Diçka nuk po kuptoj?

Diçka nuk po kuptoj?

Një shkrim imi ndryshe nga të tjerët (nga shkrimet tjera).

Asgjë nuk kuptoj se ç`po ndodhë me ne; politikisht të papjekur,

 Historikisht të paformuar dhe të pa-informuar. Ardhmëria në pikëpyetje.

Kujt t`i besohet ?  

Brengosëse (!!!!!): "Prokurori i Përgjithshëm, anëtarë të Gjykatës Kushtetuese, anëtarë të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarë të niveleve të tjera nuk lejohen të shkelin më në tokën amerikane.”

·       Nuk po kuptoj, çka iu duhet kryeprokurorëve, anëtarëve të gjykatës së lartë dhe gjyqtarëve të niveleve të ndryshme viza  për Amerikë?

·       Pse a nuk po mjafton Europa?

·       Çka duan ata në Amerikë ?

·       Të shkosh në Amerikë duhen para; po ku po i marrin paratë?

·       Pse Amerika nuk iu jep më vizat?

·       Pse nuk thonë: Punë e madhe!

Nuk di, nuk po kuptoj.

Kur duam e duam, por kur e përqeshim atëherë nuk e duam. Po sikur edhe këtyre të T-së, t`iu ndalohej vizita në Amerikë nuk do të bëhej qameti.

Të rrimë drejt e të flasim drejt. Po Ismail Qemajli ç`ka po iu zë udhën. Si deformohet pamja, karakteri dhe qëllimi i arritur i Ismail Qemajlit?

Pasha zotin duke e shikur serialin: “Një dopio histori” edhe unë kam filluar të dyshoj në vlerat tona si komb?  Me çfarë zemre përqeshet Ismail Qemali? Sikur serbët, grekët ose turqit të bënin një serial të tillë, ne “patriotët” e Tv mediave  shqiptare iu kishim “nxjerr” sytë “armiqve” maskarenj të huaj.

Shpesh herë keni dëgjuar ose lexuar që diçka bëhet për herë të parë në televizionet Shqiptare.

Edhe më shpesh akoma jeni zhgënjyer përballë një realiteti të përsëritur i cili nuk ka arritur t’i qëndrojë premisave.

Kësaj radhe jo!  Për herë të parë, po të parë fare, personazhet më të njohur publik do të ulen në një tavolinë, me një ose më shumë gota përpara dhe do t’ju tregojnë historinë e Shqipërise! (City News)”

Eh medet, kur mbetet historia të tregohet me gotë rakisë?

Kam filluar të “dyshoj’ që edhe Avni Rustemi e kishte vrarë Esad Pashën në Paris. 

Po na bëhet shumë bajate edhe historia e vrasjes së Miladin  Popoviqit nga Haki Taha.

Kujt t`i besojmë? –  Më thoni kujt???

Fahri Xharra, 04.02.17

Gjakovë

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kandidate për Presidente, por me pëlqimin e Greqisë! - Nga Sabi Çela

Kandidate për Presidente, por me pëlqimin e Greqisë!

Ditët e fundit kemi lexuar nëpër portale e gazeta për një dëshirë të znj.Arta Dade për tu bërë Presidentja e parë shqiptare. Do të ishte ide shumë e mirë që një zonjë të ishte autoriteti më i lartë i shtetit shqiptar, por nuk është diçka aq e thjeshtë sa duket, aq më tepër për znj. Dade.

Së pari Presidenti i Republikës së Shqipërisë duhet të përfaqësojë unitetin e kombit Shqiptar, në cilindo vend të botës që ata jetojnë, brenda apo jashtë territorit shqiptar. Kjo është një pikë delikate që znj.Dade duket se e ka harruar. Zonja Dade gjatë gjithë karrierës së saj ka mbajtur poste të rëndësishme, por në të gjitha rastet nuk duket se ka mbajtur ndonjë qëndrim të qartë patriotik, për mos të thënë që ka qënë gjithnjë një mbështetëse në heshtje e politikave progreke.

