Poezi: Kushtuar Malit, të shenjtërimit si simbol i bashkimit.

Kushtuar Malit, te shenjterimit si simbol i bashkimit.

Dija malet e shqiperise
Por asnjehere s'kisha mesuar

Qe ai vend i shenjterise

Te ishte fron i perendise

Tani teper, teper vone

Mesova fjalen dodone

Qe ne shqipen e lashtesise

Desh te shosh ≼DOTE DUAM≽

Asnjehere s'kisha ditur

Asnjehere s'kisha mesuar

Qe ne ate mal te shenjteruar

Gjithe te mirat kishin qendruar

Atij mali aq te mire, e te bekuar

Frasherllinjte dhe Cajupi

gjithemone i kane kenduar

Por asnjehere kot se koti

Por ishte fron qe rrinte ZOTI

Ne ate kohe qe qemoti

E kish thene dhe Heradoti

Qe ne ate mal te shenjteruar

Kish pasur shtepi dhe ZOTI

Kur dolli dieli dhe qielli ndriu

Shpejt u duk dhe Abas Aliu

E ndjente veten teper krenar
Prane flamurit tone KOMBETAR

Te gjithe besnike ndaj betimit

I shkrojten malit te shenjterimit

S e per te gjithe shqiptaret

Ka qene simbol i bashkimit

Kujtoj vitet qe kane shkuar

Ku prane malit te shenjteruar

Mijra vete kane peligrinuar

Nga gjithe fete te BASHKUAR

Ky ishte humanizmi shqipetar

Me baze tolerancen fetare

Qe Rilindja jone KOMBETARE

Te drejtohej nga tre besimet FETARE

Siiç e pane vete ata te udhes nga

NJEREZ TE PENES DHE TE PUSHKES

Eshte shkruar per kete Atdhe

Per ndjenjen e shqiptarizmit

Porasnje vlere sdo kish per ne

Pa binomin e arte, ≼PA ATDHE NUK KA FE≽

Mirgjin Frasheri

LIRIA – ILUZION “LIRI, BARAZI, VËLLAZËRI“

SERISH AKTUALE...!

Llambi Qirko

25.03.2015 · 

LIRIA – ILUZION

“LIRI, BARAZI, VËLLAZËRI“

Emblema – zjarr e një revolucioni

U dashuruam pas saj dhe unë edhe ti

Jemi mashtruar miq, më...mos besoni

Kur u ngjize dhe kur linde kush të pyeti

A do, a s’do të vish në këtë jetë...?!

Me vargun romantik të një poeti

Nuk ardhka paqja as barazia e vërtetë.

Prindët kur të përkëdhelen nuk u shtirën 

Por shume nuk të pyetën si për dreq

Të edukuan me bindjen për të mirën 

 As qe e mendonin se po benin keq...!?!!

Tatëpjetën - rrokullimë kur merr jeta

Dhe "komb" i burrit e humb burrërinë

E çoroditur nga zullumet mendje – shkreta

Rrokulliset e pabusull në greminë .

Mos vallë instiktet e pushtuan botën

Dhe njerëzimi drejt absurdit shkon 

E qorruar Politika s’e ndjen shqotën… 

Që pa u ndalur na tërheq në hon … ?!

Do presim Zotin, Krishtin, Muhametin ?

A Budën, që ta ndalin këtë batërdi … 

Apo të gjithë, në këmbë do ngremë SHTETIN

Sa vite Politika na gënjen në sy …?

Lirinë, drejtësisë së SHTETIT ja besoj 

 Dhe nuk dëgjoj më fjalë magjistricash

Që të më mbushin mendjen, nuk denjoj

T’i përkund ëndrat nëpër erza picash…!

Por nëse SHTETI i paturp na gënjen

Me njerëzinë tallet, sillet me dredhi

Instikti qënien dhunshëm e rrëmben

Dhe vjen ajo që s’do ta doja... ANARKI…!

Lame Qirka

Tirane …Mars 2015

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Poezi, Kushtuar Vëllezërve Frasheri.

