Kush janë pellazgët - kur kanë jetuar ata? Nga Aristotel Petro.

BOTËKUPTIM MBI ÇËSHTJEN PELLAZGJIKE

Prej shumë kohesh teza e çështjes pellazgjike po diskutohet duke pranuar apo kundërshtuar shume teori, por... 

Kush janë pellazgët?
Kur kanë jetuar ata? 
Ke kanë lëne trashëgimtare? Këto janë disa nga pyetjet qe përbejnë një debat shume shekullor, debat te cilit ne këndvështrimin tim po mundohem ti jap një përgjigje personale logjike, them logjike sepse, edhe referencat me te vjetra te filozofëve te lashtësisë nuk i kalojnë të 2500 vjetet. 

Problemi sot nuk qëndron me pohimet e këtyre filozofeve e shkronjësve të historisë se vjetër se sa me deformimet që u janë bërë shkrimeve te tyre gjate këtyre dy mijëvjeçarëve te fundit. Ndaj, çdo kush që është i pasionuar për temën e historisë antike të kontinentit Evropian e ndjen lehtësisht praninë e këtyre deformimeve dhe në mënyrë po kaq të natyrshme i shmang këto deformime që kane ndodhur gjatë kohërave. 

Sot nuk vihet me në dyshim që civilizimi Pellazg ka qenë civilizimi qe ka paraprirë krejt qytetërimin evropian e si rrjedhoje edhe atë botëror. Por, a kanë të drejtë shtetasit e qytetërimit evropian të quhen pasardhës të pellazgëve? 

Unë mendoj se si linjë gjaku, përgjigja është...

Po! 

Siç do të shohim më poshtë do ta kuptojmë që e gjithë Evropa është krijim i të njëjtës shoqëri apo civilizim, kështu që, Evropianet mund të kenë të drejtë në aspektin e linjës së gjakut, por, pellazgët kishin edhe një gjuhë e një kulturë, kujtimi i së cilës ka humbur ndër popujt e Evropës. Të vetmit që mbartin trashëgimin e gjuhës dhe kulturës pellazge janë vetëm shqiptaret, por...
Si arritëm deri këtu? 

Dikush mund të thotë se po bie ne kontradiktë por, le të analizojmë paksa zanafillën e krijimit të bashkësive e me pas të shteteve Evropiane (pa përjashtim). Të dhënat me të vjetra ne i kemi nga 24 këngët e Iliadës dhe nga udhëtimet e Odisesut të trashëguara nga Homeri. 

Me përfundimin e Luftës se Trojës, Enea Dardani u shpërngul drejt gadishullit Italik ku u mirëprit nga Latini dhe ku u perzie me bashkësinë Etruske, bashkësia Etruske qe civilizimi I pare ne Evropën Perëndimore e cila pas mberitjes se Eneas mori nje hov e zhvillim te rendesishem, nga i cili me vone linden qytete e perandori mjaft të rëndësishme ajo u bë zanafilla e qytetërimit latin prej të cilit u krijua Roma. 

Me logjike nuk vihet ne dyshim se Romaket qene vazhduesit e qytetërimit Etrusk qytetërim i cili u shkri me banoret vendas të gadishullit Italik pas mbërritjes nga Troja ne ketë gadishull. Perandorët qe fuqizuan Romen dhe krijuan me vone disa Roma të reja ne Evrope ngriheshin ne fuqi me logjiken e pretendimit të fisnikërisë se tyre dhe trashëgimisë të gjakut Trojan. 

Kështu ne lindje të Evropës u krijua Perandoria e Romes se re, Rumelia apo siç njihet Perandoria Bizantine. Në veri lindje të Evropës pas dobësimit të Perandorisë Bizantine u ngrit dinastia Romanov apo ne shqip Roma e Re e kështu me radhe. Ky qe një përshkrim i shkurtër i asaj çka njihet deri më sot vetëm për tre mije vitet e fundit. Ama...
Pellazget nuk kane jetuar vetëm në një periudhe të caktuar të historisë, ata kane qene ekzistent mijëra vite me herët duke trashëguar civilizimin, dijen dhe fuqinë e

hershme antike. Gjetjet e shumta ne Egjipt ne Bosnje e ne krejt Mesdheun nuk mund të anashkalohen pa një lidhje me njëra tjetrën. Udhëheqësit e mbretërive apo të perandorive të kohëve antike kishin të njëjtat dije dhe të njëjtën trashëgimi e, edhe pse shpesh udhëhiqnin popuj të ndryshëm nën komandën e tyre.