Dy ditë më parë, një zonjë e nderuar me origjinë nga Çamëria, Vjollca Braho, ka shkruar një opinion ku shprehet qartë se Arta Dade nuk ka mbështetur në asnjë rast të vetëm interesat e kombit shqiptar. Një moment shumë i rëndësishëm ka qënë edhe votimi i Rezolutës Çame në vitin 2004, ku Arta Dade ka votuar kundër. Në rastin konkret nuk mund të minimizohej rëndësia e një vendimi të tillë personal të znj.Dade, pasi siç e thashë edhe më lart, një presidente e ardhshme duhej të shprehte unitetin e popullit dhe jo të mbyllte sytë para një tragjedie e para një genocidi ku është derdhur lum gjak shqiptari.

Në vizitën zyrtare që u mbajt në Athinë më 10 Tetor të vitit të kaluar, znj. Dade ishte në cilësinë e kryetares së komisionit parlamentar për punët e jashtme, dhe u duk se nuk mbajti asnjë qëndrim në lidhje me Çështjen Çame, obligim ky që rrjedh nga rezoluta Çame e miratuar në parlamentin

shqiptar. Edhe pse nuk e kreu këtë obligim, znj.Dade bëri një gabim shumë të madh, mbrojti qëndrimin e kryeparlamentarit Meta, që këto çështje nuk duhej të hapeshin pasi dëmtonin mardhëniet bilaterale.

Një qëndrim i tillë nuk ishte një surprizë për ata që njohin sjelljen politike të znj. Dade, sepse gjithnjë ka mbajtur një lidhje të fortë me Ilir Metën bazuar në deklaratat që ajo jep për koalicionin e për komplimentet politike që ajo i thur kryetarit të LSI. Një romancë kjo që besoj do e ketë zanafillën që në vitin 2001 kur Arta Dade ishte ministre e punëve të jashtme, ndërsa Ilir Meta ishte kryeministër.

Një titull gazete ishte ai që më bëri më shumë përshtypje pas vizitës së delegacionit shqiptar në Athinë dhe ajo ishte: “Meta në Greqi, Arta Dade: Vizitë e Shkëlqyer!”. Ishte një vizitë që nuk kishte asnjë arsye për të qënë e shkëlqyer, pasi në kulmin e dinjitetit të qeverisë shqiptare, kryeparlamentari dhe znj.Dade i ngrohnin krahët greqisë duke i thënë që Çështja Çame ishte një çështje që i përkiste të kaluarës. 

Në ato momente dukej se Arta Dade i kishte harruar mijëra viktima të shqiptarëve të çamërisë që u vranë e u therën vetëm sepse ishin shqiptar. Ajo vizitë e Ilir Metës, Arta Dades, Vangjel Tavos edhe Vangjel Dules vërtet mund të ketë qënë e shkëlqyer, por jo nga ana diplomatike, ndoshta nga ana e mikpritjes së ngrohtë që grekët i kanë bërë këtyre “shqiptarëve” në Athinë.

Mesa duket, Arta Dade po thur në mendjen e saj skenarin e kandidimit si presidente, si pasojë e miqësisë personale që ka me Ilir Metën dhe mbështetjes që ajo ka nga PS meqënëse është deputete e kësaj partie. Artës mund ti duket vetja një figurë konsensuale PS+LSI, por kurrsesi nuk mund të jetë një mishërim i unitetit të popullit dhe kurrsesi një politikane progreke nuk mund të vihet në krye të shtetit shqiptar (mos harrojmë që presidenti i republikës është njëkohësisht edhe komandant i përgjithshëm i Forcave të Armatosura). Për këto arsye do të ishte një lajthitje e PS dhe LSI që të zgjidhnin një kandidate të tillë si figurë konsensuale. 

