Ne nje hapsire shume te ngushte jo me shume se 120 kilometra nga Tirana , dikur shtriheshin dy qytete, njeri I njohur ne lashtesi, e tjetri ne mesjete. Cila eshte historia e tyre dhe pse nuk shpluhuroset ? Ndiqni te plote dokumentarin e gazetarit Marin Mema
Theodoros Pangalos: Eshtë një mit që serbët janë vëllezërit tanë dhe pohoi se, Kosova normale që do drejtohet nga Shqiptarët dhe u përket atyre!
Intervistë e Theodoros Pangalos: Për shqiptarët dhe Kosovën dhe vëllezërit tanë të supozuar serbët.
Theodoros Pangalos argumenton se njerëzit e thjeshtë shqiptar nuk ëndërrojnë '' Shqipërinë e Madhe ', se Greqia duhet të ketë marrëdhënie të mira me Shqipërinë dhe se ata duhet të njohin Kosovën. Ai gjithashtu thotë se është një mit që serbët janë vëllezërit tanë dhe pohoi se B. Greqia, të kenë qasje në Mesdhe. Në fund, ai tha se në qoftë se dikush ka marrëdhënie me M. Aleksandrin ata janë shqiptarë, pasi nëna e tij M. Alexander, Olympias, ishte nga Iliria.
Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ= Υπέρ Αλβανών και Κοσόβου και για τα δήθεν αδέρφια μας τους Σέρβους Ο Θεόδωρος Πάγκαλος υποστηρίζει ότι ο απλός αλβανικός λαός δεν ονειρεύεται ''Μεγάλες Αλβανίες'', ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει καλές σχέσεις με την Αλβανία και ότι πρέπει να αναγνωρίσει το Κόσοβο. Επίσης λέει ότι είναι μύθος ότι οι Σέρβοι είναι αδέρφια μας και ότι διεκδικούσαν τη Β. Ελλάδα, για να έχουν πρόσβαση στη Μεσόγειο. Τέλος, ανέφερε ότι αν κάποιος έχει σχέση με τον Μ. Αλέξανδρο αυτοί είναι οι Αλβανοί, αφού η μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου, η Ολυμπιάδα, ήταν από την Ιλλυρία.
Për herë të parë, atmosfera e Pashkëve arbëreshe, e cila është e pandarë nga imazhi i heroit kombëtar Skënderbeut, do të përhapet edhe në Shqipëri.
Dy komuna arbëreshe nga Italia, Frashineto e Çivita, të përfaqësuara nga 50 burra, djem, gra, vajza, e fëmijë të veshur me kostume tradicionale do të vijnë në Shqipëri për të kujtuar 550-vjetorin e fitores së ushtrisë arbërore të Skënderbeut kundër ushtrive osmane.
Ky manifestim mban emrin ‘Vallja e Fitores’ dhe arbëreshët këtë festë e kanë praktikuar për më shumë se pesë shekuj pas shpërnguljes në Itali.
Kjo festë e trashëguar për më shumë se pesë shekuj është mjaft popullore në komunitetet arbëreshe dhe në çdo 24 prill festohet nga më i moshuari e deri te më i mituri.
Më 24 prill të vitit 1467, pas një rrethimi të tejzgjatur nga pushtuesit osman, pas shumë gjakderdhjesh nga të dy palët u shënua edhe fitorja e fundit e ushtrisë arbërore të udhëhequr nga Gjergj Kastrioti në Krujë.
Ndalni vajtimin për të rënët dhe shijoni gëzimin e fitores, ky ka qenë mesazhi i kësaj feste.
Gjurmë Shqiptare - Preveza në Greqi, ku ende flitet gjuha Shqipe
Published on Apr 8, 2017
Si ruhet ende shqipja në Preveze sot në Greqi? Traditat dhe trashgimia që mban ende gjallë rrënjët e banorëve autoktone të mbetur. Ndiqni të plotë videon e dokumentarit të gazetarit Marin Mema që sjell dëshmi të jashtëzakonshme.
Rezistenca e princave të Arbrit ndaj pushtuesve otomanë, paraqitet e lavdishme edhe nga këndvështrimi historik i Turqisë. Kështu të paktën trajtohet në një film dokumentar, produksion turk, ku në njërin nga episodet, i kushtohet rëndësi të veçantë përpjekjeve të ushtrimeve otomane që ta pushtojnë token e udhëhequr nga mbreti i atëhershëm dhe prijësi i shqiptarëve, Gjergj Kastrioti-Skënderbeu.
