Nga
Brahim Avdyli
A EKZISTON KOMBI “GREK”DHE KUSH E KA KRIJUAR KËTË SHTET
(Pjesa e tetë)
Rënimi nuk kishte të ndalur në Perandorinë Bizantine, deri në
përfundimin e saj, me 19 maj 1453, por ne po kthehemi edhe njëherë në shkrimin
tim
“Epiri, toskëria e vjetër ku flitej shqip”, në të cilin shkruhej: “Një mijë
e pesëqind vjet pas Pirro Burrit, Epiri shkëlqeu me pellazgo-iliro-shqiptarin
Mihal Ëngjëlli, Komneni, i cili ishte guvernator i Temës së Pelloponezit” dhe
sundoi prej vitit 1204 e deri në vitin 1215. Ai “bëri çmos për t`i dhënë kombit
të vet një shtet, prandaj shkoi në Nikopojë të shpallë veten e tij Despot të
Epirit dhe krijoi Despotatin e
Epirit, një shtet i fuqishëm shqiptar, që kishte
kryeqytet Artën. Gjatë 1500 vjetëve nuk është dëgjuar askund për Helladën. Kjo
është koha kur është shpallur Despotati i Epirit, më 1204 dhe nuk ka pasur
hellade të vjetër.”
Despotati i Epirit e kanë sunduar despotët e Epirit: Teodori,
1215-1224; Mihali II, 1237-1271; Niqifori, 1271-1296; dhe Thomai 1296-1318. Në
kët vit përfundon edhe Despotati i Epirit. Këtë na e dëshmon lista e
J.J.Norwich. Pra, nuk ka qenë prezente “Greqia”, aq më pak me kufinjtë që ka
sot dhe aq më tepër se ka qenë gënjeshtër e gënjeshtarëve të “helladës”, të
nxitur nga mashtrimet e shkruesve, edhe prej atyre që quhen sot “shkencëtar”
nga bota. Në qoftë se duhet të huajt të quajnë këtë shtet si shtet “Grek”,
atëherë le të ngjallen e të shohin edhe njëherë si i kanë shkepur nëpër tërë
botën gënjeshtrat e veta, që po ua njerrin sytë.
Atëherë do të kenë patur
“arësye” gjermanët t`i quajnë “grekët” kështu, sepse ata e kanë patur mundësi
të gënjejnë veten me ideologjinë e “hellenëve” e t`a bëjnë “komb”. Hellenizmi
nuk ka qenë kurrë një “komb”, por ideologji, dhe ideologjia është në radhë të
parë një ide, e cila e dërgon popullatën e mashtruar në racizëm, në vrasje të
mëdha të atyre që ia nxjerrin cuklat pak nga pak mashtrimeve. Dhe, kjo i
referohet një gjendjeje abstrakte, jo konkrete, jo objektive, që nuk mund të
quhet “komb”. “Grekët”, që kanë dalur kështu prej dorësh, kanë mundësi të
gënjejnë mija herë e të tradhëtojnë, pasi tradhëtinë e kanë futur në gjak.
Dhe,
kështu kanë të drejtë edhe gjermanët të tradhëtohen prej tradhëtisë së
“grekëve” apo “helenëve”, përderisa ata e tradhëtuan perandorinë Bizantine me
topa të mëdhenj, prandaj atëherë ia kanë hapur ketë shteg të këqijave që vinë
një nga një, sa të përkahin serbët, serpentët, surbit, sorbit, kashkait,
sllavëve, rusëve, bullgarëve, e bullgaro-mekedonëve, që i gënjejnë se ata janë
“mekedonët”, e nuk janë ilirët e pellazgo-shqiptarët, etj. etj.
Në qoftë se nuk
mund të shembej me “topa gjermane” perandoria Bizantine, edhe ashtu do të
shembej përdhé nga revolta e mbledhur e popullit iliro-pellazgë apo Yllir,
thjesht pellgasëve që flenin pranë shtëpive të ndërtuara pranë pellgjeve,
shqiptarëve të sotëm, me Epirin e krijuar që me 1204, me despotatin e saj.
Njëqind e sa vite qenë futur nga mbrenda, po këta, që ta shembin atë Perandori,
por u bënë më të fortë ata të cilët i suleshin kësaj perandorie Byzantine apo
Bizantine, osmanët, e t`a thyejnë me 19 maj 1453.
