NË MYNIH TË GJERMANISË MBAHET KUVENDI THEMELUES PËR MËSIMIN PLOTËSUES NË GJUHËN SHQIPE

Shkolla Shqipe në Bavari - Gjermani

NË MYNIH TË GJERMANISË MBAHET KUVENDI THEMELUES 

PËR MËSIMIN PLOTËSUES NË GJUHËN SHQIPE

Këshilli Nismëtar për Mësimin Plotësues i Gjuhën Shqipe në Bavari fton Mësues-it/et, Këshillat e Prindërve, shoqatat dhe bizneset, që jetojnë dhe veprojnë në Bavari, të cilat kanë pranuar ftesën, si dhe ato Këshilla të Prindërve që janë në formim e sipër të jenë të pranishme në Kuvendin themelues të saj. Njëkohësisht ftojmë edhe mediat e shkruara, ato elektronike dhe TV shqiptare. 

Këshilli Nismëtar për Mësimin Plotësues në Gjuhën Shqipe në Bavari, në bashkëpunim me Konsullatën e Përgjithshme të Republikës së Kosovës dhe Konsullatën e Përgjithshme të Republikës së Shqipërisë në Mynih, me Ministrinë e Diasporës të Republikës së Kosovës, në bashkëpunim edhe me shoqatat dhe bizneset, me mësuesit dhe prindërit që jetojnë e veprojnë në Bavari, pas një pune të madhe për fillimin e një procesi të gjerë të hapjes së shkollave shqipe në Bavari, dhe pas një pune të madhe logjistike, teknike dhe përmbajtjesore, ka arritur të organizoj Kuvendin Themelues për Mësimin Plotësues në Gjuhën Shqipe në Bavari. 

Në këtë Kuvend, do të debatohet rreth procesit të hapjes së shkollave shqipe, projekt, që ka për qëllim ruajtjen e kulturës, të gjuhës dhe identitetit kombëtar të fëmijëve tanë, do të analizohen rrethanat dhe kushtet për hapjen e shkollave shqipe, mënyrat e financimit, organizimit, sistemimit të mësuesve, trajnimit të tyre dhe procesit mësimor, e ndër tjera do të zgjedh edhe organet e saja udhëheqëse.
Njoftojmë se të pranishëm do të kem edhe Ministrin e Arsimit, shkencës dhe Teknologjisë të Republikës së Kosovës, z. Arsim Bajramin dhe Ministrin e Diasporës së Republikës së Kosovës, Valon Muratin, të cilët dhe kanë konfirmuar pjesëmarrjen e tyre. Ndërsa e ftuar është edhe Ministrja e Arsimit të Shqipërisë znj. Lindita Nikolla.

Kuvendi themelues mbahet më 23.04.2017, duke filluar nga 12:00, në:

IG InitiativGruppe - Interkulturelle Begegnung und Bildung e.V.

Karlstr. 48/50

80333 München / Gjermani.

Ardhja e juaj do të na nderoj neve dhe shkollën shqipe në Bavari.

Ju lutemi të na e konfirmoni pjesëmarrjen tuaj në emailin apo numrin e telefonit të mëposhtëm.

(tel.015751383105/ mustafekrasniqei45@gmail.com)

Për Këshillit Nismëtar të Mësimin

Plotësues në Gjuhën Shqipe

Mustafë Krasniqi

ARZOBISPADO (Kryepeshkop) Alejandro Greco, uron kudo gjenden gjithë Shqiptarët: Gëzuar festën e Flamurit!

Po do te vij nje dite, kufiri do tretet, 

nje Atdhe do mbetet; Shqiponja do gdhendet ne çdo shkemb e gur: 

do valoj ne shekuj vetem ky Flamur!!! 

Rroftë Shqipëria Etnike!!! 

Rroftë Bashkimi Kombetare!!! 

Shqiperinë e pa bërë, bëje ose vdis !!! 

Rroft Kombi Shqiptare, dhe me nje Shqiperi te bashkuar dhe te fort!!!

 Rroftë Mëmëdheu!!! Rrnoft Populli Shqiptar në një Shqipëri të pandarë!!! 

Rrofsh sa malet e Shqipes!!! 

Në lavdinë e Kombit Tonë Shqiptar përgjithmonë!!! 

Lavdi Deshmoreve te gjitha koherave te Kombit Shqiptar!!! 

Qofshin gjith Shqiptaret me shendet e te suksesshem!!!

Kjofsh i uruar qe mbani gjalle frymen e Shqiptarise gjithandej !!! 

Rrnoft Shqipnia pergjithmone Kombi Shqiptar!!! 

Rrofte Shqipëria e Bashkuar !!!

 Lavdi për jetë e mot gjith herojve të mëmëdheut !!!

 Rrofte Atdheu ynë i dashur!!! 

Rrofte gjithe herojte e kombit tone qe u sakrifikuan per lirine e drejtesine e kombit tone!!!

 Rroft Shqipria dhe Histotia jone Pellazgo - Ilire dhe Tgjithe deshmoret qe rane per Vatan!!! 

Kuq e Zi jan ngjyrat tona, ne flamur jeton Shqiponja, 

koken lart e shum krenar, i themi botes jemi Shqiptar!!! 

Une jam krenar per ty , Flamuri Kuq e Zi me i bukur ne bote!!! 

Rrnoft krejt Shqiptarija - Pelazgo - Illyrian nje nga shtetet me te vjetra n'ket planet dhe askush smund te na hup faren!!! 

Ne jete te jeteve, rrofte Shqipëria dhe ata qe e duan ate!!! 

Zoti e bekofte Shqipërinë dhe Shqiptarët!!! 

Kryepeshkop +Aleksander I Shqipatrëve - Bir I Shqiponjës

ARZOBISPADO

Alejandro Greco

    

Tuzi në Malin e Zi - Komune e Re Shqiptare!

Gëzohen shqiptarët e Malit të Zi, Tuzi bëhet komunë

Vitin e ardhshëm, Tuzi do të funksionojë si komunë. Sipas mediave malazeze, lideri i Unionit Demokratik të Shqiptarëve, Mehmet Zenka do të jetë ministër për të Drejtat e Njeriut dhe Pakicat, kurse shqiptarëve do t`iu takojnë pozitat e zëvendësminitrave dhe ndihmësve.

Po ashtu, shqiptarët do të kenë edhe një nënkryetar të Kuvendit, e që pritet të jetë Genc Nimanbegu.

Pas nisjes së funksionuari si komunë, Tuzi do të kontrollojë vet buxhetin dhe do të përcaktojë prioritetet për rajonin e Malësisë.

Ndërkohë, Mehmet Bardhi, kryetar i Lidhjes Demokratike ka thënë se kërkesa që Tuzi të bëhet komunë është e kamotshme, kurse ka shtuar se duhet të dihen kufijtë se deri ku shtrihet Malësia. /Indeksonline/

Arbanasi - Bullgari - vendbanim i hershëm ARB - Shqiptar.

Arbanasi (Bulgarian: Арбанаси, transliteruar si Arbanassi) është një fshat në komunën Veliko Tarnovo, Veliko Tarnovo Province të Bullgarisë qendrore veriore, i vendosur në një pllajë të lartë në mes të qyteteve të mëdha të Veliko Tarnovo (katër kilometra larg) dhe Gorna Oryahovitsa.

Ajo është e njohur për historinë e pasur dhe numrit të madh të monumenteve historike, të tilla të shekullit 17-të dhe kishave të shekullit të 18-të dhe shembuj të arkitekturës bullgare Rilindjes, të cilat e kanë kthyer atë në një destinacion popullor turistik.

Emri i fshatit vjen nga fjala shqipe Arbër ose Arbanas. 
Nga kjo fjalë rrënjë, të Arnavut turke, është përdorur për të treguar shqiptarët dhe njerëz të tjerë që kanë ardhur nga pjesë të Maqedonisë dhe Shqipërisë që kishte një popullsi të madhe shqiptare.
 Arbanasi shtrihet në 43 ° 6'N 25 ° 40'E, 400 metra mbi nivelin e detit.
Mungesa e materiale të tjera dokumentare lë mendime të ndryshme dhe spekulimet rreth origjinës zgjidhjes së, emrit dhe popullatës. Kjo është pranuar nga disa dijetarë se fshati është populluar nga boyars bullgarë të ardhur nga pjesët më perëndimor të Perandorisë së Dytë Bullgare pas fitores rëndësishëm Ionita Asen II mbi bizantinët pranë Klokotnitsa më 9 mars 1230, kur Car pushtuar "vendin e  shqiptarëve" (зємѧ арбанаскѫѫ). Ky supozim mbështetet nga shënimet e shekullit të 19 nga Georgi Rakovski dhe dijetarëve të tjerë.
...
Në shekullin e 18, Arbanasi ju dhurua rregullisht sundimtarëve fanariote e Vllahi, dhe një numër i parisë vllehe u vendosën përkohësisht në fshat, p.sh. Manolachi Brancoveanu, Ian (??) Văcărescu. Në 1790, ka pasur 17 fisnikët vllahe me familjet e tyre në Arbanasi. Ende sot disa prej shtëpive në Arbanasi mbajnë emrat e ish-pronarëve të tyre vllehe (Brancoveanu, Cantacuzino, Filipescu).