Poezi, Kushtuar vellezerve frasheri

Me Avdyl e kam filluar
Si nje trim e burre i shquar
Kur Shqiperia ish duke coptuar
Per ne Londer ka udhetuar
Me Bismarkun eshte takuar
Ai burre shteti mjaft i i degjuar
E kish pritur e kish nderuar
Ekish pyetur e kish degjuar
Pse ke ardhur e munduar
Avdyli i i tha vetem dy fjale
S,kam asnje kerkese per vete
Por dua qe, gjithe shqiptaret
Ju ti njihni si komb me vete
Bimarku si e kish degjuar
Ekish mesuar e keshilluar
Qe asnje shtet s,ka egzisuar
Pa gjuhen e vet te shkruar
Dhe me pas e ka sqaruar
Se Shqiperia gjithe keto vite
Do te mbetet veç nje shprehje
gjeografike

Po te mos shkruhet gjuha shqipe
Nuk ka vend per te mohuar
Por eshte shume per te desheruar
Qe kjo e vertete historike
Qe nga Bimarku eshte theksuar
S,duhej manipuluar e,injoruar
Por me kohe dujhej zbuluar
Sikur Avdyli te ishte gjalle
Me te drejte, do te na kish
Qortuar
Dhe per te madhin Naim dime
Ka bere shume per Shqiperine
Na kamesuar si asnjehere kurre
Qe si te jesh trim e te jeshburre
Dhe kur ishte ne shtrat semure
Ishte ngritur dale nga dale
Semundjes i beri balle
Theriste kerkonte arme
Qe bashke me shoket prane
Te mbronin te gjithe vatane
Te gjithe shqiptaret e dine
Ka qene si Getja per Gjermanine
Porsi Shekspiri per Angline
Ne cdo veper qe dota gjesh
Ish si Hygoi per çdo frances
Por shqiptaret shume dine

Dhe per te shquarin SAMINE
Qe ka shkruar perShqiperine
Per Shqiperine ai ka thene
Qe çfar ishte e çfar ka qene
Fjalet e tij si margaritare
I kujton sot çdo shqiptar
Pa Shqiperi s,do kish shqiptare
Kemi mesuar gjithe ato vite
Se s,do kishte asnjehere Shqiperi
Po mos kishim shkollla shqipe
Per here ka shkruar e thene
Qe ta duam Shqiperine meme
Dhe nje gje per te te dime
Se per Sqiperine punoi shume
Se sa here qe ai shkruante
Mbante jastekun mbi gjunje
Endjej veten te nderuar
Qe per keta burra te shquar
Me deshire per ta kam shkruar
Se nje jete te tere punuane
Qe Shqiperine ta shihnin ZONJE

Mirgjin Frasheri
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Prindërit - Poezi nga Mirgjin Frashëri

Prinderit e mi

Se si nena me babane

Per origjine Frasherin kane

Shume vite kane kaluar

Kane vdekur dhe s'jetojne

Ne shpirt e ndjej perhere

Sikur te ngjallen dhe njehere

Dote ndjeheshin te gezuar

Kur te me kishin shikuar

Me femije te martuar

Qe kane lindur dhe jane shtuar

Fotografine jam duke pare

Ndjehemi per ta krenare

Qe trungu jone familjar

Nga ato rrenje ka dale

Kur dhe ne tu veme prane

Ato rrenje nga kemi dale

Asnjehere s'do kene te thare

Sepse jane rrenje te saj fare

Ku mbiu dhe lulezoi

Rilindja jone Kombetare

Duke ndjere i nderuar

Perhulem perballe tyre

Me gjithe respektin e merituar

Korçë  04.08.2016 

-----------------------------------------------------------------------------------

PÈRTEJ HIPERBOLÈS - poezi kushtuar Perikli Jorgoni - Nga Ylli Mece‎

PÈRTEJ HIPERBOLÈS

(Kjo poezi i kushtohet pedagogut tim tè Gjuhè-Letèrsisè ne shkollen Ushtarake "Skenderbej", Perikli Jorgonit, ‟aksidentuar” me pasojè vdekjen né rrethana shumè misterioze)

------

Kush i solli gèrmat shqipe ?!.. Qoftè i mallkuar !