Pikërisht me osmanët dhe ish
perandorinë Osmane, të prishur pak nga ajo që ka qenë më parë dhe me themelimin
e Republikës së Turqisë, me flamurin tonë ilir, Yllin me Hënë, deri më sot,
përmes ëndërash prap për t`a ngjallur, po këtë “perandori”, me fenë islame. Do
të ishte shembur përgjithmonë perandoria Byzantine nga llava e zjarrit, brenda
tyre, prej ilirëve, yllirëve, pellagaso-shqiptarëve. E tërë bota do të ishte
shumë më e pastërt pa fenë islamike sunite e pa ortodoksizmin.
Po ndalem edhe
njëherë në artikullin gazetaresk të Matern Boeselager (ju lexoni: Bëzenlager),
sipas të dhënave e thenieve të redaktorit Berthold Seewald, i cili thotë se
perandoria Bizantine, e cila e quante veten si “perandori romake e lindjes”,
prej themelimit dhe të marrjes së Kostantinopolit nga Turqit (qyeti i quajtur kështu
për nderë të Konstastinit të Madh; “polis”, do të thotë “qyteti”, sipas gjuhës
pellazgo-fenikase, të cilën autorët dhe perëndimi e quajnë “gjuhë greke”!), më
19 maj 1453, e ka zgjatur përmbi njëmijë vite.
Dhe, mbi qindra vite kultura
bizantine në të gjitha pikat dhe për gjithçka, është harruar, çka bota
perëndimore nuk e kishte para vetes, sepse bota perëndimore nuk e kishte as
edhe një shtëpi me tokë të fortë si pallatet e Stambolit, atëherë
Kostantinopolit, për ne-Kostantinopojës, që kishte mundësi në atë kohë t`i
ndërtonte dhe t`i mbanëte, pra në shekullin e gjashtë, kur është ndarë nga
perandoria Romake, sepse në Angli, pas tërheqjes së romakëve, pas treqint
vjetëve, e kanë harruar si mund të përdornin rrotovilën apo toçilen e
bizantinëve, përderisa e përgadisnin mëndafshim.
Pra “grekët” e sotëm nuk janë
“grekët” e vjetër. Në këtë pikë kanë shumë të drejtë. Por duhet ta dinë se
përse “grekët” e vjetër e gjetën idenë e tradhëtisë së tyre, që ta quajnë
vetveten “hellenë”, derisa bota i quante “grekë” dhe as ata nuk kishin një
gjenezë, pos asaj që e thotë Tukididi, në veprën e tij I, pjesa e 3, e nuk e
përbëjnë një popull apo një etni; nuk e përbëjnë kështu as edhe një trung etnik
dhe kombëtar, por një grup kulturor e një ansambël familjesh, të cilën duhet që
ta merrnin parasysh të gjithë shkencëtarët e botës së gjerë dhe të mos i quanin
“grekë”, grekët e vjetër, përderisa e kemi veprën e Tukididit.
Qytetërimi i
lashtë i këtyre vendeve, është ngatërruar për qëllime ekskluzive të politikës
së superfuqive dhe forcave që duan të jenë “superfuqi”, madje të Evropës e të
Botës. Shqiponja ka qenë kurdoherë totem për shqiptarët, pa marrë pasysh se ato
janë shpërndarë prej feve të ndryshme, paraprakisht romakëve, “grekëve”,
bizatinëve, dhe të të tjerëve.
Ajo i mbanë përherë dy koka: vetëm kombi
iliro-pellazgë dhe shqiptarë di t`i shpjegoje pse i mbanë dy koka. Sepse gegët
dhe toskët janë vëllezër të një trupi. Prandaj, në krye të pallatit perandorak
që rrënohet nga topat gjermanë duke rënë si perandori, ne e shohim se e ka të
vjerrur shqiponjën me dy krerë…
Etnonimi “hellada” nuk është natyral, por
artificial. Është ngritur sipas bindejeve të atyre që duan të jenë mbi të
tjerët, siç reagon një reagues, në vazhdimin e shtatë të këtij shkrimi, te
Kastriot Rramollari, Aleksander Vasil, “është gjendje dhe jo popull”, dhe se
“helenizmi ka qenë një sistem vlerash shpirtërore”, por e ngatërron “popullin”
e “popullatën” me etninë, megjithëse thotë “jo popull” dhe kur “këto vlera ti
shndërrojë në popull me etni të caktuar”, sepse janë diametralisht të ndryshme.