Gjithashtu znj.Arta Dade ka mbajtur një qëndrim shumë të ashpër edhe ndaj një partie politike me karakter patriotik, që është Partia Drejtësi Integrim Unitet. Shpeshherë kemi parë deklarata ku znj.Dade ka shigjetuar PDIU-në si një parti që nuk e ndihmon qeverisjen, është parti klienteliste, dëmton të majtën etj etj. Të gjitha këto me një sens jo të mirë dhe me një përbuzje për partinë që aktualisht po mban balancën reale të koalicionit qeverisës, pasi pa PDIU, dihet nga të gjithë se LSI do i merte PS-së gjak në vetull. Kështu që duhet ti kujtojmë znj.Dade që nuk duhet të sulmojë PDIU-në për të mbrojtur LSI-në, por duhet të distancohet nga Ilir Meta dhe të mbajë anën e partisë në të cilën ajo aderon.

Në një situatë të tillë, meqënëse znj. Dade kërkon që presidente të zgjidhej një femër, mund të kishte shumë gra të nderuara e patriote që mund ta zinin atë post I cili përfaqëson të gjithë kombin, sesa një kandidate që nuk mbron realisht interesat e shqiptarëve si znj. Arta Dade. Nëse ne si komb duhet të sillemi me dinjitet dhe të kemi një vizion patriotik, duhet të zgjedhim ata që na nderojnë dhe jo ata që i rrahin shpatullat kundërshtarëve tanë.

Autori:  Sabi Cela

KODI KONSENSUAL ZGJEDHOR, APO TRAKTAT I MAFIES POLITIKE – Nga Besim Dervishi

Shqipëria ka kaluar në disa etapa zgjedhore të cilat kishin ngritjet dhe uljet e veta. 

Nga shqiptarët kujtohen si zgjedhje pjesërisht demokratike ato të 31 Marsit 1991 dhe plotësisht demokratike zgjedhjet e mbajtura më  22 Mars 1992. Për fat të keq, problemet filluan  në zgjedhjet e mbajtura më  26 Maj 1996. Këto zgjedhje rezultuan një katastrof e vertetë. Deri atëhere gati të gjitha zgjedhjet janë kontestuar herë nga njëri krah dhe herë nga krahu tjetër politik. 

Pas viteve 2000 klasa politike shqiptare e gjetur  nën trysninë e faktorit ndërkombëtar, organizoi tryeza në të cilat u ulën përfaqësuesit e forcave  kryesore politike me iden e paracaktimit të rregullave të lojës. Si rezultat i tryezave ndërpartiake u arrit  marrveshja e parë për miratimin e një  Kodi Zgjedhore i cili  më vonë kaloi  në Parlament me anë të miratimit të  Ligjit Nr. 8609, datë 08/05/2000 “KODI ZGJEDHOR I REPUBLIKËS SË SHQIPËRISE”. Ky ligj më vonë u  ndryshua dhe u  arrit tek i dyti   “KOD ZGJEDHOR I REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË” (kaluar ne parlament me 18 Nëntor 2008 dhe miratuar me ligjin nr. 10019, datë 29.12.2008 më vonë  ndryshuar me ligjin nr. 74/2012, datë 19.07.2012). 

Por edhe këto Kode Zgjedhore të ashtëquajtura “konsensuale” rezultuan me probleme të rënda për zgjedhjet ne Shqipëri. Shqiptarët i mbajnë mend mirë deputetët e tipit “Made in Dushku” apo ata te ” Rruzhdies”. Atyre ju kujtohen fortë mirë imazhet e grevës së paprecedent të disa deputetëve ne vitin 2008  të cilët kundërshtonin Kodin Zgjedhor konsensual Islami-Rusmajli. Të gjitha keto  kode të ashtëquajtura konsensuale janë projektuar nga establishmeti politik për dy qëllime:

Qellimi i parë ishte eleminimi i forcave rivale politike nëpermjet makinacioneve të tipit  “Kod  Konsensual”. Qëllim i dytë ishte pengimi në rrugën e tyre drejtë parlamentit të  individëve të papëlqyer nga kupola e partisë, kjo nëpërmjet të ashtëquajtur ës “Lista të Mbyllura”. Ky qëllim i shërbente dhe forcimit të pozitave të Kryetarit të Partisë. Lind  pyetja: Kodi Zgjedhor aktual,  ofron mundësin e zgjedhjeve pluraliste, të lira, të barabarta, demokrtike dhe t ë pakontestuara?