Arbanasi përjetuar ndikim të fortë greke kulturore për shekuj me radhë. Nuk kishte një shkollë shqipe dhe shërbimet hyjnore ishin në greqisht (në atë kohë Kisha Orthodhokse e Bullgarisë ishte e ndaluar nga autoritetet osmane dhe popullsisë ortodokse bullgare zyrtarisht duhej të shërbehet nga Kisha ortodokse greke). Kjo, megjithatë, nuk pasqyrojë  vetë-vetëdijen kombëtare e popullatës lokale, pasi banorët Arbanasi morën pjesë në luftën e organizuar e armatosur të bullgarëve që përfundimisht çoi në Çlirimin e Bullgarisë nga sundimi otoman, si pasojë e Luftës Ruso-Turke të 1877- 78.

Old house in Arbanasi

Vendbanimi i vjetër i Arbanassi është vendosur në një pllajë të lartë me të kodrave të Tzarevetz dhe Trapezitza, katër kilometra nga Veliko Turnovo. Është shquar për shtëpitë e tij mbresëlënëse dhe kishave me dekorim të pasur brendshëm, dru-gdhendje, dhe piktura murale krijuar në XVI - shekullin e XVII. Domethënë këto monumente unike të trashëgimisë arkitektonike dhe artit janë shkak për të vizituar Arbanassi shpesh jo vetëm nga turistët, por edhe nga shkencëtarë, arkeologë, historianë, arkitektë, dhe artistë. Me një dekret Car nga 1921 Arbanasi shpallet vend turistik, dhe në vitin 2000 është shpallur "marrëveshje historike" me rëndësi kombëtare.

'Fresco mbishkrim datë 1638 nga Kisha e Lindjes së Krishtit, Arbanasi, Bullgari

//en.wikipedia.org/wiki/Arbanasi,_Bulgaria

Kolë Gjoka, 46-vjeçari nga Rrësheni, dikur azilant, tashmë garon për deputet për CDU.

Report TV - Kolë Gjoka, shqiptari i parë kandidat me partinë e Merkel në Gjermani

Kolë Gjoka, 46-vjeçari nga Rrësheni, dikur azilant, tashmë është i pari shqiptar që garon për tu bërë deputet në Bundestagun gjerman.

Nën siglën e CDU-së së Angela Merkelit ai garon në Hamburg, ku numri i shqiptarëve është shumë i vogël.

Por megjithatë ai synon të ngrejë lart imazhin e tyre si njerëz që me punë dhe mund arrijnë të zënë vendin që meritojnë në cdo shoqëri.

"Çdo garë niset me dëshirën dhe objektivin për të fituar, gjithsesi unë e kam nisur me një qëllim parësor për përmirësimin e imazhit të shqiptarëve në Gjermani" tha ai për Report Tv.

Gjoka komenton dhe vizitën kryeministrit Rama në gjermani në fund të nëntorit dhe pritshëmrinë për mbështetjen e Merkel për hapjen e negociatave të anëtarësimit të Shqipërisë me BE-në.

"Pritshmëritë e takimit janë shumë të mëdha, dua të them se Rama është bërë si i shtëpisë në Gjermani, kjo tregon vëmendjen e Merkel për Shqipërinë dhe vlerësimin për Ramën.

28 Nëntori është ditë e vecantë për shqiptarët dhe besoj se Merkel ka menduar një dhuratë për shqiptarët" deklaroi ai.

Zgjedhjet për Bundestagun gjerman pritet të zhvillohen në shtator të 2017-s. Kandidimi nga partia e kancelares Merkel i një shqiptari që në 96 mbërriti në gjermani si azilant, vjen pikërisht në kulmin e debatit në Europë për emigrantët.

                          Report TV 

__________________________________________________________________-

Zeus - Shqiponja shqiptare dhe Hëna - Ashtu si Adami dhe Eva dikur.

Duke kërkuar në arkivin e Muzeumit Historik Kombëtar gjeta një dokument të jashtëzakonshëm nga të gjitha pikpamjet. 

Mbi një karton të fortë është vendosur një fotografi e anijes kozmike Apollo 14, fotografi e bërë nga sipërfaqja e Hënës. Krahas kesaj fotografie është vendosur një flamur Shqiptar i përmasave të të vogla. 

Nën fotografinë është shkruar: 

Antares at fra mauro, kurse poshtë fotografisë është ky mbishkrim: This flag was carried to the moon onboard Apollo 14 January 31 through February 9, 1971. It is presented by Rear Admiral Alan B. Shepard, Jr., United States Navy, delegate to the 26th Session of the United Nations General Assembly. 

Nga ky shkrim mësohet se flamuri Shqiptar (zyrtar) është mbartur në Hënë në trupin e anijes kozmike Apollo 14 nga 31 Janari deri më 9 Shkurt 1971. 

Ky flamur është paraqitur prej zëvëndës Admiralit Alan B. Shepard Jr., i Flotës së Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe që ka qenë delegat në Sesionin e 26-të të Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara. Antares është pjesa e anijes që zbriti në Hënë dhe Fra Mauro eshte emri i vendit në Hënë ku zbriti anija. 

Ka edhe një mbishkrim dore shkruar me bojë të zezë nga Alan Shepardi, qe lexon: With the compliments of the astronautes of the United States. Alan Shepard 02.10.71, që përkthehet në Shqip: Me fjalët me të mira të astronautëve të Shteteve të Bashkuara. Alan Shepard, 2 Tetor 1971.

Ky dokument që përmban flamurin Shqiptar me fotografinë në Hënë së bashku me mbishkrimet i është dorëzuar prej vetë astronautit Alan Shepard një dilomati Shqiptar, i cili pat marrë pjesë edhë ai në Sesionin e 26-të të Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara. Alan Shepard, kur ka përgatitur këtë dhuratë dhe për ta bërë më të vërtetë dokumentin, ka shkruar me dorën e tij përshëndetjen jo vetëm nga vetvetja, por edhe nga astronautët e tjerë të SHBA-s.

Kjo do të thotë që fakti i mbartjes së flamurit Shqiptar ka qenë temë bisede e astronautëve bashkëudhëtarë. Pra Shepard u ka folur atyre për origjinën e tij Shqiptare. Gjesti i Shepardit është i madhërishëm.

Duke lexuar nje enciklopedi te kozmosit ku janë dhe emrat e kozmonauteve në vite, lexohen këto të dhëna për Alan Shepardin. 

Ai u lind ne East Dery, New Hampshire të SHBA më 18 Nentor 1923. 

Është me origjinë Shqipitare. Ka kryer Akademinë Detare Amerikane në Anapolis ku mbaroi dhe një shkollë fluturimi për pilot joushtarak. Më pas bëri edhe Shkollën e Marinës për pilot në Patuxent, Maryland, si dhe Shkollën Detare të Luftës në New Port Rhode Island më 1958. 

Më 1961 u ngrit në hapësirë si njeriu i parë në botë rusi Juri Gagarin. Ai fluturoi në kozmos si pasagjer, kurse Shepardi në misionin Apollo 4 në Janar-Shkurt 1971 e manovroi vetë anijen kozmike. Si kozmonaut, ai është i pari që ka fluturuar në kozmos si Amerikan dhe i pesti që ka shkelur në Hënë. Para daljes ne pension Alan Shepard gradohet Admiral. Ai ndërroi jetë më 21 Korrik 1998; pra jetoi 75 vjet.

Në të njëjtën enciklopedi flitej edhe për William Gregory

një tjetër astronaut Shqiptaro-Amerikan.

Gregory lindi në Lock-Port, Nju Jork më 14 Maj 1957.

Është me origjinë nga fshati Dardhë e Korçës.

Më 1979 u diplomua per shkenca inxhinierike në Akademinë e Forcave Ajrore.

Mori doktoratën si inxhinier mekanik nga Colombia University më 1980

dhe Doktoratën për drejtues më 1984.

Ne vitet 1981 – 1986 ka qenë pilot fluturimi me avionët Fl11.

Më pas shërbeu si mësues pilotësh pranë Forcave Ajrore Britanike.

Ka fluturuar në më shumë se 40 lloje avionësh dhe ka kapërcyer mbi 5000 orë flutturimi.

U zgjodh nga NASA në Janar 1990 dhe u shpall astronaut në Korrik 1991.

Fluturimin e tij të parë Shuttle STS-67 në hapësirë e kreu më 2 Mars 1995

nga Qendra e Hapësirës Kenedi dhe u ul në tokë më 18 Mars 1995.

Ka vendosur rekordin e fluturimeve në hapësirat kozmike me 16 ditë dhe 15 orë

duke plotësuar 262 rrotullime drejt tokës.

Ai fluturoi mbi 11 milion km në kozmos, ka mbi 400 orë fluturime në hapësirën kozmike, krahas 5000 orëve si pilot.

Tani punon si drejtues për zhvillimin e biznesit në Arizona të SHBA. Meqenëse Shpardi ka vdekur, shpresojmë qe Gregorin ta takojmë së shpejti. Të dy këta emra kanë vendin e tyre në Muzeun Historik Kombëtar dhe në kujtesën e Shqiptarëve. 