Ai i përzien edhe persët, Diriusi i Madh, prej Kadmit, që nuk janë as pellazgë;
as iliro-pellazgë dhe as shqiptarë. Popull, popullatë, etni e komb i kam
shpjeguar më parë shumë mirë. Aleksander Vasil i ngatëron këto terme në mënyrë
qesharake dhe të pakuptueshme. Por, nuk po futemi ndër këto përzierje qesharake
të iluminizmit me helenizmin dhe helenizmin me “Alkiminë e Lartë”, dhe
“Alkiminë” me “Titanin Mërkur”.
Të gjithë ata që jetojnë e banojnë në njëren
ndarje adminstrative të tokave iliro-pellazge apo pellgase, sipas bindjeve të
tyre edhe fetare, në kohën e krijimit të këtij vendi si “shtet”, të
krishterimit ortodoksë, “i kanë vetëm të krishterët ortodokse”, siç thotë
Sulejman Mato, pa e ditur se martirët e krishterimit kanë qënë pikërisht ilirët
dhe pellazgo-shqiptarët. Shqiptarët janë edhe sot në tërë botën e mirëfilltë
mjaft tolerantë ndaj çështjeve fetare dhe nuk kanë luftuar për fetë, por për
atdhé, që është më tëpër se bindjet fetare.
Kjo është gjuha dhe gjaku i tyre,
jo bindja. “Helenët” kanë qenë një pakicë familjare dhe kulturore dhe nuk ka
pasur gjasa të quhet “komb”. Ata, vazhdojnë të quajnë vetveten kështu. Nuk janë
etnitet etnik dhe as identitet i “kombit”, por ideologji, për t’i shkrirë të
gjitha etnitë e tjera në “grekë”. Njërëzit që u mobilizuan nëpër shekuj e
mileniume nën idelogjinë “heleniste” u quajtën “helenë”, ndërsa filozofia e
tyre u quajt “filozofia heleniste”.
Thënë më qartë, nën ideologjinë “helene” u
futën të gjitha etnitë e tjera, e për t`a bërë këtë lidhje një “lidhje antike”
e njëkohësisht “lidhje moderne” u ngrit një “komb” dhe një shtet artificial
prej shqiptarëve të asimiluar, dhe e quajtën nën emrin “Greqi”.
Fjala “helenë”
për judët (judejtë), në kohën e rrymës së helenizmit me plotë fise
pellazgo-ilire, i kundërvihej fjalës “judë”, siç e ka thënë Pararigopulo, në
veprën e tij, vëllimi 2, faqe 14, e cituar prej Sulejman Matos, vepra e cituar,
e njëjta faqe. “Ata e njësuan kombin me fenë”- siç thotë Aristidh Kola, në
veprën e tij “Avranitasit”, f. 516 (ne, nuk e kemi të qartë se ku është botuar,
por e përmendim nga autori i jonë, Sulejman Mato, e njëjta vepër, e njëjta
faqe), është një fanatizëm fetar i rrëmbyer i njezëve shpirtvogjël e budallenj
të këtij shteti.
Nga teoritë klasike etnia e përcakton legalisht krijimin e një
shteti dhe jo feja. Gjuha është e dyta. Marrëdhëniet me të njëtën gjuhë brenda
territorit të caktuar si “shtet” bëhet nga të gjithë pjesëtarët e kësaj etnie,
prej tregëtisë e deri në kulturë. Ndarja adnistrative e shtetit të krijuar
“greqi” nuk bëhet mbi këto tri baza. Etnia që rrjedhë prej fjalës atë-etër dhe
kombi që e përfshinë të gjithë këtë etni në një komb, mund t`i ketë një ndarje
administave; dy apo më shumë ndarje të tilla; të përblidhet në një shtet,
republikë, federatë apo konfederatë.
Termi “nation” dhe “nacionalitet”, do t`i
ketë më pak kondita të themelimit, që të zëvendësojë një komb. Në reagimin e
Aleksander Vasil, nobelisti grek për letërsi, Odisea Eliti, thotë se dikur
shkruante, duke iu referuar me këtë të gjithë grekëve, “ne e krijuam
helenizmin, e shndërruam helenizmin në popull”,
Ai thotë se ata janë krijuesit
“e helenizmit” dhe këte e kanë shndërruar “në popull”, jo në komb. Aleksander
Vasil e merr një gjë “abstrakte” dhe e shndërron në “objektive”- e cila kurrën
e kurrës nuk bëhet me shkencë.
