Ç'TË JETË KJO QËNIE NË SOKAK? - - - Korçë - 6/ 1 / 2017.

Ç'TË JETË KJO QËNIE NË SOKAK?

Ç'të jetë kjo qënie,që fle në trotuar

termometri në Korçë,minus njëzetë

mbështjellë nën kuvertë,me dëborë e acar

ç'të jetë kjo qënie, ç'të jetë

Një nënë e ka lindur,këtë qënie,nga diku ka dalë

një nënë korçare, e ka nxjerrë nga barku

një nënë, ja mësoi,dhe të parat fjalë

dhe kunja-bela,nga rrodhani,nga parku

E shihni këtë qënie,kok' e këmbë mbuluar?

që dëbora e Korçes,po e mbulon fare

dikur dhe ai ,do ketë dashuruar

ndoshta ,ndoshta,më të bukurën korçare

Kjo qënie e fshehur,nën dëboorën e ngrirë

dhe fëmijë ka rritur,ndoshta, dhe me halle

dhe lotët ,me shamin' e valles, ka fshirë

kur nusen e djalit ,e ka marrë në valle

Ndoshta dhe ka qënë ,më i lumturi në botë

ndoshta dhe e njoh,ku ta di, dhe unë

se mos ,kemi pirë,bashkë ndonjë gotë

apo bashkë, kemi parë, sportin në tribunë

Ç'ka qënë kjo qënie,,që as lëviz,e as flet

bisnesmen,se besoj,as shef,as bashkiak

deputet ,s'ka qënë, jo, as qeveritar

por një gjë,ka qënë, kjo qënie ,në sokak

Ç'të ket' qënë, kjo qënie e ngrirë ,që fle gjumë

a ndoshta, gjumi i fundit, e ka zënë

nuk them, se ka qënë shumë,shumë

por diçka ka qënë

Meti Fidani

Meti Fidani

Saint Petersburg, Florida, United States · 

80 - Vjet më parë - Një kartolinë e Migjenit.

Urim i Migjenit për Vitin e Ri 1937

“Shok i dashtun, unë përgjithësisht nuk shkruej urime, as për Krishtlindje as për Bajram, as për ditëlindje as për ndoj festë tjetër.

Nuk shkruej, pse urimet që n’ato ditë tan bota ban, nuk dij a plotësohen një per qind se pothuej të gjitha dalin nga hipokrizia. Bota ketë e din, por njësoj vazhdon të shkruejë urime. As për Motmotin e Ri deri tash nuk i urova askujt asgja.

Por kësaj here due të hyj në rradhen e njerëzve korrekte dhe t’u uroj shokve të mi Motmotin e Ri 1937.

- Së pari, t’uroj, shok i dashtun gjumin e ambël, që të mos ndëgjosh si gjëmojnë njerëzit nën barren e kryqave të vet tue mundunve, as britmen e ngadhnjysve në ketë jetë. Të mos ndëgjosh bumbullimen e Spanjës. Gjumin e ambël!

Të mos ndëgjosh si afër teje gërset dhëmballa për dhëmballë, nga të ftohtit. Pse atëherë duhet të pyesësh: moj dhëmballë, pse ndeshe për dhëmballë dhe gërset aq? E gjuha në vend të dhëmballes përgjegjet: pse asht ftohtë, zotni, e kur asht ftohtë, zotni, u hyn dreqi trupit, muskulave, nervave, zotni, dhe qashtu gërset dhëmballa për dhëmballë, zotni.

Asht tepër banale të themi se mungon veshja dhe mbathja dhe zjarrmi, prandej: gjumin e ambël, shok i dashtun.

- Së dyti mbas gjumit t’ambël, t’uroj – ç’asht dhe e natyrshme – të jesh i gëzuem, gjithmonë i gëzuem. Nga gëzimi i madh, në sentimentalizem, të puthish drrasat e dhomes e shtyllat, si bani Greta Garbo në filmin “Mbretnesha Kristina”, kur shijoi dashunin shtazore (desha të them hyjnore, por njësoj asht). Aq i gëzuem, saqë bota të ta kenë zili dhe të thonë: oh, sa i lumtun asht!

Të jesh i gëzuem edhe pse n’anë tjetër zemra të pëlset, si paljaços. 

Të jesh i gëzuem, se gëzimi yt u jep shpresa edhe tjerve.

Në rasë se tryeza e shkrimit të çalon, ti qeshu.

Në rasë se e vetmja karrige që ke në shtëpi asht e shpueme dhe s’ke se ku te rrish, ti qeshu.

Në rast se s’ke zjarm e ke të ftohtë, po, ti qeshu.

Në rasë se ndonjë ditë, ashtu kot, të mungon dhe buka, ti merre për lojë, për shaka, dhe qeshu, qeshu.

Del në rrugë bile, në kryqzimin e udhve, dhe qeshu, qeshu, qeshu, e bota do ta ketë zili dhe do të thotë: ah, sa i lumtun asht!

E kur të të vijë në shtëpi ta shofi shkakun e gëzimit tand, do t’i kujtohet botes vetvetja dhe do të fillojë të qeshi kikikikakaka.

Smundja e të qeshunit do të përhapet ndër të gjithë dhe njerzit si majmunat do të hidhen përpjetë nga gëzimi…

Dhe kështu uroj që vjetin 1937 ta kalojmë në gëzim, edhe se të smundë patalogjisht”.

---------------------------------------------------------------------------------------------

GEZUAR -2017- VITIN E 80 -MJERIMIT-EDHE PAS MIGJENIT 1937.

... mili butka ...

                                                                             Korçë: 2/1/2017.