Rezistenca e ushtrisë shqiptare, siç thuhet në këtë film, e kishte futur në paranoja edhe udhëheqësin e atëhershëm të Perandorisë Osmane, Sulltan Mehmetin e Dytë, i njohur edhe si el-Fatih. Aty shihet se si një ushtri e madhe, më e fuqishmja e asaj kohe, nuk po arrin ta mposhtë një ushtri solide, siç ka qenë ajo e përbërë nga luftëtarët e princave shqiptarë.
Në një pjesë ku Sulltani diskuton me eprorët e ushtrisë, përmendet se si shqiptarët, si populli më i vjetër, nuk i duan ardhacakët dhe, se si janë një popull luftëtar.
Te dashur bashkatdhetare, Ju ftojme te ndiqni kroniken e regjistruar nga TV "Alba Life" rreth koncertit te nxenesve te Shkolles Shqipe "Alba Life" e cila operon ne disa lagje te Nju Jorkut. Koncerti u dha me rastin e 7 Marsit, dites se shenjte te Mesuesit ne auditoriumin e shkolles publike amerikane 205 ne Brooklyn. Me kete rast ne emer te stafit te Shkolles Shqipe falenderojme Konsullen e Pergjitheshme te Qeverise se Kosoves ne NY, Ambasadoren Teuta Sahatqija, qe mori pjese dhe pershendeti nxenesit, mesuesit dhe pjesemarresit ne kete koncert. Koncerti u transmetua ne programet e TV "Alba Life" dhe do te ritransmetohet perseri. Ju lutem na ndiqni.
Nese dikush eshte i interesuar te regjistroje femijet ne shkollen tone, mund te na kontaktojne ne 917 209 8150.
Sivjet, me nismen e Levizjes `Foleja Kombetare Shqiptare`, te shoqates `La Svolta`
dhe me mbeshtetjen e Bashkise se Lezhes, me 22- 24 prill 2017
per here te pare do te organizohet:
`Vallja e Fitores` ne qytetet; Lezhe, Kruje, Shkoder, Durres, me rastin e 550 vjetorit te betejes se fundit te Gjergj Kastriotit me fitore ne Krujen legjendare.
Kete vit jane ftuar ne Folene e Shqiponjave nje perfaqesi e dy katundeve arbereshe,
Le Vallje di Civita: canti e balli della cultura italo-albanese con gli abiti
tradizionali per celebrare la mitica vittoria del comandante Giorgio Castriota
- detto "Skanderbeg" - contro gli Ottomani, avvenuta nel XV secolo e
tradizionalmente collocata il martedì successivo alla Pasqua.
Arberia in scena - La Pasqua degli italo-albanesi e il ballo tondo della
libertà... http://wp.me/p2LrsQ-eQH
Si po
manipulohet ajo dhe çfarë fshihet në kalanë e këtij qyteti? Të gjitha këto
pyetje e shumë të tjera marrin një përgjigje në dokumentarin e ciklit “Gjurmë
Shqiptare”
Illyrian state was considered from the classical sources, Illyrian opposed to Dardanian , Taulanti, etc, where its rulers were referred as Illyrians. According to Fanula Papazoglu, the Illyrian Kingdom began towards the end of the 5th Century B.C. with King Sirrhas, and continued without a break till the 2nd century B.C., when the Romans took prisoner the last of the Illyrian Kings, Genthios. The most glorious pages of Illyrian history began with the rule of King Pleuratus, around 260 B.C., and was continued with the rule of his son Agron. During this time the Illyrian state found itself in the center between Macedonia, Issa, and various northern Greek political unions and the new factor emerging in the area, Rome.
Shteti ilir u konsiderua nga burimet klasike, ilir krahasim me dardan, Taulanti, etj, ku sundimtarët e saj u referuar si ilirët. Sipas Fanula Papazoglu, Mbretëria Ilire filloi në fund të shekullit B.C. 5 me Mbreti Sirrhas, dhe vazhdoi pa pushim deri në shekullin e 2 B.C., kur romakët burgosur Mbretin e fundit ilir, Gentios. Faqet më të lavdishme të historisë ilire ka filluar me sundimin e mbretit Pleuratus, rreth 260 B.C., dhe është vazhduar me sundimin e djalit të tij Agron. Gjatë kësaj kohe shteti ilir gjeti veten në qendër midis Maqedonisë, Issa, dhe sindikatat e ndryshme veriore greke politike dhe faktorit të ri në zhvillim në këtë zonë, Romë.