Teksa jargèt e vrera (oh me sa helm) ranè mbi veladonin e tij tè zi

Shqiptarèt tè gjithè pa pèrjashtim kam pèr t'i shkishèruar!!

Çmendurisht ulèrinte patriarku, nga njè meshè mbajtur

Larg sa larg nesh... tutje né Greqi.

------

Ata na e vranè At Kristo Negovanin, pèr gèrmat shqipe

Kryqèzatèn filluan priftèrinjtè e Athinès si tè marrè

Tè etur ia ngulèn thikat tejpèrtej kraharorit

Blasfemi... blasfemi èshtè vèrtetè - kur djallit i lutet

Vet djallit me temjan, por tashmè… vendosur né altar!

------

Ata bukèn e helmèt ia dhanè dhe Petro Kolonjarit

Si né Mesjetè i,a shtruan dhe me ‟verè tè vyer”

Tè marrèt as mund ta kuptonin se vetè ata ishin tè helmuarit,

Se vdekjet pèr alfabet kurrèsesi jo… jo nuk mund tè mbyllin

Por hapin me mijèra e mijèra dyer!!

-----

Èshtè dhe ndofta do tè ngelet pèrtej çdo imagjinate

Njè shqiptar né trung sa njè rrap… né mos mè i vjetèr

(Mè ndieni miq mos e merrni kurrè jo as pèr hiperbolè)

Nga djajtè e njè shpirti, tè njè kishe tè pashpirt ,u mallkua:

Mos tè gjetèt kurrè ndèr tè gjallèt.. viti tjetèr !

-----

E shkishèruan dhe atè, se né gjuhèn e nènès pat mèsuar

Nga Kristoforidhi apo Noli i madh... gjigandi pa pèrmasa

Tragjeditè ka raste marrin forma tè rènda e apokaliptike

Jo vetèm nga lumenjtè e gjakut derdhur

Por dhe kur jetèn e japim pèr gèrmat e arta!

----

Mèsuesi im ! Ti qè germat i deshe pèrtej ç'do dashurie !

Mos vallè pèr ty i ranè aq fort oshtimat e kèmbanès ?!

Nèse do tè ishin gjallè Noli,Nini e Nevogovani

Patjeter qè do tè tè thonin : - Bèj kujdes bir !

Kujdes , nga ‟buka dhe vera e vyer” e Patriarkanès !..

Ylli Mece‎

-------------------------------------------------------------------------------------------

 për

Nje koment mbi poezine Diellin pres - Mirgjin Frasheri.

Nje koment mbi poezine
Diellin pres

Keto vargje qe kam shkrar
Sofies ja kam kushtuar
Sepse ka gjithe nje kohe
Po pret diellin qe ta ngrohe
Shume bukur ajo ka shkruar
Se brenda shpirtit saj te bekuar
Nje zog i vogel ka ciceruar
Ndjehej teper e emocionuar
Kur syte e saj ishin duke lotuar
Por mencuria i fliste persemiri
Heshtja dote ish kapak floriri
Per te shkruar prape ka nisur
Endrat e saj ka qendisur
Nje nga nje ajo bukur i thurte
Porsi nje buqete plot me lule
Prandaj hatri mos i mbese
Qe do na mbetet ne kujtese
Si nje burrereshe trimereshe
Sepse me diellin eshte takuar
I premtoj dhe i dha shprese
Qe prane saj dote zbrese
Dhe si nje trimereshe sokolese
Me ate shpirt aq te vyer
Ju drejtua bute bute atij dielli
Ty o diell qe i premtove
Dhe i dhe asaj shprese
Qe prane saj dote jesh
Krahe hapur dhe buzeqeshur
Ty Sofija, do te te prese
Sepse ti o diell i gjithesise
Zerri Sofies s'eshte ere
Por eshte zjarri i dashurise
Qe te pret ta ngrohesh pehere

18.10.2016 ·

Ç’u bë ai, që aq shumë të desh?!

