A'Etos = Asht’ ET – AT – Zeus - Shqiponjë ➺ Etimologji.

                             ETOYΣ - ZOQ = ZOGU - AT; SHQIPONJA-ZEUS

 A mundemi dot ta përfytërojmë Zeusin pa Shqiponjë, njëjtë duke kujtuar Shqiponjën kemi thënë “Zeus”.

Zeus ishte Zot i qiellit dhe sundimtar i perëndive madhështor, “Zogu” i tij i shenjtë ishte “Shqiponja e artë” dhe që Ai e mbante nën krah gjatë gjithë kohës. Ashtu si Ai, shqiponja ishte simbol i forcës, kurajës dhe drejtësisë.

Zeus – kryesues – hyjnia e universit, sundimtar i qiejve dhe i tokës, konsiderohej nga pellazgët si zot i të gjitha fenomeneve natyrore në qiell; personifikimi i ligjeve të natyrës.

Ai ishte zot i kohës së rregulluar përcaktues në ndryshimin e stinëve dhe i vazhdimësisë së rregullt të ditës dhe natës, kohës absolute – përjetësi.

Zeus i konstatuar si Ati i perëndive, është quajtur; “Jupiter dhe Dias”.

 Jupiter lidhur ngushtë me kuptimin e fjalës shqipe, “‘Api ter” që do të thotë “hapi – terin” solli dritën, mbi të “tërën” = Diell. [Japhet]

Në mitologjinë skandinave gjiganti “Thiassi” kishte aftësinë për ta kthyer veten në një shqiponjë. Thiassi mbërriti në formë shqiponjë dhe rrëmbeu Idunn dhe fluturoi larg me të në shtëpinë e tij në [6] Thrymheim.

Vini re emërtimin e Atit-Zeus, në skandinave; Thiass = Dias, tek romakët, kjo për shkak të barasvlerës së shkronjave; z/s = d/t, por jo vetëm: “Shqiponja-Qiellore konsiderohet vazhdimisht “dy krenare” pra kemi; AS = Një, njishi, i pari – dhe Di/As apo Thiass =Dy krershe –dykrenare (+/-) = “Shqiponjë”

Euripidi (ca. 480 BC-406 BC) na tregon se “zogjtë” në përgjithësi janë të dërguarit e perëndive, por “Shqiponja” është mbret, dhe lajmëtari i hyjnisë së madhe Jupiter “[2].

Në ikonografinë e krishterë shqiponjë. është parë shpesh për të simbolizuar GjonUngjillori, ngjitje e profetit Elia, dhe ngjitje e Jezu Krishtit “[4].

Lutja-Fjala është një mundësi, Shqiponjës, kreu i zogjve grabitqar, i besohet të jetë transportuesi i lutjeve në qiell [6]. “Mistikët mesjetare shpesh thërrisnin  lutje për shqiponjën si vizionin e Perëndisë në krahasim me fluturimin e shpejtë shigjetë të Shqiponjës me dritën e diellit” [7].

Debate të fuqishme dëgjojmë shpesh herë; “Zot” apo “i dërguar”, biri tij … apo Zoti.

Ky është; Dielli dhe rrezet e tij – mbi-terr, (Jupiter) një dhe i pandashëm; “Zeus@Shqiponjë”

Në gjuhën greke shqiponja quhet: “Aetos”
Çdo me thënë kjo? 

– Duke larguar prapashtesën kemi të bëjmë me fjalën e pastër; Aet-os = A’et ➛Ashtë: ET, AT, = “Zot”

Tek kjo monedhë madje madje shohim të shkruar akoma më qartë: “ETOYΣ” dhe jo; A/ Etos.

Ashtu si në të gjitha rastet simboli tjetër i Atit -Zeus, më se i njohur; “Pegas”- Kali me flatra njëjtë si Shqiponja e shpejtë shigjetë në shpërndarjen e dritës–rrufe, ky kalë gjendet i emërtuar me shkronjën “A” dhe në shumicën prej tyre shkruar: “AT = Zot–Zeus”

Ka dy mundësi ose gjuha “turke” duhet pranuar “paragreke” gjë e cila duhet të jesh jashtë kësaj orbite për tu pranuar, ose përfundimisht duhet thënë hapur: Gjuha shqipe ➛ gjuhë Mëm tek gjuhët IE.

Por ajo që vlen të përmendim këtu shumë monedha me figurën e kalit –At –Pegas aty gjendet shkruar shkronja “Q” e cila për mua do të thotë; “Q = Qiellor” por sigurisht dhe “Q = K”.

Në gjuhën shqipe kemi “Zoq” (zogj)  por dhe “Zog”

Këtu qëndron sekreti përse në disa monedha me “Shqiponjën – Qiellore” gjejmë pikerisht shkruar fjalën: “Zoq” por edhe “Zok”

A mos kemi të bëjmë ashtu “rastësisht” me të lashtën gjuhën Shqipe, 

ku “zogut” i themi “Zog” dhe “atit” i themi: “At = Zot” – Ati ynë lart në qiell–mëshiro!

Kjo është gjuha e Shqipes – Birit-Atit –Zeus.

Mili Butka @ Gjuha Shqipe.