Ndoshta është fakt i çuditshëm, por ekziston edhe një Shqipëri në Kaukaz dhe që ndërkombëtarisht njihet si “Caucasian Albania”.
Albania Kaukaziane si shtet shtrihej në Kaukazin lindor, në territorin e Azerbajxhanit të sotëm, në Dagestanin jugor dhe në Gjeorgji. Në vitin 387 pas Krishtit, gjatë ndarjes së Armenisë në mes të Perandorisë Sasaniane dhe Perandorisë Romake, territori i Albanisë Kaukaziane u nda në dy zona: Aghuak dhe Utik , të cilat iu dhanë Armenisë. Pas luftërave të shumta që pasuan ato u aneksua krejtësisht nga Perandoria Sasaniane deri në shekullin VIII-të. Kryeqyteti i Albanisë Kaukaziane deri në shekullin e VI-të ishte Kabala. Më pas u bë kryeqytet Partavi. Albania Kaukaziane deri në shekullin e XIII-të njihej me emrin Persian Arran (Ardhan), shkruan Shekulli.
Grupet etnike të Albanisë Kaukaziane
Popullsia e Albanisë Kaukaziane ishte e përbërë nga 26 grupe etnike. Grupi etnik më i madh ishte grupi i shqiptarëve dhe për këtë arsye emri i shtetit të tyre u quajt Albania. Këto grupe etnike kishin gjuhën e tyre të përbashkët.
Grupet e tjera etnike përveç shqiptarëve ishin: gargarët, utitë, gelët, lezginët, silvitë etj. Hapësira gjeografike ku jetonin shtrihej në mes të Iberisë, detit Kaspik, maleve të Kaukazit dhe lumit Kur. Këto grupe etnike jetonin në fillim të maleve të Kaukazit deri në jug të Dagestanit të sotëm. Kur gjeografët e lashtë dhe historianët filluan të flisnin për popullsinë e Albanisë Kaukaziane, ata e kishin fjalën gjithnjë vetëm për popullsitë e pastra shqiptare në zonë.
Disa prej ekspertëve mendojnë se ka pasur vetëm një grup etnik të madh, atë të quajtur shqiptarët, i cili kishte jetuar përgjatë bregut të majtë të lumit Kur. Pikërisht, ky grup, sipas tyre, bashkoi dhe asimiloi nëngrupet e tjera etnike përreth dhe kështu u krijua shteti dhe mbretëria me emrin Albania e Kaukazit, i cili u përhap me pas në një territor të gjerë.
Armenizimi i shqiptarëve të Kaukazit
Në librat e historisë nuk arrijmë dot të gjejmë gjithë strukturën e plotë etnike të popullsive shqiptare të Kaukazit. Pjesa më e madhe e tyre, edhe pse fliste në dialekte të ndryshme të largëta mes tyre, ruante fenë e krishterë. Por pas luftërave të mëdha dhe pas shembjes së mbretërisë së shqiptarëve, një pjesë e madhe e tyre u detyrua të flasë gjuhën e pushtuesit armen dhe kjo shkaktoj armenizimin në masë të shqiptarëve.
Gjuha armene u fut shpejt sidomos në qytetet Arran dhe Shirvan. Vetëm popullsitë rurale shqiptare e ruajtën shumë më gjatë gjuhën e tyre të vjetër. Janë gjetur gjuhë të lidhura ngushtë me gjuhën e shqiptarëve të Albanisë Kaukaziane edhe në Dagestanin e sotëm.
Shqiptarët që jetonin në pjesët lindore të Albanisë Kaukaziane, e gjetën më vonë vetën nën sundimin e Perandorisë Persiane. Arabët i konvertuan ata me forcë në fenë islame. Më pas këtu erdhën turqit dhe kjo çoi në krijimin e Azerbajxhanit të sotëm.
Në shekullin XII-të dhe XV-të filluan dërgimet masive në trojet shqiptare të turqve të pasur, të familjeve aristokrate apo të ushtarëve të moshuar që të jetoni atje, pasi vendi bregdetar kishte klimë të mirë, peizazhi ishte i mrekullueshëm dhe i begatë dhe ngjanë aq shumë me brigjet e Adriatikut, ku jeton pjesa tjetër e shqiptarëve sot. Kjo ngjarje e ndryshoj emrin Arranit në Karabak.