Nga Dr. Moikom Zeqo

Ish-Drejtor i Muzeut Historik Kombetar

Revista Mbrojtja, 4 Gusht 2003

Vrau dy Shqiptarë - dënohet turku racist, me burgim të përjetshëm

Një 44-vjeçar me kombësi turke është dënuar me burgim të përjetshëm në Belgjikë për vrasje të dyfishtë, që ndodhi më 30 prill të 2011.
Murat Baran ekzekutoi me armë dy shqiptarë, të cilëve u kishte ndaluar hyrjen në lokalin e tij për motive raciste.

Të nesërmen, Agron Berisha 41 vjeç dhe Elis Mustafa 28 vjeç, sapo hynin në lokalin e tij, u qëlluan nga 44-vjeçari turk, shkruan Abc News.

Njëri prej tyre mbeti i vdekur në vend, kurse shqiptari tjetër u plagos. Turku nuk ndaloi të shtënat, duke lënë të plagosur edhe disa kalimtarë të rastit.

Pasi hyri sërish në lokalin e tij, qëlloi në kokë shqiptarin që kishte mbetur i plagosur. Gjykata e Antverpenit dha dënimin maksimal ndaj turkut, atë të burgimit të përjetshëm.

kanunitv.blogspot.al/2016/10/22.

Emigracioni në SHBA - Rreth 860 persona marrin ilegalisht shtetësinë amerikane

858 emigrantë kanë arritur të fitojnë në mënyrë të paligjshme shtetësinë amerikane. Të dhënat janë publikuar nga departamenti amerikan i sigurisë kombëtare, i cili thotë se të gjithë këta perosna kanë përfituar shtetësi duke përdorur të dhëna personale të rreme, si emra false, datat e lindjes apo të vendit po false.
Ajo që vihet re është se emigranët ishin nga vende që përfaqësojnë një interes të vecantë për sigurinë kombetare të Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe në këtë mënyrë duhet ti nështrohen një ekazminimi të plotë. Mashtrimi është zbuluar pasi shenjat e reja të gishtave të këtyre shtetasve nuk janë gjetur në bazën e të dhënave përkatëse.
Siç shpjegojne autoritet në departamentin e sigurisë, të cilat nuk japin detaje të tjera mbi shtesinë apo identitete te këtyre perosnave, fajtor për këtë situatë është sistemi i vjetër i padixhitalizuar jo elektronik. Eksaminimi i dytë tregoi se 953 perosna të tjerë të cilët edhe pse me urdhër deportimi kishin fituar të drejtën për të qëndruar në vend. Raporti gjithashtu nxori në pah se në data bazë nuk ekzistojnë shenjat e gishtave të rreth 315 mijë perosnave që janë deportuar.
Kjo do të thotë se të gjtihë këta persona mund të jetojnë në shtetet ebahskuara të amerikës dhe për më tepër mund të punojnë në porte ose aeroporte persh. Sic raportohet nga mediat ndërkomëbatre, 72% e amerikanëve kanë kritikuar planin e Obamës për miratimin e refugjatëve. Sipas sondazheve, amerikanët janë kundër strehimit jo vetëm të refugjatëve siriane, por të cdo kombësie të Lidnjes së Mesme.

Kremtohet në Michigan 105 vjetori i Kryengritjes së Malësisë

Diaspora jonë në shtetin amerikan Michigan, vazhdon me kremtimin e datave historike kombëtare.
Ashtu është përkujtuar edhe këtë vit Kryengritja e Malësisë e vitit 1911, 6 prilli, përvjetori i 105-të i ngritjes së Flamurit Kombëtarë në Bratilë.

Më 3 prill, nën organizimin e Shoqatës Atdhetare Malësia e Madhe dhe Këshillit të Kishës së “Shën Palit” në Rochester Hills, festimi është zhvilluar në sallën e kësaj kishe në praninë e shumë mysafirëve.

Senatori Gery Peters i Michigan-it, Ambasadorja e Kosovës në Washington, Vlora Çitaku dhe Konsulli i Nderit i Shqipërisë në Michigan, Ekrem Bardha, përshëndetën të pranishmit. Të pranishmit u përshëndetën edhe nga drejtuesi i Kishës, Don Fred Kalaj, Don Fran Kolaj, Don Ndue Gjergji, Lulash Palushaj, Joseph Dedvukaj, Rush Dragu dhe kryetari i Shoqatës Atdhetare Malësia e Madhe, Lekë Leci Gjonaj.

Fjala e rastit e kësaj mbrëmje i takoi Prof.Dr. Gjokë Uldedaj, ish deputet i Kuvendit të Shqipërisë dhe këshilltarë i Presidentit Bujar Nishanit. Në vazhdim foli edhe Nikollë Camaj, kryetarë i LDnëMZ – Dega e Malësisë.

Udhëheqësi i mbrëmjes ishte Simon Mirashi Ivezaj dhe bashkëshortja e tij, Mariana Ivezaj.

Fjala e rastit, Prof.Dr. Gjokë Uldedaj

Ndjehem i gëzuar dhe njëkohësisht i nderuar dhe i vlerësuar, që jam pjesë e kësaj veprimtarie përkujtimore, me ftesën e Shoqatës Atdhetare  “Malësia e Madhe”.