Ç’u bë ai, që aq shumë të desh

Kur mërzia të ulet pranë,

Dhe pikë e lotit nuk të shterr,

Ndonjëherë ke pyetur vallë,

Ç’u bë ai, që aq shumë të desh.

 

Thonë e vrau trishtimi i shkretë,

Thonë buzëqeshja s’iu khye më,

Thonë zemrës i nguli një heshtë,

Thonë u hodh në det e s’doli më.

Thonë u çmend e mori malet,

Thonë s’i zë më vendi vend,

Thonë me zërin e zogjve çmallet,

Se i ngjasojnë me zërin tënd.

Thonë e panë të shkonte tutje,

Herë ngrihej, herë shembej,

Përpiqej të mblidhte lule

Se i ngjasojnë me aromën tënde.

Humbur pyjeve me ahe

Qan me lot shkëmb më shkëmb,

Përgjon vallen e sorkadheve,

Se i ngjasojnë me hapin tënd.

Qëndron shpesh tek burimet,

Uji rrjedh, vështron me ëndje,

Qan e qesh me gurgullimet,

Se i ngjan me të qeshurën tënde.

Prehje s’gjeti asnjë ditë,

Në çdo çast të sjell ndërmend

Lisave vështron hardhitë,

Se i ngjajnë me gërshetin tënd.

Kujton ditët e asaj moshe,

Trazuar krejt, njëlloj me detin.

E mban mend kur ti i thoshe,

Mos të lutem, mos gërshetin!

Ti jeton, je shënd e verë,

Por shpirti brengës s’i shpëton,

A ke pyetur ndonjëherë

Në është gjallë; a rron, a s’rron.

Në të thënçin që ka vdekur,

Në të thënçin që është gjallë,

Lajmin vallë si do ta presësh

Do të qeshësh a do të qash

Vepror Hasani

TA DIJE SE SA ME KA MARRE MALLI

TA DIJE SE SA ME KA MARRE MALLI 

.

Ah.., sikur ta dije se sa m ka marre malli

Per ata syte e tua te bukur

Qe shkelqejne si gure zmaraldi

Aty , thelle , ku jane futur 

.

Ah.., sikur ta dije se sa m ka marre malli

Per ato floket e tua te arta

Kisha kenaqesi kur ti ledhatoja un djali 

Me keto duart e mia te forta 

.

Ah.., sikur ta dije se sa m ka marr malli

Per ate gushen tende si kanarine

Kur e puthja une , m binte zali

Se kundremonte era trendeline 

.

Ah.., sikur ta dije se sa m ka marre malli

Per ato gjokset e tua te " vogla "

Kur i prekja , m digjte zjarri 

E me dilnin syte , si " googla "

.

Ah.., sikur ta dije se sa m ka marre malli

Per burimin tend ku freskohesha une 

Po tani qe me bie mbi kok ai djelli

Nuk me le rehat qe t zë nje sy gjume

.

Ah.., sikur ta dije se sa m ka djegur ky malli

Tani , nuk fsheh dot as lotin 

Nuk e di sesi do ti vere halli 

Malli me dogji shum e un nuk zë dot as vitin ...

Mentor Isallari 

--------------------------------------------------------------------------------

Ngreu, Rozafa jonë, 2500 vjeçare, ngreu 25 shekuj, boll, u dergje nën gurë po vjen sulltani, se vdiq Skënderbeu se të ishte buçkua, nuk do shkelte kurrë

Meti Fidani 

  Saint Petersburg, Florida, United States · 

DIL PREJ GURËVE, MOJ MOTËR ROZAFË

Thonë se, Erdoganosulltanoturqit, qënkan te interesuar që të ringrene xhamine e Sulltan Mehmetit, brenda ne Kalane e Rozafës në Shkodër.. Kalaja 2500 vjecare, per te cilen, sipas legjendes, u flijua, nusja Rozafë, eshte objekt i trashegimise tone kulturore, nuk mund të kthehet ne objekt fetar, aq me shume në nje xhami, me emrin e pushtuesit, aq me shume me ndihmen e atyre qe na pushtuan per 500 vjet… Mendimi im.

