Periudhës së Bronzit, në gadishullin Sinai, në Egjipt, shkrimet e para fenikase  ishin ato me sistemin “kuniform” (shpikur nga sumerët në Mesopotami).

Alfabeti fenikas kishte 21 shkronja të formave të ndryshme dhe shkronjat ishin bashkëtingëllore, shkronja të cilat ishin përvetësuar nga hieroglifët e semitëve në Egjiptin e Lashtë, siç e lexuam edhe më lart gjuha e fenikaseve i përkiste gjuhës semite e cila u përhap në Mesdhe nga markantet, që nga Siria, Izraeli, Palestina Libani, por dhe Tunizia.

Më poshtë po sjellim një listë fjalësh emërtime shkëputur prej fondit gjuhësor asaj gjuhe proto semite, ku shumë prej tyre duket sikur flasin qartas shqip, mos ndoshta kemi të bejmë direkt me gjuhën e lashtë fenikase?

Përpara se te lexojmë tabelën e mëposhtëme nevoitet të shpiegojmë barazvlerën e shkronjave të paraqitura në tabelë si psh; shkronja e madhe semite: V = A, psh; në proto semitic kemi; bVn = Ban, bëj  (gegërisht; Ban) -(eng. build), ndërkohë, shkaku i evolimit gjuhësor tek shumica e gjuhëve të sotme me bazë latine kryesisht, kalime të aprovuara shkencërisht si; leximin e shkronjës nga: B = V,  si psh; bayṣ̂ = vezë (egg), ashtu si dhe shkronjën; ḳ = s; sh, etj, … duke lexuar tabelën – qartas do i kuptoni ato.

Proto-Semitic dictionary; – b c d g ġ h k l m n p r s ś ŝ š t w y ɬ ʔ ʕ ʾ ʿ θ

                                                  Mili Butka @ Gjuha shqipe
                                                      #Aleksander Hasanas

Gruaja: Kroi - Burimi i Jetës - Mëmë Hyjnore - Energji!

Grua, gruaja, çfarë është gruaja, pse u emërtua ashtu, mendja të shkon tek Eva krijesa e parë femërorë nga “Brinjët e Adamit”

Dhe ashtu padashje gjithë që kanë shkruar e do shkruajnë për të, është krejt e pamundur të mos i thurin lavde, e të mos i bëjnë krahasime nga më të ndryshmet; Yll, Hënë, Pishtar, Frymëzim, Shtylla e familjes, Mëmë, Hyjnore, më e bukura “Krijesë” quajtur ndryshe: “Grua”

Studiuesi i madh Xhuzepe Krispi sjell për emërtimin: Grua” fjalën “γραία – grea” e ngjashme me γρȢια, γρȢα (gruia, grua). Dhe kjo fjalë ka kaluar në “γράια – gria = grua plakë.

Ndërkohë, Gustav Majeri përballë gjuhës shqipe si gjithmonë e ndjen veten “ngushtë” i bije sharra në “gozhdë” dhe e quan këtë fjalë shqipe, të “errët” njëkohësisht ofron rrënjën; “GRŌN” ashtu si edhe nga indishtja e vjetër “GNÁ”, irlandishtja e vjetër MNᾹ etj, por pa rezultat.

Gjuha shqipe, jo rastësisht dhe për “Hobi” u luftua ndërshekuj, nga të zinjtë “Pantera-Hiena” krejt të zeza.

Fjala “Grua” ka për rrënjë grup-bashkëtingëlloret “GR”, rrënjë kjo e pandryshueshme; në gjuhën shqipe kjo rrënjë fjalëformuese në të gjitha rastet tregon “Ritje – n'gri/tje, kreativitet, risi, fortësi, dallueshmëri por edhe ashpërsi-grindje – grindavec – gria = i/e moshuar” etj.

Gjokë Dabaj, publicist i njohur, studiues dhe autor i disa librave historikë, studimor dhe artistik, sjell në këtë rast, mbi fjalën, “Grua” krejt një mendim të ndryshëm, nga shumë autorë të tjerë, pavarsisht se niset nga fjala e ashtu quajtur latine “GENERO”, me lindë, GENS, fis, pasardhës, greqisht “γένος” lindje, krijim.

*GENUE- *GËRUA-GRUA (GRUO, GRUE). Do të kishim një rotacizëm të hershëm.

Tek gjuha shqipe kemi një fjalë të bukur, fjalën; “Krua” e cila tregon rrjedhshmëri, burim, jetë gjallëri, ashtu si; “e krijuara – krijesa – krijuesja – krua – grua”

Edhe në rast se i referohemi gjuhës greke ku gruaja quhet; “gynaíka, gineka” dallojmë qartë se kemi të bëjmë me fjalën “Gen” që do të thotë lindje, rilindje, krijimtari – vazhdimësi, etj sinonime të këtij lloji, (gjenetika).

Në gjuhën angleze kemi; wo/man = grua, ndërsa “Crea/ture = Krijesë”

“Grua” do të thotë; Krua-Burim, jetë, gjallëri e ashtu si në mungesë të ujit pa “Grua” nuk do kishte jetë nuk do të kishim “Genin–Një i Ri” nuk do të kishim përtëritje; ri/gjene/rim, do ishte si toka me Diell por pa Hënë, pa Nënë, e ne të gjithë do të ishim veç “Adam”, që në shqip do të thotë i paaftë për të krijuar krijesën e vet Njeri.

Në mitologjine e herëshme kemi: Eva - kri/jesa e parë "grua"-krijuar prej brinjëve të At/amit-Diell, ishin rrezet-birinjë të tij të cilat shfaqën Hënën-Evë-Mëmën-Nën'.
--------------------------------------------------------------------------------------------

Fjala: Gria = Grua plakë, Jo nuk rrjedh prej fjalës Grua, në gjuhën shqipe të moshuarve qoftë edhe burrave ju është thirur “Gërxho” për arsyen e vetme sepse janë pleq të “palosur”, të "Krusur" të vushkur të thatë si; “Grxhap” dru i tharë dhe i shtrembër, njëjtë si edhe majat “Shkrepat” e maleve të lartë shkëmborë gjithë “Gërxha, ku të “Grin” e ftohta dhe ngjyra e tyre në “Gri”.

[Nje pyetje për studiuesit: Duhej të plakej Gruaja të quhej "Gria" e pastaj kemi lindjen e fjalës "së quajtur-greke": A'gria = i/e egër, egërsisrë?]

Mili Butka

Korçë më 22-4-2016

Lëvizja 'Foleja Kombëtare Shqiptare' - NJOFTON_!

------------------------------------------------------------------------------------------

Lëvizja 'Foleja Kombëtare Shqiptare'

 njofton, se në dt. 12.02.2017 në kishën shqiptare ortodokse 'Shën Maria' 

në Elbasan (Kala) 

do të mbahet meshë përkujtimore me rastin e 112 vjetorit të vrasjes mizore të martirit, Papa (At) Kristo Harallamb Negovani. Ceremonia do të kryhet ditën e dielë paradite, në orën 11. 

Gjithkush që ka gjak të pastër shqiptari është pjesë e kësaj ceremonie mbarëkombëtare.

Me respekt, nipi i martirit:

Kiço (Kristo) Ksenofon Negovani - President Nderi i Lëvizjes 'Foleja Kombëtare Shqiptare'

Elida Jorgoni @ Mili Butka

---------------------------------------------------------------------------