Këtu në mesin tuaj, ndonëse larg trojeve shqiptare, qysh në takimin e parë e ndien veten “më shumë malësor”, sepse  ju dëshmoni, me pritjen, me shpirtin dhe zemrën tuaj, lidhjen e fortë të bijve të xhubletës, me traditat e lashta të fisnikërisë e të bujarisë malësore, të zakoneve e virtyteve sa të lashta, aq edhe të kulluara  e  origjinale  prej tokës arbnore.
Malësorët e Amerikës, ashtu si përgjithësisht diaspora shqiptare në dhe të huaj, tradicionalisht ka shkuar sipas kahut të mbarë “larg me trup, por pranë me zemër ndaj atdheut”, por gjithmonë me sytë e zemrës nga trojet amtare e nga vlerat atdhetare e kulturore, duke i ruajtur ato brez pas brezi, kudo qofshin malësorët, kudo ku jetojnë e punojnë, e sidomos në diasporën e Shteteve të Bashkuara, që për mua është “kryediaspora” apo diaspora më krenare, që ka qenë e vijon të jetë ambasadorja më e mirë e Shqipërisë dhe e shqiptarëve në botën e jashtme.
Veprimtaria Juaj e bukur përkujtimore që po organizohet në kë të  sale që  mban emrin e të  madhit  At Gjergj Fishta, me rastin e 105 vjetorit të Kryengritjes së Malësisë dhe ngritjes së Flamurit në Deciq më 6 prillit të vitit 1911, kësaj date e dite lavdimadhe, që lidhet me kujtimin e Kryetrimit të Malësisë së  Madhe,  Dedë Gjo Lulit, figurë emblematike dhe simbol i trimërisë dhe i urtësisë së maleve tona.
Kryengritja e Malësisë së Madhe përkujtohet me krenari, jo vetëm nga malësorët e diaspora malësore, por edhe nga i gjithë kombi shqiptar, nga mbarë Shqipëria dhe, sivjet, për më tepër, ky përkujtim  vjen mbas lartësimit dhe vlerësimit që  iu bë figurës legjendare të Dedë Gjo Lulit, duke e vendosur shtatoren e Tij pikërisht në sheshin kryesor të Kryeqytetit të Shqipërisë, në oborrin e Muzeut Kombëtar, me fytyrë nga perëndimi dhe shumë pranë monomentit të heroit tonë Kombëtar Gjergj Kastrioti, për t’u treguar kështu të gjithë atyre që rrojnë ose vijnë për vizitë në Tiranë, se kush është Malësia e Madhe dhe bijtë e saj e Saj të  shquar.
Kjo nismë e Juaja,  tregon për dashurinë, nderimin dhe vlerësimin e lartë, që kanë sot bijtë dhe bijat malësore, për paraardhësit e tyre, për çdo vepër atdhetare që kryen ata, për gjakun e derdhur e rininë e falur atdheut.
Prej kësaj foltoreje të nderuar, këtu në kryevendin e demokracisë botërore, duke u bashkuar me Ju, më lejoni që t’i dërgojmë përshëndetjet tona më të përzemërta, Presidentit të Republikës së Shqipërisë, Shkëlqesisë së Tij, Zotit Bujar Nishani, i cili gjatë të gjithë periudhës së ushtrimit të mandatit të lartë të Tij, e respektoi aq shumë “Malësinë e Madhe”, duke i akorduar, më 2012, në 100-vjetorin e Pavarësisë së shqipërisë, Urdhrin e lartë “Nderi i Kombit”.
Përfaqësuesit e Shoqatës Suaj janë dëshmitarë të  akordimit të Dekoratës më të Lartë me “Urdhëri i Flamurit Kombëtar”, për Dedë Gjo Lulin (pas vdekjes), por edhe dekorime dhe vlerësime për shumë  bijë të saj: si ata që bënë histori e luftuan, për trojet stërgjyshore, për fe dhe për Atdhe, ashtu edhe për brezat e sotëm që bënë historinë e kulturës, artit e të shkencës shqiptare.
Por nga ana tjetër, jam i ngarkuar, që t’Ju përshëndes, t’Ju përgëzoj për ndihmesën Tuaj, për vlerat që keni treguar, për unitetin që manifestoni, këtu në diasporë dhe për bashkëpunimin e shkëlqyer e frytëdhënës, që ai ka pasur dhe ka me përfaqësuesit Tuaj.
Të dashur pjesëmarrës, motra dhe vëllezër malësorë! 
Dedë Gjo Luli është një emër i madh i historisë kombëtare shqiptare. Figura e Tij na paraqet jo vetëm burrin me gjakun e kulluar që rrjedh prej damarëve të Kastriotit, por edhe protagonistin e epokës më të lavdishme arbnore. Shpirti i Tij ishte gatuar sa nga amaneti i paraardhësve, po aq edhe nga aspiratat e bashkëkohësve, që ishin të gatshëm për ta dhënë jetën në mbrojtje të trojeve amtare.
Figura legjendare e Dedë Gjon Lulit, është simbol i betejave të mëdha dhe historike të shqiptarëve për liri e pavarësi, si Luftar në Vraninë, si Komandant në Lidhjen e Prizrenit, si Prijës e Valvitës i Flamurit të Gjergj Kastriotit, në Bratilë të Deçiçit,  si burri parmëz- hapur  në Kryengritjen Heroike të Malësorëve me 6 Prill të vitit 1911, që me shumë krenari po e përkujtojmë sot,  këtu në Detroit.
Kjo Kryengritje ishte guri i themelit dhe preludi i Pavarësisë së Shqipërisë, prandaj, edhe Ismail Qemali, do ta quante sublimisht:  – “Pushkë e ngrehun për Shqipërinë”, tek e priste solemnisht në selinë e Qeverisë së Parë”
Ngritja e flamurit më 6 prill 1911, në Deçiq dhe Programi i Pavarësisë Kombëtare i Greçes, ka dëshmuar se qarqet atdhetare brenda e jashtë vendit,  kanë gjetur kurdoherë te malësorët dhe te udhëheqësit e prijësit e tyre, një terren plotësisht të favorshëm, në dobi të kauzës së përbashkët dhe çështjes kombëtare.
Kurdo që të shkruhet historia politike e ideologjike e kohës sonë, lufta e malësorëve të Malësisë së Madhe, do të kujtohet si njëra prej epopeve  më të shkëlqyera të luftërave moderne që kanë bërë shqiptarët, duke i  paraprirë vetëdijes tonë kombëtare në rrugtimin e nisur drejt pavarësisë së vendit.
Karakteri thellësisht kombëtar i kryengritjes shkëlqeu më fort se kurrë  në radhët e trimave malësorë, megjithëse autoritetet osmane u munduan të shfrytëzojnë parimin fetar, duke e propaganduar kryengritjen si thjesht katolike dhe me drejtim antimysliman në vend të atij Antiosman.
Shqiptarët nuk ranë në këtë kurth dhe kryengritja ia doli të ketë në gjirin e vet malësorë pa dallim feje; e jo vetëm malësorët e Malësisë së Madhe, por edhe të krahinave të tjera që u erdhën në ndihmë vëllezërve të tyre Malësorë.
Fetarisht ishte arritur ajo që luftonte me urtësi Arqipeshkvi Pjetër Bogdani tre shekuj më parë, duke theksuar se: “Nuk do të ketë kurrë një kryengritje të përgjithshme antiosmane, nëse nuk do të ishin të ndërgjegjshëm për kombin e tyre edhe myslimanët e Shqipërisë”.
Kryengritja e vitit 1911,i zhvilloi më tepër aftësitë organizuese të shqiptarëve, duke arritur bashkimin e udhëheqësve të Veriut me ata të Jugut dhe shpalosi një program ideor, për krijimin e një autonomie territoriale-administrative.
Kësisoj ndërgjegjja politike e shqiptarëve evoluoi edhe nga ana përmbajtësore, nëpërmjet 12 kërkesave të Memorandumit të Greçes:  për njohjen e kombit shqiptar, bashkimin e katër vilajeteve, vendosjen e administratës shqiptare, lirinë e plotë për shkollat dhe mësimin e gjuhës shqipe etj, të cilat konsiderohen  akte të shquara në historinë tonë kombëtare.
Kryengritja e përgjithshme e Malësisë së Madhe e udhëhoqën strategë ushtarakë popullorë, që kishin disa breza që u prinin  maleve të Malësisë së Madhe. Por megjithëse kryengritjen e Malësisë së Madhe e udhëhoqën prijësit e vet natyralë, bajraktarët dhe vojvodët, ajo kurrë nuk e mori vëmendjen e merituar nga historia jonë e politizuar.
Natyrisht që Dedë Gjon Lulit iu dha një titull nderi “Hero i Popullit”, por kurrë nuk u tha se ai udhëhoqi një “Popull Hero”, se ai kryesoi një “Shtab Lufte-Hero”. Kjo sepse Bajraktarët dhe Vojvodët në optikën e kohës, ishin të deklasuarit, ishin feudalët e krahinave, kur në të vërtetë ata ishin vetëm, “të  par ndër të barabartët”.
Duke nderuar një kryengritje historike, por edhe një hero të madh, të spikatur për cilësitë e tij atdhetare, është detyrë krenarie që na lartëson dhe që u lihet trashigim të gjitha breznive të ardhshme shqiptare. Ata qenë burra, prijës dhe luftëtarë që i bashkonte nderi që rrjedh nga respektimi derinë sublim i parimit të moçëm ” se shqiptari është zot i vendit të vet”.
Të nderuar pjesmarrës!
Ne shqiptarët në përgjithësi dhe malësorët në veçanti, e kemi në zakon që të krenohemi me të parët tanë. Kjo është një dhuratë çmueshme që e trashëgojmë dhe na jep të drejtën të krenohemi.
Por nga ana tjetër, “të parët tanë nuk janë merita jonë”, të dashur malësorë.  Pyetja që shtrohet sot përpara nesh është e lidhur me faktin se: Kush jemi ne vetë?. A mund të krenohemi pa fund me lavdinë e të parëve tanë dhe të mos bëjmë asgjë që edhe ne, t’u lëmë lavdinë dhe punën tonë të mirë  breznive pas nesh?.
Ky është një problem dhe duhet të jetë një objektiv për secilin prej nesh, për çdo familje, farefis, bajrak, krahinë, për mbarë shqiptarët, duke mbërritur deri tek drejtuesit e shtetit e të kombit shqiptar.

• Nuk na mungojnë individët e ditur, por ne më shumë se të tjerët, “profetin nuk e çmojmë në vendin e vet”;
• Nuk na mungojnë shembujt pozitivë, por na mungon përgjithësimi i këtyre shembujve;
• Nuk na mungojnë mundësitë, por shpesh herë na mungon dëshira.
• Nuk u ngjajmë paraardhësve në respektimin e vlerave; nuk jemi si ata “të parë ndër të barabartët”, por duam të jemi të gjithë “të parë”.
• Nuk na mungojnë shoqatat, organizimet pë r ceshtjen Kombë tare, por na mungon bashkërendimi i punës midis tyre. Ka ardhur koha që të gjithë të punojmë bashkë. Kështu mund të bëjmë më shumë, kështu jemi më efektivë në nismat që marrim dhe kontributet që japim.