Por, ai e bënë këte “me ndihmën e fuqive të
mëdha”. Nuk e vranë mendjen se në këto “fuqi” ka qenë Rusia, Anglia dhe Franca.
Aq më tepër me “alkimi”, prej të “abstrates”-helenizmit- si ide e kthyen në
objektive, pra në popull hellen/helenë, që të tjerët u thonë “grekë”, por jo
etni, jo nacion dhe komb, por e quajtën “si shtet”, 1921-1927-1929, kur është
themeluar “Greqia/Hellena“, “Ellinikí Dimokratía”. Grekët janë gjeneruar dhe
rigjeneruar me shqiptarët, ku edhe sot janë në më shumë se gjysma e popullit me
origjinë shqiptare.
Grekët e sotëm janë miks prej dhjetëra rracash, të cilat,
kisha ortodokse i futi në mikser edhe nxorri prej andej një produkt të cilën e
emëroi si “grek ortodoks”. Feja luan më rol se kombi. Thirren në fe, se sa në
prejardhjen e tyre kombëtare. “Helenizmi nuk është një entitet etnik dhe as
identitet kombëtar, por është ideologji për t’i shkrirë të gjitha etnitë tjera
në grekë, dhe prandaj njerëzit e tillë u quajtën helenë, ndërsa filozofia: heleniste.
Nuk ka asnjë hartë antike, por edhe as mesjetare, që mund të tregojë emrin
Greqi, dhe në shek. XVII-XIX u përdorën termat Greqia antike dhe moderne.
Prandaj, thënë qartë, nën petkun e ideologjisë helene (për të bërë këtë lidhje
antike-moderne) u ngrit një komb dhe shtet artificial (prej shqiptarëve të
asimiluar etj.) me emrin e quajtur Greqi”-thotë Sheradin Berisha, në faqen e
tij. Në të vërtetë, për faktet historike, shkruan mjaft qartë shkencëtarja
Elena Kocaqi, në veprën e saj. Ajo, ndër të tjera thotë se “Faktet historike që
shqyrtuam më sipër, na tregojnë se nuk ishin shqiptarë vetëm grekët e mesjetës,
por edhe ata të antikitetit, e kishin origjinën e tyre nga Iliria.
Në hartat e
mesjetës nuk përmendet kurrë ndonjë nocion gjeografiko-etnik me emrin grek,
ndërsa Shqipëria ndodhet në të gjitha hartat…
Faktet historike tregojnë se
helenët e kanë origjinën nga stërgjyshërit e shqiptarëve…”. Kjo e vërteton
pikërisht të vërtetën e hidhur se i tërë territori që sot quhet “Greqi”, në
kohërat e hershme, kanë banuar. Historikisht është edhe sot ai një territor ku
kanë shkuar të banojnë shqiptarët. Arvanitët e quanin Greqinë e mesjetës Arbëri
dhe këte na dëshmojnë shumë fakte historike.
Në veprën e përmendur të Elena
Kocaqit thuhet, ndër të tjera, se “ata vetëshpallen arvanitas, duke e përdorur
kështu termin me të cilin grekët i quajnë shqiptarët”, dhe “mesa duket,
arësyeja e kësaj zgjedhje s`ishte etnike, por fetare”. Greqia ishte shpallur si
një shtet homogjen dhe etnik. Edhe këtë nuk e lejonin të gjitha normat
kombëtare dhe kështu bënte çmos në “zhdukjen e etnive të tjera” që ekzistonin
brenda kufijve të saj, dhe më gjërë, sepse të gjithë ishin ortodoksë dhe midis
tyre kishte pak të besimit tjetër islamik.
Në të vërtetë, nuk ka pasur aspak
komb “grek”, por “shteti” i tyre ka qenë produkt i fuqive të mëdha e armikut
tonë të madh Rusisë, me të tjerë, prijetarë me Kishën Ortodokse të tyre, që në
shek. XIX.
