Unè qè isha nè rrugè pèr tè shpèrndarè dhurata ... gjeta dhuratèn mè tè madhe në jetèn time! - Shkruan Pirro Qendro.

 

Mirèmèngjesi Shqipe!

Kohè mè parè pata vendosur njè foto te revistès "Katundi Ynè"
pas dy a tre ditèsh njè mik nga Kosova, mè shkrun dhe kujton njè histori qè ai nuk e kishte harruar edhe pse kishin kaluar vite.

Ishte 11 qershori 2014 kur unè lexova kètè histori tè veçantè.

"Faleminderit Piro Qendro qè keni sjellè nè Faqen DardaniaDo'Det Therandë, Kopertinèn e revistès Katundi Ynè".

Nga shiqimi i parè mu dukè se nuk e njifja, u genjeva, me kèt Reviste mè lidh

nji Histori Nostalgjike ku nè fillim tè gjysmes sè dytè të viteve tetèdhjetè udhètoja me tren për në Gorizia (Friuli) tè Italisè dhe si zakonisht isha i stèrngarkuar me valixhe dhe disa paketime kartonash, pasi isha kontrolluar nga biletarët disa here nuk më la pershtypje... 

Kur afer Veronës një biletar me kontrollon bileten dhe në dalje të kabinès me pyet: Po këto valixhet në korridor tè kujt janë, i thashë; tè miat janè, dhe pshpèriti nè "rregull", por ma pas filloj ti numèroj dhe mè thote se duhet tè paguaj biletè tè veçantè sepse unè kisha valixhe sa pèr pesè udhètare sè bashku... Pèrgjigjja ime ishte e prerè Jo... me pas ai fillojè tè bisedojè me zyrtarèt e tij dhe po mè shikonte me shikim nènçmues. 

Me tè arritur nè Stacionit e Goricès aty mè pritèn tre carabinier të cilèt mè ndihmuan pèr t'i zbritur valixhet dhe nè stacionin e tyre me kontrolluan pashaportèn dhe ca valixhe, me pyeten diçka nè italisht qè unè atè botè nuk kuptoja. Ata ranè nè hall me mua sepse biletari i kishte porositur qè tè mè vinin gjobè dhe me makinèn e tyre me gjithè valixhet mè solën nè komisariatin e qytetit. Aty mè shpunè nè katin e parè nè njè dhomè tè madhe dhe me pas filluan tè hapin tè gjitha valixhet.

Pas një kohe tè shkurtèr hyri njè zotèri me pashaportèn time nè dorè me moshe mbi tè pesedhjetat... U ul prane meje matan tavolines dhe me pyet nè anglisht se tè gjitha valixhet ishin tè miat apo jo.. Po i thashè janè dhurata... ah ah ..dhurata! 

Po kèto librat ku i keni marè, mos jane tè ndalume.. jo nuk janè tè ndalume, ju pergjigja, i kam blerè.. Po ju studioni, dhe duke kaluar nèpèr duart e tija librat qè tashmè ndodheshin mbi tavolinè... Po ti bèn propagandè - me pyeti: jo, i thash i kam pèr miqte e mi.. Ok Ok Po më thuaj nga cili vend i Jugosllavise vini? - nga Kosova.. 

Ah jeni Shqipetar, ah po, po, ma pas dual jashtè dhomès dhe me la vetèm disa minuta, pasi u kthue kishte njè reviste nè dore tè cilèn ma jep pranè tavolinès... Unè qè i kisha sytè e skuqur nga lodhja e marr nè dore dhe filloj ta lexoj

"Katundi Yne" nuk po kuptoja nè çka  po ndodhte dhe e shoh nè sy... Ai mè thotè... UNE JAM ARBERESH... nga emocionet filluan tè me rrjedhin lotèt...

Ai revistën ma dhuroi pasi hoqi njè copèz letre tè ngjitur mbi tè ku ishte i shènuar emri i tij.. pèr tè mos dyshuar ndokush tjetèr qè edhe ai i pèrket tè njètès kauz "tè vetè ndèrgjegjèsimit tè shqiptarève"....

Mè pas mè thotè mbylli valixhet dhe urdhèroi tre karabinierè tè më shoqèronin dhe tè më ndihmonin tek stacioni i trenit.
Unè qè isha nè rrugè pèr tè shpèrndarè dhurata .. gjeta dhuratèn mè tè madhe në jetèn time, miku arberesh dhe revistën e tyre.... U pèrshèndetèm duke shtrènguar duart si vellezèr duke u pare gjatè nè sy... moment qè nuk mund ta harroj...

Shkruan Pirro Qendro Bologna, 

Emilia-Romagna, Italy · 

  https://milibutka.blogspot.al