Në kampin e përbuzjes, kolisterina haet me lugë. - Poezi nga Gentjan Hasanas.

 Gentjan Hasanas

Te çadrat

e perkohshme

në kampin e përbuzjes

kolisterina haet me lugë

ha 

pjatën që më servirin;

biles te kesh

buzëqeshje në fytyrë, 

dhe miratim me koke:

''Faleminderit për begenisjen!”

Ne çastin,

kur duket 

sikur ju ke rënë në qafë… 

Bie çanga, 

ora për të zbritur në minierë.

Oh,

kjo zemra e malit 

ma fsheh gurin e çmuar.

(e vetmja punë që bëra me pasion 

dhe kurrë s'u pagova!)

Harroj 

kur zhytem në errësirë, 

koha 

e humbet fillin, 

derisa 

një xhevair më mbetet në dorë.

Në sipërfaqe 

më nxjerrin anshensorët e gëzimit.

Serish në kamp

metabolizmi im qenka i mallkuar: 

Tani, hani gurë të çmuar, o njerez

e me jepni

pjatën e përbuzjes!...

Gentjan Hasanas

"Unë spektatori i fundit" - Poezi nga Gentjan Hasanas

                                                           Poezi nga Gentjan Hasanas

                                                                           

Një tufë zogjsh 

kaloi qiellit,

si titrat e fundit 

të një filmi në kinemanë dimërore.

Retë

fikën yjet, 

ndoshta, meqë aktorët e mëdhenj 

nuk vdesin kurrë… 

Tani puthen pas perdeve të errta.

Filmi mbaroi...

Unë,

spektatori i fundit, 

në një ballkon të huaj, 

s’di pse trazohem.

Kështu përlotem gjithmonë, 

kur shoh filma 

në ekrane të mëdhenj 

me përmasa kozmike.

Kujtohem…

të paguaj qiranë e fundit, 

dhe pastaj,

të kthehem në shtëpizën time…

Gentjan Hasanas

Poezi: "Fjalë e munduar e poetit…" - Nga Gentian Hasanas

Gatuani 

në magjen e urtë,

maja 

merrni prej fjalës së pjekur.

Poezia 

është buka e grunjtë, 

ngop 

etjen e syrit, 

e lë shpirtin të etur…

Ndizni 

zjarrin në vatër, 

shikoni 

si shkrihet druri i lisit.

Mban 

prush më shumë... 

ai gdhë 

në mes të zemrës, 

fjalë 

e munduar e poetit…

Dua 

një kafe të fortë, o burra!

një trefletësh 

nga malet e Taraboshit, 

Rreth oxhakut 

si të poezisë dishepuj.

Kanë thënë:

Stani 

nuk bëhet me lepuj!...

Gentjan Hasanas

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Poezi: "Lotin e Vesës" - Nga Gentjan Hasanas.

Lotin e vesës

nga faqja e livadhit

e fshiu dielli.

Si fjalë ngazëllimi

te buzët e burimit

harabelat lajnë krahët.

Vesh gjethesh përgjojnë,

sy jeshil çelin.

Mbetem i pagojë,

nuk mundem malin ta var

në Galerinë e Arteve;

s'kam një kornize të madhe,

por kam

faqet, sytë, buzët e tua 

dhe një hajmali të vogël

në qafen time;

varur e gjthe bota!

...(volos..18..1..17.(

Gentjan Hasanas· 

--------------------------------------------------------

=================

Sytë e bufit, paguajnë taksën e vetmisë.- Poezi nga Gentjan Hasanas.

Do të gjendet

sërish një udhëtar

të ndezë qirinjtë

tek kisha e braktisur.

Se, këtu,

s`ka më as shpirt njeriu.

Deri ateherë,

dy monedha të rrumbullakëta,

sytë e bufit,

paguajnë taksën e vetmisë.

...(volos..4..1..17.(

-----------------------------------------------------------------------------

Në fakt, dëbora

nuk është fletë karboni,

por koha,

mund të mbajë shënim

kopjen e një ngjarjeje,

gjurmët e gjahtarit

dhe ca pika gjaku që ndizen si yje,

kur një jete shuhet...

jetimët,

i mëkoi qielli 

me vijën e qumështit!

Gentjan Hasanas

                                                      ---------------------------------------------------------------------------------------------------

 ·