Nuk ka arësye tjetër pse ajo i prinë rusëve e sllavëve tjerë
ortodoks, së pari Serbisë e Malit të Zi, por edhe sllavo-makedonëve apo
bullgaro-makedonëve dhe bullgarëve, sa i përket politikës së tyre raciste prej
racizmit të okupatorëve, për t`a rrudhur e shpopulluar nga rajonet e veta
historike të banuara me iliro-shqiptarë, por edhe për t`a bërë “të panjohur”
nga ate me emrat e gjuhës krejt tjetër të vendeve; që vie nga ky territor i
okupuar dhe i mbajtur me dhunë të hapur nga luftërat e bëra kryeput nga
Bullgaria, Rusia, Serbia dhe Greqia, pra nga koha e ringjalles së ortodoksisë
së Rusisë.
Armiqësia të cilën e ndjenjë shumë ortodoksë ndaj papatit dhe Romës,
vien sepse iliria e kishte tërë Gadishullin Ilirik, Evropën e Turqinë, të vetën.
Koncepti “helen” duhet të shkoqitet mirë. Ne po e marrim prapë Elena Kocaqin.
Në veprën e cituar, thotë se “helen është një person që ndanë idealet e
kulturës antike të epokës klasike. Termi helen përdoret për të gjithë ata që e
refuzojnë etninë e tyre dhe e marrin atë false helene…
Grekërit modernë kanë
braktisur realitetitin dhe jetojnë në botën ideale. Helenizmi nuk ka lidhje me
etninë, por me një ideal, me një imazh perfekt… Kjo është ideologjia e parë që
ka krijuar një komb në historinë botërare”… Kemi një “komb” me filosofi
idealiste. “Të mos dish t`i vlerësosh vlerat e vetes, është mëkat po aq i madh
sa edhe ta mbivlerësosh veten…”. Këtu na lidhen katër mendime të botës
shkencore. Ato shihen edhe te Sheradin Berisha, në pjesën e dhënë, por direkt
prej veprës së cituar të Elena Kocaqit: “Misha Glenny, në „The Balkans,
Nacionalism, War and the great powers“, faqe 26” shkruan:
Madje, sipas
antropologut Roger Just, shumë nga
“Ndërkaq, William St.Clair në
studimin „That Greece Might Still Be Free“ shkruan se
Pra, Greqia i prinë
armikut tonë kombëtar-Rusisë. „Feja është një nga tiparet e kryesore të
padiskutueshme të helenizmit modern. Kleri ortodoks ka një rol shumë të madh në
asimilimin e kombeve të tjera në helenë, pasi ortodoksët brenda shtetit ai i ka
quajtur automatikisht grekë…Kleri ortodoks ka pasr një rol të madh brenda
vendit si mbi politikën, ashtu edhe mbi politikanët…“. „
Shqiptarët ortodoksë
quhen automatikisht grekë, pavarësisht se s`dinë asnjë fjalë greqisht“. Kështu,
po e përmbledhin në radhë të parë se popullsia shqiptaro-vllehe, në vitin 1828
e mbërrinte kulmin. Ishte popullsia zyrtare e shtetit „grek“. Ky shtet i
përvetësoi popullsinë shqiptaro-vllaho-sllave të Thesalisë, Epirit dhe
Maqedonisë në vitin 1912, kështu që numri i tyre arriti në 2`500.000 banorë. Në
vitin 1923 ajo mori popullatën shqiptare të Turqisë dhe numri i tyre arriti
3`600.000 banorë. Pra, feja është tipari kryesor i helenizmit dhe nuk është
komb.
Bizanti ishte armiku më i madh i helenizmit. Kur pretenduan se ata i
përkisnin filosofisë së lashtë të cilët filluan t`i quanin „helen“ u zhduken me
fanatizëm nga priftërinjtë dhe murgjit bizatinë. Greqia e sotme nuk ka pasur
asnjëherë lidhje me Bizantin, sepse asnjëherë nuk ka qenë si „shtet“, e as si
„mbretëri“, përpara shekullit të XIX. Fanatizmi „helen“ është ruajtur që prej
Patrikanës Ekumene Ortodokse, që janë quajtur fanariotët, në Stamboll, pas
konsolidimit të tyre nga konglomerati i pakicave etnike nga Gadishulli Ilirik
(sot Ballkani!) dhe gradualisht i krijuan „grekët e rinj“.
Siç thotë Sheradin
Berisha, në këtë pjesë që e cituam, „fanariotët kanë qenë një shtresë
intelektuale“, të cilët, e përdornin gjuhën artificiale të tyre fenikase, me
alfabetin e Kadmit, por të ndryshuar të tretën herë në kohën e Bazilit, në
vitin 1000 të erës sonë, të bërë për arsimimin e tyre. Prandaj ishte pikërisht
kjo shtresë nga pakicat etnike apo shtresa multietnike, e cila na u bë bërthamë
e vetme e helenizmit.