Por duhet theksuar se, me gjithë problemet që mund të shfaqen, ndihmesat e bashkëatdhetarëve tanë këtu në SHBA, drejt vendlindjes së tyre, nuk kanë munguar. Bëhet fjalë kryesisht për shqiptarët që kanë emigruar nga trojet e tyre Shqiptare,  nën  Malin e Zi.
Inciativat e Shoqatës Tuaj dhe Shoqatë Malësia e Madhe në New York, por edhe Personalitete të veçanta, kanë kontribuar në ndërtimin e veprave të ndryshme social-kulturore e fetare apo bamirëse e atdhetare. Vlen të përmenden Shtatorja e Dedë   Gjo Lulit në Tiranë, Shtëpia muze e Dedë Gjo Lulit, si dhe  ngritja e shumë objekteve dhe simboleve historike e fetare, në disa vende të Malësisë, të cilat, në tërësinë e tyre, janë vlera të jashtëzakonshme që i bëjnë nder  gjithë Malësisë së Madhe dhe malësorëve kudo ku ndodhen.
Gjithashtu organizimi i tubimeve dhe konferencave  shkencore, kushtuar ngjarjeve të ndryshme historike, sponsorizimi i botimeve të ndryshme etj, mbajnë vulën Tuaj, zotërinj të nderuar, vëllëzër të diasporës në Shtetet e Bashkuara.
Të dashur vëllezër e motra malësorë!
Prej vitesh ka mbetur pezull kërkesa e ligjshme e banorëve të Malësisë, për krijimin e Komunës së Tuzit. Kjo kërkesë, ndonëse e përsëritur, ka mbetur brenda “mureve” të qeveris Malazeze. Ne e dimë dhe e njohim faktin se Malit të Zi nuk ia ka qejfi edhe një komunë më tepër, të fuqishme, të përbërë kryesisht nga shqiptarët, ashtu siç është edhe komuna e Ulqinit.
Në  këtë  kuadë r Politika e Tiranës, duhet të ndikojë më tepër te faktori politik shqiptar i Malit të Zi, për bashkimin dhe unifikimin e zërit të tyre, nëpërmjet një  platforme me objektiva thellësisht të  qarta, për këtë problem madhor.
Në kushtet e këtij unifikimi nga qeveria shqiptare duhet të kërkohet një program i posaçëm  bisedimesh me qeverinë Malazeze.  E nëse prapë nuk do të ketë rezultate të dukshme, atëherë, pa dyshim,duhet të veprohet për shteg të tretë, që është ndërkombëtarizimi i problemit dhe mediatizimi i fuqishëm i kërkesës legjitime që kanë shqiptarët. Për të kërkuar një “Marrëveshje si e Ohrit” në miniaturë, për qeverisjen administrative.
Kush më  mirë  se Shoqata  Juaj   “Malësia e Madhe” mund ta udhëheq këtë  lëvizje  që sot ka marrë  një  rë ndë si me përmasa Kombëtare. Ne të gjithë bashkë, duhet të bëjmë më tepër, duke filluar nga këtu, duke shfrytëzuar miqtë dhe njohjet tona.
Qeveria shqiptare, duhet  t’i ketë gjërat të sanksionuara më mirë, kur është fjala për popullsitë e mbetura jashtë kufirit politik të shtetit, por edhe në marrëdhënie me diasporat. Qeveria shqiptare duhet të planifikojë dhe të kontribuojë me financime kryesisht në zhvillimin kulturor e arsimor, të cilat mungojnë. Unë e konsideroj këtë një gjë shumë të rëndësishme dhe do të punojë në këtë drejtim.
Është fat i madh që tashmë Kosova është shtet më vete, dhe shqiptarët e Maqedonisë kanë peshë të rëndësishme politike në shtetin Maqedon. Me këtë dua të kujtoj se Qeverisë Shqiptare nuk i mbetet shumë punë me shqiptarët e vet rreth e rrotull kufirit, përjashto shqiptarët që jetojnë në trojet e tyre nën  Malin e Zi.
Por ajo që unë do ta marr si zotim këtu para Jush, sot, është lobimi në nivel qeveritar për financimin e një “Qendre Kulturore dhe Arsimore” këtu në Michigan, duke e konsideruar një objektiv  madhor  të afërt i Qeverisë së vendit amë, prej nga do të fillonte edhe ndryshimi i imazhit të Shqipërisë në marrëdhënie me shqiptarët që jetojnë në diasporë.
Të nderuar zonja dhe zotërinj!
Nga ky aktivitet përkujtimor si malësor dhe si njëri prej Jush më lejoni të shprehë:

• Nderim dhe krenari për Kryengritjen e Malësisë së Madhe;
• Nderim dhe krenari për për kryetrimin dhe heroin tonë Dedë Gjon Luli;
• Nderim, respekt dhe mirënjohje për Malësinë e Madhe, këtë gurë themeli në historin kombëtare shqiptare, në mbrojtje të indentitetit kombëtar dhe vlerave atdhetare, si pararendëse e pavarësisë me ngritjen e flamurit në Deciq me 1911, me Memorandumin e Greces, por edhe me kryengritjen e parë antikomuniste të vitit 1945;
• Nderim dhe respekt për prinjësit dhe bijët e Saj të shquar që ka nxjerr në shekuj;
• Nderim dhe respekt për brezin e sotëm të një trashigimie të shkëlqyer, të cilët po japin ndihmesën e tyre, për ta pasur Shqipërinë më të begatë, më demokratike, më evropiane, më amerikane, ashtu siç e dëshiruan, atdhetarët tanë të shquar që Malësia dhe Kombi Shqiptar ka nxjerrë në shekuj.

Fjala përshëndetëse e kryetarit të Shoqatës Atdhetare Malësia e Madhe, Lekë Leci Gjonaj.

Jam i nderuar dhe me fat që në emër të Shoqatës atdhetare Malësia e Madhe në Detriot kam rastin të përshëndes  këtë aktivitet të rendësishëm që organizohet me rastin e 105 vjetorit të Kryengritjes së Malësisë së Madhe dhe ngritjes së Flamurit Kombëtar në majën e Deçiqit.

Ky pervjetor na gjën më të realizuar, më krenarë e më të lumtur për faktin se udhëheqësi i kryengritjes së Malësisë së Madhe Dedë Gjon Luli “ka hedhur shtat” në qendër të Tiranës. Aty qëndron kryetrimi i Malësisë bashkë me politikanin e diplomatin ndër më të shquarit e kohës, Hasan Prishtinën. Ata dhe shumë burrështetas e patriotë që do të hedhin shtat në zemrën e kryeqytetit të gjithë shqiptarëve, janë udhërrefyesit dhe engjujt mbrojtës të endrrës së shqiptarëve për liri e bashkim kombëtar.
Shoqata atdhetare Malësia e Madhe dhe gjithë shqiptarët kudo ndodhen janë më të lumtur e më krenarë sepse sivjet kur po festonim 8 vjetorin e pavarësisë së Kosovës, morëm lajmin nga Prishtina se komuniteti i shqiptarëve malësor u nderua me Medaljen Presidenciale “Urdhëri i Lirisë” të akorduar nga Presidentja e Republikës së Kosovës, për merita të veçanta në përpjekjet dhe kontributin që dhanë malësorët në luftë për çlirimin e Kosovës.
Kurse sot në këtë aktivitet kemi nderin dhe kënaqësinë që të pranojmë zyrtarisht me një solemnitet të veçantë këtë Medalje të cilën do të na e dorzojë shkelqësia e saj Ambasadorja e Republikës së Kosovës në SHBA zonja Vlora Çitaku të cilës i deshirojmë mirseardhje në mesin tonë dhe e falenderojmë me përzëmërsi.
Gjithashtu dua të shpreh mirnjohjen e thellë dhe falenderimin për Prof. Dr. Gjokë Uldedaj, njeriun i cili mbajti kontaktet me institucionet e shtetit shqiptar dhe ishte pikë referimi që barti peshën kryesore në perpjekjet tona të përbashkëta për vendosjen e shtatores së Dedë Gjon Lulit në ambientet e jashtme të Muzeut Kombëtar në qender të Tiranës.
Me këto akte nderimi e respekti nga Tirana e Prishtina ne shqiptarët malësorë  në SHBA dhe gjithë diaspora jemi të gatshëm si gjithnjë ti pergjigjemi thirrjes së atdheut për ta ndertuar paqen, zhvillimin dhe prosperitetin kombëtar.
Zonja dhe zotrinj,
Në fund më lejoni të shpreh mirnjohjen dhe falenderimet e veçanta për Bashkinë e Tiranës, Qeverinë e Presidentin e Shqipërisë dhe Presidenten e Republikës së Kosovës Znj. Atifete Jahjaga për nderin që na ka bërë me medaljen Presidenciale “Urdhëri i Lirisë”.

Fjala e Simon Mirashi Ivezaj.

Zonja dhe Zotni, miq të nderuam, është privilegj e kënaqësi të jam me ju sonte për t’i kujtua t’paret tonë që dhanë aq shumë për lirinë e popullit shqiptar. Malësia ka pas burra e burrnesha, shpi për shpi që sakrifikuan gjithë çka kanë pas për një ideal, për komb, e për liri nga armiku 5 shekullor. Fatkeqësisht, fqinjët tanë kanë pas planet hileqare të përdorin kryengritjen e zemrën e pastër të malësoreve, për qëllime të veta, me zgjerua mbretnin e tyne. Por duket se nuk janë ngi me troje shqiptare, siç po tregon shteti i Malit të Zi me rastet e fundit në Vuksanlekaj të Hotit e në Çakorr të Rugovës.

Sonte jem bashkua, si vllazen e motra Shqiptar që jemi, ti kujtojmë ata që kanë përngja një ringjallje e ushtrisë së Gjergj Kastriotit.

Kujtojmë rilindësit Luigj Gurakuqi, Ismail Qemali e Hilë Mosi.

Kujtojmë simbolin e kryengritjes Heroin Dedë Gjo Lulin që sot asht përjetësua në lapidar pranë Muzeut Kombëtar në Tiranë. Dedë Gjo Luli i Traboinit që priu lekët e Hotit të fillojnë luftën.

Kujtojmë Gjeto Markun e Rrapshës me të birin Franin që u shkrinë për Atdhe në qaf të ugles, bashkë me Dedë Gjon Ujkën e Vuksanlekë.

Kujtojmë Dedë Nikë Bajraktarin, që në krye të 600 luftëtarëve, krah për krah me Heroinën Tringë Smajlen psyni fortifikatën kryesore, majën e Istikamit të Deçiqit.

