Fjala shqipe ἀbḗr - Etimologji

Në, Fjalorin grek etimologji nga Hjalmar Frisk, Heidelberg, 1954-1972. (Vëllimi I, fq. I-XXX, 1-938 [α-κο] (1960)].
Gjejmë pambarim fjalë Ilirike të cilave nuk ju del për zot asnjë gjuhë tjetër veç asaj shqipe dhe çuditërisht autori në fjalë por edhe të tjerë pas tij, të cilët kryen ndryshimet e "nevojshme" mbi këtë fjalor shqyrtuar nga Alexei Golovastikov (Moskë), i rinovuar nga Pauline Lubotsky dhe i korrigjuar nga Alexander Lubotsky nuk i drejtohen gjuhës më të lashtë po nga vet ata deklaruar, gjuha shqipe si një gjuhë IE e veçantë

Tek ky fjalor pranohet e sqarohet mirë roli i shkronjës: ἀ- (ilire) e cila ka vlerën e foljes së shqipes: ἀ- âsht', osht', êshtë.

E pikërisht kemi të bëjmë me fjalën: ἀbḗr - (*ήβήρ në ashtu të quajturën greke) me kuptimin: {abḗr} = οἴκημα στοὰς ἔχον, ταμειον. Λάκωνες = #banese; shtëpi.
Fjala ilire *abḗr në fakt duket qartë se do të thotë: abḗr; Abir; "ashtë birë", Vrimë e bër; shpellë; banesë, (shtëpi).

Ende sot tek fjalori i gjuhës shqipe kemi:

BIRË f.
Vrimë.
* Birë më birë shih Vrimë më vrimë te VRIM/Ë,~A. I mbeti birë në zemër i erdhi shumë keq që la diçka pa bërë, i mbeti peng.

BIRAÇ m.
Kamare e vogël në mur në anë të vatrës. Vuri filxhani në biraç.

BIRAÇOK m.
Vrimë e vogël.

BIRALEC m.
Lloj kulaçi, të cilit i bëhet një vrimë në mes.

BIRALIE f.
Qepshe gjelle me vrima.

Pra kjo është fjala ilire, fjalë e pastër shqipe: ἀbḗr = ashtë vërë, për tu vënë, vendosur, për tu strehuar, strehe natyrale "A bërë, vrimë".

Mili Butka