Dil, moj e gurosura, në kalanë e vjetër

ngreu Rozafa e Ilirisë,ngreu moj motër

zgjo edhe burrin, zgjo, dhe tët kunetër

ngreu,se Sulltani,asht nis, për Shkodër

Ngreu, Rozafa jonë, 2500 vjeçare, ngreu

25 shekuj, boll, u dergje nën gurë

po vjen sulltani,se vdiq Skënderbeu

se të ishte buçkua,nuk do shkelte kurrë

Do vijë, me gjysmën e hënës ,mbi flamur

siç erdhën Dobiça,Viçiça,Venizellë

do vijë, siç erdhi ,dhe malazezi dikur

e një kishë të ngriti,në obor,në kështjellë

Thonë, dhe emrin kalasë,sulltani, do tja ndrojë

dhe ty Rozafë, do të thrresim Xhemile

e bën Sulltan Mehmeti, e bën kur të dojë

se do sjellë para, e florinj, me kile

Për para , moj Rozafë,ç'nuk bëjmë ne, për para

kollomaqen, ja puthim Sulltanit,hasmit të vjetër

për para, dhe grekut dhe serbit,ja shesim gjithçka

dhe emrat i shesim,dhe kështjellat, dhe detin patjetër

Për para ,ne e nxjerrim në ankand,dhe Ilirinë

veç xhepat ti mbushim, e florinj, të na varin në qafë

ngreu moj motër,ngreu, e hasmit i trego tapinë

moj nusja iliriane,moj e bukura ,Rozafë

Meti Fidani

Meti Fidani 

  Saint Petersburg, Florida, United States 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Në kampin e përbuzjes, kolisterina haet me lugë. - Poezi nga Gentjan Hasanas.

 Gentjan Hasanas

Te çadrat

e perkohshme

në kampin e përbuzjes

kolisterina haet me lugë

ha 

pjatën që më servirin;

biles te kesh

buzëqeshje në fytyrë, 

dhe miratim me koke:

''Faleminderit për begenisjen!”

Ne çastin,

kur duket 

sikur ju ke rënë në qafë… 

Bie çanga, 

ora për të zbritur në minierë.

Oh,

kjo zemra e malit 

ma fsheh gurin e çmuar.

(e vetmja punë që bëra me pasion 

dhe kurrë s'u pagova!)

Harroj 

kur zhytem në errësirë, 

koha 

e humbet fillin, 

derisa 

një xhevair më mbetet në dorë.

Në sipërfaqe 

më nxjerrin anshensorët e gëzimit.

Serish në kamp

metabolizmi im qenka i mallkuar: 

Tani, hani gurë të çmuar, o njerez

e me jepni

pjatën e përbuzjes!...

Gentjan Hasanas

A E DI KUSH SA ZGJAT UDHA?! - Poezi nga Xhevdet Ukalli.

Xhevdet Ukalli

Janar 25 në 9:41.MD 

A E DI KUSH SA ZGJAT UDHA?!

Shikoni! Udha mund të jetë e gjatë
Dhe nuk mbaron, aty ku sos rruga
Nuk matet, as me ditë e as me natë
S’matet me thinja, as me rrudha!

Shikoni ! Kjo udhë është e gjatë

E gjatë sa nuk ua merr mendja

Sa jetë e bukur, sa jetë e paqtë

E zgjat, gjersa përpara t'i bie perdja!

Shikoni! Kjo udhë zgjat pa masë

Dhe nuk mvaret, se sa zgjat rruga

Veç udhës i prijmë e i shkojmë pas

Thellë në atë pafundin plot gunga!

Dhe kurrë nuk arrijmë që të themi

Ja ku erdhëm, arritëm ne, në cak!

Se atëherë, fatkeqësisht më s’jemi

S’i bëhemi dot vetes, marathonomakë!

@ Xhevdet Ukalli

----------------------------------------------------------------------

______________________________https://milibutka.blogspot.al_______________