Ky Kod Zgjedhore i ndryshuar me ligjin nr. 74/2012, datë 19.07.2012 është një akt juridik i miratuar nga parlamenti i kaluar me konsensusin paraprak të dy forcave të mëdha politike PS dhe PD dhe me “bekimin” e LSI.
Kushtetuta e RSH (1998) në Nenin 1 pika tre thotë se: ” Qeverisja bazohet në një sistem zgjedhjesh të lira, të barabarta, të përgjithshme dhe periodike.” Po kjo Kushtetut në KREU III mbi LIRITË DHE TË DREJTAT POLITIKE , Neni 45, pika një, thote se: “Çdo shtetas që ka mbushur tetëmbëdhjetë vjeç, qoftë edhe ditën e zgjedhjeve, ka të drejtën të zgjedhë dhe të zgjidhet.”
PROTOKOLL I KONVENTËS EVROPIANE PËR MBROJTJEN E TË DREJTAVE TË NJERIUT DHE LIRIVE THEMELORE, AMENDUAR ME PROTOKOLLIN NR 11
(Paris, 20. III. 1952) në Nenin tre thotë se : “Palët e Larta Kontraktuese marrin përsipër të organizojnë në intervale të arsyeshme kohore, zgjedhje të lira me votim të fshehtë, në kushte që sigurojnë shprehjen e lirë të mendimit të popullit për zgjedhjen e organit ligjvënës.”.
Deklarata Universale e te Drejtave te Njeriut (1 Dhjetor 1948) Neni 21 pika një dhe tre thotë se : “Vullneti i popullit është baza e pushtetit shtetëror; ky vullnet duhet të shprehet në zgjedhje periodike dhe të lira të cilat duhet të jenë të përgjithshme dhe votimi i barabartë, si dhe me votim të fshehtë ose sipas procedurës përkatëse të votimit të lirë.” Ndërkohë që Neni 122, Pika 2 e Kushtetutës së RSH thotë se; “Një marrëveshje ndërkombëtare e ratifikuar me ligj ka epërsi mbi ligjet e vendit që nuk pajtohen me të”. Por të gjitha keto akte ndërkomb ëtare së bashku me aktin më të lartë të Shqipërisë i cili është Kushtetuta, hidhen në erë nga Kodi Zgjedhor aktual. 

Le të vështrojmë disa nene tendencioze si, neni 69 i Kodit Zgjedhor i cili  thotë se :

“Një grup zgjedhësish në një zonë zgjedhore kanë të drejtë të propozojnë një kandidat për atë zonë zgjedhore. Komiteti mund të regjistrojë një kandidat për deputet vetëm në rast se ka marrë mbështetje për kandidatin nga një numër zgjedhësish që i korrespondon jo më pak se 1 për qind të listës së zgjedhësve të zonës zgjedhore, por në çdo rast jo më shumë se 3,000 zgjedhës”.
Ky nen paracakton se një kantidat i pavarur duhet të mbledhi 3000 firma noteriale nga zgjedhësit e zonës ku ai do të  kantidoj, (paramendoni një intelektual, një njeri të shoqëris civile një njeri të ndershëm që të  mbledh 3000 firma në një zonë elektorale në Shqipëri). Kantidatit të pavarur i duhet një infrastuktur e ngritur , i duhet kohë, mund e mbi të gjitha i duhen shumë mjete financiare. Kjo pikë e  Kodit Zgjedhor  cënon parimin e barazisë dhe pjesëmarrjes në zgjedhje. 