Kujtojmë Babë e Birë, që kjenë Kryetar e Sekretar të Komitetit Shqiptar të Podgoricës dhe nënshkruesi i parë në Librin e Kuq të Memorandumit të Greçës, Sokol Baci i Grudës me të birin Kolën.

Kujtojmë Luc Mark Gjeloshin e Lul Rapuken e Kelmendit me Bajraktarin e Selcës, Voc Gjonin që ra në luftë kundër forcave të Ethem Pashës.

Kujtojmë trimat e Kastratit Dodë Preçin, Mirash Lucen e Gjelosh Gjoken qe nuk dinin çka asht friga.

Kujtojmë Tomë Niken e Shkrelit e Mehmet Shpendin me djelmni të Shalës.

Kujtojmë 7 Kojasit që ranë dëshmor në Deçiqin legjendar për të mos vdekur kurrë.

Kujtojmë bijtë e Trieshit që me pushkë si Malot Gjeka e me penë si Nikollë Ivanaj i dolën zot popullit shqiptar, e nuk harrohet sofra ma e bukur që u shtrua në Greçë te Gala Smajli.

Atyre dhe të gjithë pjesëmarrësve të kryengritjes së lavdishme të Malësisë, u qoftë Lavdia.

Kryengritjet e Malësorëve për liri nga pushtuesit Osman filluan shumë më herët se Kryengritja e Malësisë, por ju ceki vetëm një ngjarje, se në vitin 1883 u dënuan me internim në Diyarbakir të Anadollit tetë krerë të Grudës me në krye me bajraktarin Smajl Martinin. I vetmi prej tyre që u kthye gjallë në Malësi nga internimi ishte Ujk Dushi Kalaj, paraardhësi i priftit tonë, i nderuari Dom Fred Kalaj.

Kremtohet në Michigan 105 vjetori i Kryengritjes së Malësisë

Diaspora jonë në shtetin amerikan Michigan, vazhdon me kremtimin e datave historike kombëtare.
Ashtu është përkujtuar edhe këtë vit Kryengritja e Malësisë e vitit 1911, 6 prilli, përvjetori i 105-të i ngritjes së Flamurit Kombëtarë në Bratilë.

Më 3 prill, nën organizimin e Shoqatës Atdhetare Malësia e Madhe dhe Këshillit të Kishës së “Shën Palit” në Rochester Hills, festimi është zhvilluar në sallën e kësaj kishe në praninë e shumë mysafirëve.

Senatori Gery Peters i Michigan-it, Ambasadorja e Kosovës në Washington, Vlora Çitaku dhe Konsulli i Nderit i Shqipërisë në Michigan, Ekrem Bardha, përshëndetën të pranishmit. Të pranishmit u përshëndetën edhe nga drejtuesi i Kishës, Don Fred Kalaj, Don Fran Kolaj, Don Ndue Gjergji, Lulash Palushaj, Joseph Dedvukaj, Rush Dragu dhe kryetari i Shoqatës Atdhetare Malësia e Madhe, Lekë Leci Gjonaj.

Fjala e rastit e kësaj mbrëmje i takoi Prof.Dr. Gjokë Uldedaj, ish deputet i Kuvendit të Shqipërisë dhe këshilltarë i Presidentit Bujar Nishanit. Në vazhdim foli edhe Nikollë Camaj, kryetarë i LDnëMZ – Dega e Malësisë.

Udhëheqësi i mbrëmjes ishte Simon Mirashi Ivezaj dhe bashkëshortja e tij, Mariana Ivezaj.

Fjala e rastit, Prof.Dr. Gjokë Uldedaj

Ndjehem i gëzuar dhe njëkohësisht i nderuar dhe i vlerësuar, që jam pjesë e kësaj veprimtarie përkujtimore, me ftesën e Shoqatës Atdhetare  “Malësia e Madhe”.

Këtu në mesin tuaj, ndonëse larg trojeve shqiptare, qysh në takimin e parë e ndien veten “më shumë malësor”, sepse  ju dëshmoni, me pritjen, me shpirtin dhe zemrën tuaj, lidhjen e fortë të bijve të xhubletës, me traditat e lashta të fisnikërisë e të bujarisë malësore, të zakoneve e virtyteve sa të lashta, aq edhe të kulluara  e  origjinale  prej tokës arbnore.
Malësorët e Amerikës, ashtu si përgjithësisht diaspora shqiptare në dhe të huaj, tradicionalisht ka shkuar sipas kahut të mbarë “larg me trup, por pranë me zemër ndaj atdheut”, por gjithmonë me sytë e zemrës nga trojet amtare e nga vlerat atdhetare e kulturore, duke i ruajtur ato brez pas brezi, kudo qofshin malësorët, kudo ku jetojnë e punojnë, e sidomos në diasporën e Shteteve të Bashkuara, që për mua është “kryediaspora” apo diaspora më krenare, që ka qenë e vijon të jetë ambasadorja më e mirë e Shqipërisë dhe e shqiptarëve në botën e jashtme.
Veprimtaria Juaj e bukur përkujtimore që po organizohet në kë të  sale që  mban emrin e të  madhit  At Gjergj Fishta, me rastin e 105 vjetorit të Kryengritjes së Malësisë dhe ngritjes së Flamurit në Deciq më 6 prillit të vitit 1911, kësaj date e dite lavdimadhe, që lidhet me kujtimin e Kryetrimit të Malësisë së  Madhe,  Dedë Gjo Lulit, figurë emblematike dhe simbol i trimërisë dhe i urtësisë së maleve tona.
Kryengritja e Malësisë së Madhe përkujtohet me krenari, jo vetëm nga malësorët e diaspora malësore, por edhe nga i gjithë kombi shqiptar, nga mbarë Shqipëria dhe, sivjet, për më tepër, ky përkujtim  vjen mbas lartësimit dhe vlerësimit që  iu bë figurës legjendare të Dedë Gjo Lulit, duke e vendosur shtatoren e Tij pikërisht në sheshin kryesor të Kryeqytetit të Shqipërisë, në oborrin e Muzeut Kombëtar, me fytyrë nga perëndimi dhe shumë pranë monomentit të heroit tonë Kombëtar Gjergj Kastrioti, për t’u treguar kështu të gjithë atyre që rrojnë ose vijnë për vizitë në Tiranë, se kush është Malësia e Madhe dhe bijtë e saj e Saj të  shquar.
Kjo nismë e Juaja,  tregon për dashurinë, nderimin dhe vlerësimin e lartë, që kanë sot bijtë dhe bijat malësore, për paraardhësit e tyre, për çdo vepër atdhetare që kryen ata, për gjakun e derdhur e rininë e falur atdheut.
Prej kësaj foltoreje të nderuar, këtu në kryevendin e demokracisë botërore, duke u bashkuar me Ju, më lejoni që t’i dërgojmë përshëndetjet tona më të përzemërta, Presidentit të Republikës së Shqipërisë, Shkëlqesisë së Tij, Zotit Bujar Nishani, i cili gjatë të gjithë periudhës së ushtrimit të mandatit të lartë të Tij, e respektoi aq shumë “Malësinë e Madhe”, duke i akorduar, më 2012, në 100-vjetorin e Pavarësisë së shqipërisë, Urdhrin e lartë “Nderi i Kombit”.
Përfaqësuesit e Shoqatës Suaj janë dëshmitarë të  akordimit të Dekoratës më të Lartë me “Urdhëri i Flamurit Kombëtar”, për Dedë Gjo Lulin (pas vdekjes), por edhe dekorime dhe vlerësime për shumë  bijë të saj: si ata që bënë histori e luftuan, për trojet stërgjyshore, për fe dhe për Atdhe, ashtu edhe për brezat e sotëm që bënë historinë e kulturës, artit e të shkencës shqiptare.
Por nga ana tjetër, jam i ngarkuar, që t’Ju përshëndes, t’Ju përgëzoj për ndihmesën Tuaj, për vlerat që keni treguar, për unitetin që manifestoni, këtu në diasporë dhe për bashkëpunimin e shkëlqyer e frytëdhënës, që ai ka pasur dhe ka me përfaqësuesit Tuaj.
Të dashur pjesëmarrës, motra dhe vëllezër malësorë! 
Dedë Gjo Luli është një emër i madh i historisë kombëtare shqiptare. Figura e Tij na paraqet jo vetëm burrin me gjakun e kulluar që rrjedh prej damarëve të Kastriotit, por edhe protagonistin e epokës më të lavdishme arbnore. Shpirti i Tij ishte gatuar sa nga amaneti i paraardhësve, po aq edhe nga aspiratat e bashkëkohësve, që ishin të gatshëm për ta dhënë jetën në mbrojtje të trojeve amtare.
Figura legjendare e Dedë Gjon Lulit, është simbol i betejave të mëdha dhe historike të shqiptarëve për liri e pavarësi, si Luftar në Vraninë, si Komandant në Lidhjen e Prizrenit, si Prijës e Valvitës i Flamurit të Gjergj Kastriotit, në Bratilë të Deçiçit,  si burri parmëz- hapur  në Kryengritjen Heroike të Malësorëve me 6 Prill të vitit 1911, që me shumë krenari po e përkujtojmë sot,  këtu në Detroit.
Kjo Kryengritje ishte guri i themelit dhe preludi i Pavarësisë së Shqipërisë, prandaj, edhe Ismail Qemali, do ta quante sublimisht:  – “Pushkë e ngrehun për Shqipërinë”, tek e priste solemnisht në selinë e Qeverisë së Parë”
Ngritja e flamurit më 6 prill 1911, në Deçiq dhe Programi i Pavarësisë Kombëtare i Greçes, ka dëshmuar se qarqet atdhetare brenda e jashtë vendit,  kanë gjetur kurdoherë te malësorët dhe te udhëheqësit e prijësit e tyre, një terren plotësisht të favorshëm, në dobi të kauzës së përbashkët dhe çështjes kombëtare.
Kurdo që të shkruhet historia politike e ideologjike e kohës sonë, lufta e malësorëve të Malësisë së Madhe, do të kujtohet si njëra prej epopeve  më të shkëlqyera të luftërave moderne që kanë bërë shqiptarët, duke i  paraprirë vetëdijes tonë kombëtare në rrugtimin e nisur drejt pavarësisë së vendit.
Karakteri thellësisht kombëtar i kryengritjes shkëlqeu më fort se kurrë  në radhët e trimave malësorë, megjithëse autoritetet osmane u munduan të shfrytëzojnë parimin fetar, duke e propaganduar kryengritjen si thjesht katolike dhe me drejtim antimysliman në vend të atij Antiosman.
Shqiptarët nuk ranë në këtë kurth dhe kryengritja ia doli të ketë në gjirin e vet malësorë pa dallim feje; e jo vetëm malësorët e Malësisë së Madhe, por edhe të krahinave të tjera që u erdhën në ndihmë vëllezërve të tyre Malësorë.
Fetarisht ishte arritur ajo që luftonte me urtësi Arqipeshkvi Pjetër Bogdani tre shekuj më parë, duke theksuar se: “Nuk do të ketë kurrë një kryengritje të përgjithshme antiosmane, nëse nuk do të ishin të ndërgjegjshëm për kombin e tyre edhe myslimanët e Shqipërisë”.
Kryengritja e vitit 1911,i zhvilloi më tepër aftësitë organizuese të shqiptarëve, duke arritur bashkimin e udhëheqësve të Veriut me ata të Jugut dhe shpalosi një program ideor, për krijimin e një autonomie territoriale-administrative.
Kësisoj ndërgjegjja politike e shqiptarëve evoluoi edhe nga ana përmbajtësore, nëpërmjet 12 kërkesave të Memorandumit të Greçes:  për njohjen e kombit shqiptar, bashkimin e katër vilajeteve, vendosjen e administratës shqiptare, lirinë e plotë për shkollat dhe mësimin e gjuhës shqipe etj, të cilat konsiderohen  akte të shquara në historinë tonë kombëtare.
Kryengritja e përgjithshme e Malësisë së Madhe e udhëhoqën strategë ushtarakë popullorë, që kishin disa breza që u prinin  maleve të Malësisë së Madhe. Por megjithëse kryengritjen e Malësisë së Madhe e udhëhoqën prijësit e vet natyralë, bajraktarët dhe vojvodët, ajo kurrë nuk e mori vëmendjen e merituar nga historia jonë e politizuar.
Natyrisht që Dedë Gjon Lulit iu dha një titull nderi “Hero i Popullit”, por kurrë nuk u tha se ai udhëhoqi një “Popull Hero”, se ai kryesoi një “Shtab Lufte-Hero”. Kjo sepse Bajraktarët dhe Vojvodët në optikën e kohës, ishin të deklasuarit, ishin feudalët e krahinave, kur në të vërtetë ata ishin vetëm, “të  par ndër të barabartët”.
Duke nderuar një kryengritje historike, por edhe një hero të madh, të spikatur për cilësitë e tij atdhetare, është detyrë krenarie që na lartëson dhe që u lihet trashigim të gjitha breznive të ardhshme shqiptare. Ata qenë burra, prijës dhe luftëtarë që i bashkonte nderi që rrjedh nga respektimi derinë sublim i parimit të moçëm ” se shqiptari është zot i vendit të vet”.
Të nderuar pjesmarrës!
Ne shqiptarët në përgjithësi dhe malësorët në veçanti, e kemi në zakon që të krenohemi me të parët tanë. Kjo është një dhuratë çmueshme që e trashëgojmë dhe na jep të drejtën të krenohemi.
Por nga ana tjetër, “të parët tanë nuk janë merita jonë”, të dashur malësorë.  Pyetja që shtrohet sot përpara nesh është e lidhur me faktin se: Kush jemi ne vetë?. A mund të krenohemi pa fund me lavdinë e të parëve tanë dhe të mos bëjmë asgjë që edhe ne, t’u lëmë lavdinë dhe punën tonë të mirë  breznive pas nesh?.
Ky është një problem dhe duhet të jetë një objektiv për secilin prej nesh, për çdo familje, farefis, bajrak, krahinë, për mbarë shqiptarët, duke mbërritur deri tek drejtuesit e shtetit e të kombit shqiptar.

