Gentjan Hasanas - Poezi - ËNDJE.

Ka vajza edhe sot,
që endin pëlhurë,
qëndisin,
bëjnë qilima,
perde për dritaren me pamje nga deti.

Dritaret janë sy,
perdja ferexhe,
që fsheh epshet e myslimanes.

Padyshim,
nuk janë Penelopi,
padyshim,
as Odisea nuk vjen më.

Bëj
dashuri me shume gra.
''Penelopi!''
i them në gjumë.
''Odisea im!''
më përgjigjen perdet…

Varka më pret
si qeni besnik i fatit tim
Shkojmë...Ira! 

(Ira, quhet varka ime).

Ndonjëherë 

gënjehet edhe ajo, 

kërkon të zërë pulbardha

E dashur,

hip në varkën time 

Që të mos jem vetëm.

Gjysmën 

e jetës lexuam mitologji, 

gjysmën tjetër 

do t’i gjejmë se s’bën

Ne fillim 

kërkojmë Odiseun tënd 

më pas Penelopin tim.

Odiseee...! 

Penelpiii...!

Zërat vdesin 

në ngushticën e Gjibraltarit.

Mos u trishto 

e dashur,

mbështille mjerimin 

me lëkurën e artë,te dashit

do të dukesh më e bukur.

Odiseee...! 

Penelopiii...!

Sa shpejt u plakem...!

Kur Poseidoni 

trupat tanë të mbytur 

ia dorzoi Geas, i tha: 

para se te vdisnin, kishim bashkuar duart.

Odise-Penelopi

i kishin thënë njëri-tjetrit!...

Gentjan Hasanas