Lufta e shqiptarëve e Pelloponezit dhe e Atikës, në mes
të viteve 1821-1829, që është bërë për çlirimin e tokave të tyre nga Perandoria
Osmane, është shfrytëzuar nga kleri ortodoks dhe fuqitë fituese, për të krijuar
një shtet të pavarur. Pra, kështu është “krijuar” shteti “Grek” dhe “popullata
greke”.
Më tepër, do të shohim në pjesën e nëntë…
P.S.: Shkrimet tona shkencore nuk e pranojnë
se alfabeti i Kadmit është alfabeti pellazg, por alfabet fenikas, që ka qenë në
kundërshtim me gjuhën pellazge, ndonëse prej saj fillimisht ka dalur, dhe
gjuhën pellazge e kanë quajtur "gjuhë barbare"!)
[1] Brahim Avdyli, „Epiri- toskëria e vjetër ku fliste shqip“,
të publikuar nga publikimet e përparshme, me datën 26.09.2016, në
http://lajm.co/epiri-toskeria-e-vjeter-ku-flitej-shqip/.
[2] Po aty, në vijim.
[3] John Julius Norwich "Bizanti, shkëlqimi dhe rënia e një perandorie(330-1453)",
Eugen, Tiranë 2005, faqe 380.
[4] Edhe njëherë mund të shikoni
shkrimin e Matern
Boeselager, “Die <Welt> deckt
auf: Die Griechen sind gar keine echten Griechen!”,
[5] Shikoni edhe njëjherë veprën e Dr. Arsim
Spahiut, “Orakulli i Dodonës dhe Epirotët
(sh. XX-II para e.s.)/Mitologia dhe feja epirote”, Vëllimi I, GEER, Tiranë
2008, faqe 52.
[6] Shkëputje nga interneti dhe FB, me rastin
e shpërndarjes së pjesës së shtatë nga Kastiot Ramollarit, një i njohur i im
dhe i Tauland Dedjës.
[7] Sulejman Mato, “Në kërkim të rrënjëve”, Dudaj, Tiranë 2005, faqe 223.
[8] Po aty, e njëjta faqe.
[9] Po aty, e njëjta faqe.
[10] Siç
thotë Aristidh Kola, të përmendur nga autori i ynë, faqe 224.
[11] Shiko polemikën e disa
personave, në faqen, "Albanians are 100% Illyrians", në http://www.facebook.com.
[12] Shikoni
shkrimin e shkurtë të Sheradin Berishës, në http://www.pashtriku.org
, kur flet për krijimin e Greqisë.
[13] Elena Kocaqi, "Planet
për zhdukjen e shqiptarëve", EMAL, Tiranë 2010, faqe 47.
[14] I
njëjti autor, e njëjta vepër, faqe 53.
[15] Paulo Petta, „Stratiotët, ushtarët shqiptarë në Itali“, Tiranë 2006, faqe 31, të
cituar nga Elena Kocaqi, në veprën e përmendur, faqe 30.
[16] Shikoni të Elkena Kocaqi, faqe 76.
[17] Shikoni edhe fillimin e Sheradin
Berishës, në internet.
[18] Elena Kocaqi, e njëta vepër, faqe
80.
[1] Për këtë vepër nuk është dhënë
Shtëpia Botuese, as vendi dhe viti, ndërsa për të dytin nuk është fare në
literaturë. Është cituar prej veprës së Elena Kocaqit, faqe 81. Këtë
parregullsi i lëmë botuesit dhe jo autores.
[19] Po aty, faqe 81.
[20] Këtu dhe në vijim nuk është dhënë shtëpia
botuese dhe vendi, por viti është dhënë. Edhe këtë parregullsi ia lënë botuesit
dhe jo autores. Po aty, faqe 81.
[21] Po aty.
[22] E njëjta vepër, faqe 85.
[23] I njëti autor, e njëjta vepër, faqet
84-85.
[24] Po aty, faqe 84.
[25] Po aty, faqe 75.
[26 Po aty, faqe 88.
[27] Sheradin Berisha, në pjesën e cituar
për krijimin e Greqisë, nga http://www.pashtriku.org
.
No comments:
Post a Comment