• Nuk na mungojnë individët e ditur, por ne më shumë se të tjerët, “profetin nuk e çmojmë në vendin e vet”;
• Nuk na mungojnë shembujt pozitivë, por na mungon përgjithësimi i këtyre shembujve;
• Nuk na mungojnë mundësitë, por shpesh herë na mungon dëshira.
• Nuk u ngjajmë paraardhësve në respektimin e vlerave; nuk jemi si ata “të parë ndër të barabartët”, por duam të jemi të gjithë “të parë”.
• Nuk na mungojnë shoqatat, organizimet pë r ceshtjen Kombë tare, por na mungon bashkërendimi i punës midis tyre. Ka ardhur koha që të gjithë të punojmë bashkë. Kështu mund të bëjmë më shumë, kështu jemi më efektivë në nismat që marrim dhe kontributet që japim.

Por duhet theksuar se, me gjithë problemet që mund të shfaqen, ndihmesat e bashkëatdhetarëve tanë këtu në SHBA, drejt vendlindjes së tyre, nuk kanë munguar. Bëhet fjalë kryesisht për shqiptarët që kanë emigruar nga trojet e tyre Shqiptare,  nën  Malin e Zi.
Inciativat e Shoqatës Tuaj dhe Shoqatë Malësia e Madhe në New York, por edhe Personalitete të veçanta, kanë kontribuar në ndërtimin e veprave të ndryshme social-kulturore e fetare apo bamirëse e atdhetare. Vlen të përmenden Shtatorja e Dedë   Gjo Lulit në Tiranë, Shtëpia muze e Dedë Gjo Lulit, si dhe  ngritja e shumë objekteve dhe simboleve historike e fetare, në disa vende të Malësisë, të cilat, në tërësinë e tyre, janë vlera të jashtëzakonshme që i bëjnë nder  gjithë Malësisë së Madhe dhe malësorëve kudo ku ndodhen.
Gjithashtu organizimi i tubimeve dhe konferencave  shkencore, kushtuar ngjarjeve të ndryshme historike, sponsorizimi i botimeve të ndryshme etj, mbajnë vulën Tuaj, zotërinj të nderuar, vëllëzër të diasporës në Shtetet e Bashkuara.
Të dashur vëllezër e motra malësorë!
Prej vitesh ka mbetur pezull kërkesa e ligjshme e banorëve të Malësisë, për krijimin e Komunës së Tuzit. Kjo kërkesë, ndonëse e përsëritur, ka mbetur brenda “mureve” të qeveris Malazeze. Ne e dimë dhe e njohim faktin se Malit të Zi nuk ia ka qejfi edhe një komunë më tepër, të fuqishme, të përbërë kryesisht nga shqiptarët, ashtu siç është edhe komuna e Ulqinit.
Në  këtë  kuadë r Politika e Tiranës, duhet të ndikojë më tepër te faktori politik shqiptar i Malit të Zi, për bashkimin dhe unifikimin e zërit të tyre, nëpërmjet një  platforme me objektiva thellësisht të  qarta, për këtë problem madhor.
Në kushtet e këtij unifikimi nga qeveria shqiptare duhet të kërkohet një program i posaçëm  bisedimesh me qeverinë Malazeze.  E nëse prapë nuk do të ketë rezultate të dukshme, atëherë, pa dyshim,duhet të veprohet për shteg të tretë, që është ndërkombëtarizimi i problemit dhe mediatizimi i fuqishëm i kërkesës legjitime që kanë shqiptarët. Për të kërkuar një “Marrëveshje si e Ohrit” në miniaturë, për qeverisjen administrative.
Kush më  mirë  se Shoqata  Juaj   “Malësia e Madhe” mund ta udhëheq këtë  lëvizje  që sot ka marrë  një  rë ndë si me përmasa Kombëtare. Ne të gjithë bashkë, duhet të bëjmë më tepër, duke filluar nga këtu, duke shfrytëzuar miqtë dhe njohjet tona.
Qeveria shqiptare, duhet  t’i ketë gjërat të sanksionuara më mirë, kur është fjala për popullsitë e mbetura jashtë kufirit politik të shtetit, por edhe në marrëdhënie me diasporat. Qeveria shqiptare duhet të planifikojë dhe të kontribuojë me financime kryesisht në zhvillimin kulturor e arsimor, të cilat mungojnë. Unë e konsideroj këtë një gjë shumë të rëndësishme dhe do të punojë në këtë drejtim.
Është fat i madh që tashmë Kosova është shtet më vete, dhe shqiptarët e Maqedonisë kanë peshë të rëndësishme politike në shtetin Maqedon. Me këtë dua të kujtoj se Qeverisë Shqiptare nuk i mbetet shumë punë me shqiptarët e vet rreth e rrotull kufirit, përjashto shqiptarët që jetojnë në trojet e tyre nën  Malin e Zi.
Por ajo që unë do ta marr si zotim këtu para Jush, sot, është lobimi në nivel qeveritar për financimin e një “Qendre Kulturore dhe Arsimore” këtu në Michigan, duke e konsideruar një objektiv  madhor  të afërt i Qeverisë së vendit amë, prej nga do të fillonte edhe ndryshimi i imazhit të Shqipërisë në marrëdhënie me shqiptarët që jetojnë në diasporë.
Të nderuar zonja dhe zotërinj!
Nga ky aktivitet përkujtimor si malësor dhe si njëri prej Jush më lejoni të shprehë:

• Nderim dhe krenari për Kryengritjen e Malësisë së Madhe;
• Nderim dhe krenari për për kryetrimin dhe heroin tonë Dedë Gjon Luli;
• Nderim, respekt dhe mirënjohje për Malësinë e Madhe, këtë gurë themeli në historin kombëtare shqiptare, në mbrojtje të indentitetit kombëtar dhe vlerave atdhetare, si pararendëse e pavarësisë me ngritjen e flamurit në Deciq me 1911, me Memorandumin e Greces, por edhe me kryengritjen e parë antikomuniste të vitit 1945;
• Nderim dhe respekt për prinjësit dhe bijët e Saj të shquar që ka nxjerr në shekuj;
• Nderim dhe respekt për brezin e sotëm të një trashigimie të shkëlqyer, të cilët po japin ndihmesën e tyre, për ta pasur Shqipërinë më të begatë, më demokratike, më evropiane, më amerikane, ashtu siç e dëshiruan, atdhetarët tanë të shquar që Malësia dhe Kombi Shqiptar ka nxjerrë në shekuj.

Fjala përshëndetëse e kryetarit të Shoqatës Atdhetare Malësia e Madhe, Lekë Leci Gjonaj.

Jam i nderuar dhe me fat që në emër të Shoqatës atdhetare Malësia e Madhe në Detriot kam rastin të përshëndes  këtë aktivitet të rendësishëm që organizohet me rastin e 105 vjetorit të Kryengritjes së Malësisë së Madhe dhe ngritjes së Flamurit Kombëtar në majën e Deçiqit.

Ky pervjetor na gjën më të realizuar, më krenarë e më të lumtur për faktin se udhëheqësi i kryengritjes së Malësisë së Madhe Dedë Gjon Luli “ka hedhur shtat” në qendër të Tiranës. Aty qëndron kryetrimi i Malësisë bashkë me politikanin e diplomatin ndër më të shquarit e kohës, Hasan Prishtinën. Ata dhe shumë burrështetas e patriotë që do të hedhin shtat në zemrën e kryeqytetit të gjithë shqiptarëve, janë udhërrefyesit dhe engjujt mbrojtës të endrrës së shqiptarëve për liri e bashkim kombëtar.
Shoqata atdhetare Malësia e Madhe dhe gjithë shqiptarët kudo ndodhen janë më të lumtur e më krenarë sepse sivjet kur po festonim 8 vjetorin e pavarësisë së Kosovës, morëm lajmin nga Prishtina se komuniteti i shqiptarëve malësor u nderua me Medaljen Presidenciale “Urdhëri i Lirisë” të akorduar nga Presidentja e Republikës së Kosovës, për merita të veçanta në përpjekjet dhe kontributin që dhanë malësorët në luftë për çlirimin e Kosovës.
Kurse sot në këtë aktivitet kemi nderin dhe kënaqësinë që të pranojmë zyrtarisht me një solemnitet të veçantë këtë Medalje të cilën do të na e dorzojë shkelqësia e saj Ambasadorja e Republikës së Kosovës në SHBA zonja Vlora Çitaku të cilës i deshirojmë mirseardhje në mesin tonë dhe e falenderojmë me përzëmërsi.
Gjithashtu dua të shpreh mirnjohjen e thellë dhe falenderimin për Prof. Dr. Gjokë Uldedaj, njeriun i cili mbajti kontaktet me institucionet e shtetit shqiptar dhe ishte pikë referimi që barti peshën kryesore në perpjekjet tona të përbashkëta për vendosjen e shtatores së Dedë Gjon Lulit në ambientet e jashtme të Muzeut Kombëtar në qender të Tiranës.
Me këto akte nderimi e respekti nga Tirana e Prishtina ne shqiptarët malësorë  në SHBA dhe gjithë diaspora jemi të gatshëm si gjithnjë ti pergjigjemi thirrjes së atdheut për ta ndertuar paqen, zhvillimin dhe prosperitetin kombëtar.
Zonja dhe zotrinj,
Në fund më lejoni të shpreh mirnjohjen dhe falenderimet e veçanta për Bashkinë e Tiranës, Qeverinë e Presidentin e Shqipërisë dhe Presidenten e Republikës së Kosovës Znj. Atifete Jahjaga për nderin që na ka bërë me medaljen Presidenciale “Urdhëri i Lirisë”.

Fjala e Simon Mirashi Ivezaj.

Zonja dhe Zotni, miq të nderuam, është privilegj e kënaqësi të jam me ju sonte për t’i kujtua t’paret tonë që dhanë aq shumë për lirinë e popullit shqiptar. Malësia ka pas burra e burrnesha, shpi për shpi që sakrifikuan gjithë çka kanë pas për një ideal, për komb, e për liri nga armiku 5 shekullor. Fatkeqësisht, fqinjët tanë kanë pas planet hileqare të përdorin kryengritjen e zemrën e pastër të malësoreve, për qëllime të veta, me zgjerua mbretnin e tyne. Por duket se nuk janë ngi me troje shqiptare, siç po tregon shteti i Malit të Zi me rastet e fundit në Vuksanlekaj të Hotit e në Çakorr të Rugovës.

Sonte jem bashkua, si vllazen e motra Shqiptar që jemi, ti kujtojmë ata që kanë përngja një ringjallje e ushtrisë së Gjergj Kastriotit.

Kujtojmë rilindësit Luigj Gurakuqi, Ismail Qemali e Hilë Mosi.

Kujtojmë simbolin e kryengritjes Heroin Dedë Gjo Lulin që sot asht përjetësua në lapidar pranë Muzeut Kombëtar në Tiranë. Dedë Gjo Luli i Traboinit që priu lekët e Hotit të fillojnë luftën.

Kujtojmë Gjeto Markun e Rrapshës me të birin Franin që u shkrinë për Atdhe në qaf të ugles, bashkë me Dedë Gjon Ujkën e Vuksanlekë.

Kujtojmë Dedë Nikë Bajraktarin, që në krye të 600 luftëtarëve, krah për krah me Heroinën Tringë Smajlen psyni fortifikatën kryesore, majën e Istikamit të Deçiqit.

Kujtojmë Babë e Birë, që kjenë Kryetar e Sekretar të Komitetit Shqiptar të Podgoricës dhe nënshkruesi i parë në Librin e Kuq të Memorandumit të Greçës, Sokol Baci i Grudës me të birin Kolën.

Kujtojmë Luc Mark Gjeloshin e Lul Rapuken e Kelmendit me Bajraktarin e Selcës, Voc Gjonin që ra në luftë kundër forcave të Ethem Pashës.

Kujtojmë trimat e Kastratit Dodë Preçin, Mirash Lucen e Gjelosh Gjoken qe nuk dinin çka asht friga.

Kujtojmë Tomë Niken e Shkrelit e Mehmet Shpendin me djelmni të Shalës.

Kujtojmë 7 Kojasit që ranë dëshmor në Deçiqin legjendar për të mos vdekur kurrë.

Kujtojmë bijtë e Trieshit që me pushkë si Malot Gjeka e me penë si Nikollë Ivanaj i dolën zot popullit shqiptar, e nuk harrohet sofra ma e bukur që u shtrua në Greçë te Gala Smajli.

Atyre dhe të gjithë pjesëmarrësve të kryengritjes së lavdishme të Malësisë, u qoftë Lavdia.

Kryengritjet e Malësorëve për liri nga pushtuesit Osman filluan shumë më herët se Kryengritja e Malësisë, por ju ceki vetëm një ngjarje, se në vitin 1883 u dënuan me internim në Diyarbakir të Anadollit tetë krerë të Grudës me në krye me bajraktarin Smajl Martinin. I vetmi prej tyre që u kthye gjallë në Malësi nga internimi ishte Ujk Dushi Kalaj, paraardhësi i priftit tonë, i nderuari Dom Fred Kalaj.