Kur në Kodin Zgjedhor të Greqisë, Kroacisë bile edhe të  Maqedonis nuk behen diferencime te tilla dhe parashihen shumë herë më pak firma, ekzaktësishtë kjo dispozitë parshihet në  Nenin 61 të Kodit të  IRJM i cili thotë se: “Kur paraqitës i listës së kandidatëve për deputetë është një grup zgjedhësish, duhet të grumbullohen së paku 1 000 nënshkrime nga zgjedhësit e regjistruar në ekstraktin e Listës zgjedhore të njësisë zgjedhore.”
Kodi  Zgjedhor minon të drejtën kushtetuese  të pjesëmarjes në zgjedhje të shtetasve të tij të kudondodhur. Sipas statistikave sot Shqipëria ka mbi 4 milion banor, censusi i fundit  tregonte se  në RSH  banojnë  2,8 milion persona, rreth 1,5 milion banore janë me qëndrim të përkohëshëm ose të përherëshëm jashtë shtetit. Ky kod zgjedhor  është antikushtetues sepse shkel pikën një të Kushtetutës e cila thotë se “Çdo shtetas që ka mbushur tetëmbëdhjetë vjeç, qoftë edhe ditën e zgjedhjeve, ka të drejtën të zgjedhë dhe të zgjidhet.” 

Eshtë ky kod i cili nuk parashehë votimin e mbi 1 milion shqipëtarve dhe si rrjedhoj diskriminon shtetasit e vetë të cilët për shkaqe apo faktor të ndryshëm social-ekonomik ndodhen jashtë territori të RSH, është ky kod i cili  përjashton “de jure” nga votimi shtetasit e vet. Në Ballkan ka shtete si Maqedonia por dhe Kroacia, Greqia, Rumania Kodet Zgjedhore të  cilave parashohin dhjetra mandate të zgjedhura nga emigrantët e tyre jashtë shtetit. Edhe Kosova një shtetë tjetër shqipëtar lejon votën me kusht të emigrantëve të kudondodhur nëpër botë. 

Arsyeja e perjashtimit të emigrantëve nga e drejta themelore e votës është vetem një: sepse ata janë jashtë sferës së influencës së faktorit politik, dhe votimi i tyre mundet të shkaktoj tronditje të parikuperueshme themeleve të establishmentit  politik në Tiranë. Eshtë e kot që të dëgjohen fjalë  se; nuk kemi infrastuktur zgjedhore jashtë vendit, kur sot me hyrjen e teknologjisë bashkohore behet e mundur votimi në cdo cep të botës në një kohë rekord.

Pushteti okult i “Tiranës së Tiranëve” me anë të  kodeve të tipit “konsensuale” nuk ka qëllim final zgjedhjet e drejta, pluraliste dhe demokratike. I vetmi qëllim i tyre është betonimi në karrigen e pushtetit, forcimi i pozitave te tyre brënda partisë, bërja sa më të vështirë kantidimin e individve  “të pabindur” të cilët mundë që të hedhin kantidaturën si të pavarur, dobësimin  deri në shkrirjen e  partive te reja që mund të jenë rrezik për pushtetin okult.  Shqiptarët po e shohin dita ditës se  si funksionon sistemi politik në Shqipëri. Asnjë forum partie nuk funksionon brenda kampeve respektive. 

Padrinot e partive  vendosin per gjithcka. Kodi Konsensual Zgjedhor me anë  të ashtëquajturës  “Lista të mbyllura” i ka dhënë kryëtarëve fuqi perandorake. Ata vendosin për emrat e kantidatëve të cilët ne duhet t’i votojmë. Parlamenti aktual i cili është produkt direkt i kodit mafioz zgjedhor  sipas  faktorit ndërkombëtar  cilsohet si parlamenti më i dobët që prej vitit 1920. I mbushur me ish- gjykatës, ish-prokuror, ish-trafikat, ish-drejtora policie ish-biznesmen dhe shume isha të tjerë. 

Kodi Konsensual Zgjedhor nuk është akt juridik dhe demokratik por është një traktat i pastër mafioz  i cili i shërbën  forcimit të pushtetit të “Tiranëve të Tiranës….. “

Besim Klodiana Dervishi