Në gjuhën turke ose në gjuhën iraniane kjo do të thotë kopshti i gjelbër. Mirëpo shqiptarët në pjesët e sipërme të Karabakut nuk u zhduken dhe nuk u asimiluan dot nga muslimanët.
Kjo çoi në krijimin e aleancën së tyre më pas me Armenët, të cilët ishin të krishterë si shqiptarët. Në epokën e mesjetës së hershme në kufirin mes Albanisë Kaukaziane dhe Gjeorgjisë, grupet shqiptare nga perëndimi u bënë pjesë e kombit gjeorgjian dhe bashkimi i tyre njihet me emrin Erti. Rajoni më i vjetër i Albanisë Kaukaziane ka qenë pjesa veriore e luginës së lumit Kur dhe e lumit Alazani. Pikërisht këtu filluan zhvillimin komunitetet urbane, duke përfshirë dhe kryeqytetin e Albanisë Kaukaziane, Kabala.
Faktet e ekzistencës së Albanisë Kaukaziane
Ekzistenca e Albanisë Kaukaziane është e vërtetuar edhe falë artefakteve. Ekzistojnë zbulime arkeologjike të cilat tregojnë se Albania Kaukaziane ka pasur shkrimin dhe gjuhën e vet popullore. Por nga shekulli i III-të edhe gjuhën zyrtare. Në territorin e Azerbajxhanit dhe në Gjeorgjinë e sotme janë ende në këmbë kishat e shqiptarëve të Albanisë Kaukaziane, të cilat thirrën edhe sot si të tilla dhe dallohen qartë nga arkitektura, edhe pse mund t’u kenë ndërruar ndonjë simbol.
Mbretërit shqiptarë në Albaninë e Kaukazit
Mbreti i parë shqiptar quhej, Arranshahu. Ai u bë mbret kur pushtuesit e Albanisë Kaukaziane (Armenët dhe Persianët) deshën të vinin mbret të shqiptarëve njeriun e tyre, (një nga shqiptarët lokal).
Pas luftërave të egra çlirimtare kundër pushtuesve, njeriu që çliroi Arranin, u bë mbret i gjithë Albanisë Kaukaziane dhe u thirr me emrin, Arranshah. Kështu u krijua familja e parë mbretërore e Albanisë Kaukaziane.
Pas aleancës me Armeninë, mbreti shqiptar Urnair i Albanisë Kaukazian, i rikthyer në fenë e krishterë, u pagëzua në Armeni në vitin 370 para Krishtit. Ai u bë më pas një partner besnik edhe i Perandorisë Persiane, e cila si dhuratë, i dha Urnairit krahinat: Aghuak, Utik dhe Shakashen gjatë copëtimit të Armenisë në mes të Romës dhe Persisë.
Më pas në territorin e Utikëve mbreti pasues i shqiptarëve Vaqe ndërtoi një qytet, të cilin, në nderim të Mbretit Persian,i dha emrin Peroz, që më vonë ndryshoi në Partav.
Pushtuesit Arabë dhe Armenë filluan më pas të kacafyteshin me njëri-tjetrin për territorin e Albanisë Kaukaziane Pas luftërave të shumta të historisë një pjesë e popullsive të Albanisë Kaukaziane, siç thamë më lart, mbeti gjatë nën qeverisjen e Armenisë dhe u detyruan të përdornin gjuhën Armene. Një pjesë tjetër e popullsive mbeti nën qeverinë e Iranit. Ndërsa një pjesë e tretë mbeti nën qeverinë e Turqisë.
Megjithatë deri në shekullin të VII-të në Albaninë Kaukaziane kishte shumë territore shqiptare që përdornin masivisht gjuhën e tyre të vjetër dhe dalloheshin lehtësisht nga popujt e racat e tjera, që mbetën në vendin e shqiptarëve siç janë popullsitë armene, iraniane, turke etj.
Kështu nga shekulli i IX-të dhe i X-të Albanisë Kaukaziane i mbeti vetëm emri i shteti që nuk ekziston më. Por popullsitë shqiptare nuk u shfarosen.
Ato jetojnë edhe sot në Gjeorgji, në Azerbajxhan dhe në Karabak dhe dallohen shumë mirë nga popujt e tjerë jo vetëm nga karakteristikat e racës, por dhe ato të kulturës, nga zakonet e doket, nga gjuha etj. Ata nuk ngjajnë me ju shqiptarët e Shqipërisë së Adriatikut, por janë njësoj si ju./albafax