Sunday, March 19, 2017

Nje koment mbi poezine Diellin pres - Mirgjin Frasheri.


Nje koment mbi poezine
Diellin pres


Keto vargje qe kam shkrar
Sofies ja kam kushtuar
Sepse ka gjithe nje kohe
Po pret diellin qe ta ngrohe
Shume bukur ajo ka shkruar
Se brenda shpirtit saj te bekuar
Nje zog i vogel ka ciceruar
Ndjehej teper e emocionuar
Kur syte e saj ishin duke lotuar
Por mencuria i fliste persemiri
Heshtja dote ish kapak floriri
Per te shkruar prape ka nisur
Endrat e saj ka qendisur
Nje nga nje ajo bukur i thurte
Porsi nje buqete plot me lule
Prandaj hatri mos i mbese
Qe do na mbetet ne kujtese
Si nje burrereshe trimereshe
Sepse me diellin eshte takuar
I premtoj dhe i dha shprese
Qe prane saj dote zbrese
Dhe si nje trimereshe sokolese
Me ate shpirt aq te vyer
Ju drejtua bute bute atij dielli
Ty o diell qe i premtove
Dhe i dhe asaj shprese
Qe prane saj dote jesh
Krahe hapur dhe buzeqeshur
Ty Sofija, do te te prese
Sepse ti o diell i gjithesise
Zerri Sofies s'eshte ere
Por eshte zjarri i dashurise
Qe te pret ta ngrohesh pehere



No comments:

Post a Comment