Kështu, faraonët në EGJYPT nuk kishin të njëjtën linjë gjaku me shumicën e popullsisë vendase. Shumëllojshmëria e racave të ndryshme jo vetëm ne EGJYPT por dhe ne vende të tjera të zhvilluara të asaj kohe, diku shumice diku pakice, udhëhiqej nga e njëjta linje gjaku e asaj Pellazge. 

Jeta është lëvizje dhe ndryshim i përhershëm. Ky postulat i më të diturve të këtij planeti është një fakt i vetëtuar qe herët. Po kështu këto 2500 vitet e fundit një lëvizje e tille është e dukshme ne mbare planetin tone, në çdo luftë që behet djegia apo vjedhja e bibliotekave e arkivave është prioriteti i parë. 

Dija dhe evolucioni i kohërave ne ketë mënyrë ‘’humbasin’’ apo konservohen për një pakice qe mundohet të dominoje çdo gjë. Shpikja e religjioneve gjatë dy mijëvjeçarëve të fundit është një tjetër mision ne mbylljen e mendimit apo dijes njerëzore. Përndjekjet e ‘’heretikeve’’ nuk kane qene të pakta dhe të vetmin faj qe ata mbartnin ishte dija e tyre, gnosticizmi i tyre. 

Këto lëvizje e përndjekje kanë lënë një gjurmë jo të vogël edhe tek popujt ballkanik e me se shumti tek shqiptaret të cilët ne një farë me mënyre janë copëtuar ndër vete duke krijuar kështu nga ky copëtim Ballkanin dhe shume shtete të tjera ne Mesdhe. 
Po simbolika a na tregon dicka? 

Cfarë mund të jetë simboli shqiponjës dhe i gjarprit ne antikitet? 
Simbolet e Pellazgeve janë Gjarpri dhe Shqiponja. Gjarpri është mishërim i njerëzve me prejardhje tokësore kurse shqiponja i atyre me prejardhje qiellore apo yjore.

Nga kjo kuptojmë se mundësia e mbërritjes se pellazgeve ne tokë nga yjet apo planetët fqinje nuk është e pamundur dhe që, duke u kryqëzuar me vendasit kane krijuar një bërthame të re popullsie. 
Iliret njihen sot botërisht qe janë paraardhësit e Shqiptarëve, por...

Nga vjen emërtimi Ilir?

Me e kuptueshmja dhe e besueshmja nder studiues e albanologe, ky emër vjen nga emri Yll, Ili ose Eli qe sipas dialektit të atëhershëm apo, të shqipes se hershme,u krijuan emrat e yllenjve apo ilireve. Po ashtu edhe Elin apo Helen nën kupton po diellin apo nje yll, pra kemi të bëjmë me të njëjtin grupim njerëzish qe dhe pse të ndare ne disa fise përbenin të njëjtin qytetërim arkaik. 
Ilirët janë popull autoktone të cilët janë shkrire e kanë jetuar në të njëjtën kohe me pellazget. Kanë pasur një afërsi shume të madhe mes tyre dhe një bashkëpunim sikur të ishin nje trup i vetëm dhe kishin një shtrirje prej Adriatikut e deri ne detin Mesdhe.

Pellazgët kanë populluar apo mbretëruar të gjithë mesdheun, lidhjet me të forta mes tyre ishin jo vetëm me Iliret por dhe me Trakët, Dakët, Epirotët ,Thesprotët etj. Gjuha e folur por dhe e shkruar mendohet të ishte e njëjta dhe pse me disa dialekte të ndryshme. Kjo gjuhe sot si nje arkiv i gjallë trashëgohet vetëm nga Shqiptaret, gjuhët e tjera qe fliten në krejt Evropën dhe pse ‘’gabimisht‘’ quhen indoevropiane janë gjuhë që kane evoluar nga Shqipja e hershme ose me bazë rrënjën e kësaj gjuhe. 

Aristotel Petro

Gjirokastër 21/09/2016