Thursday, January 12, 2017

Dikter av Ullmar Qvick: "EN TONÅRSKILLE" _________ Një Adoloshent - Poezi nga - Ullmar Qvick



EN TONÅRSKILLE
Han är ensam i kväll 
Han har finnar och mjäll 
Men han tänker på dig varje stund 
Och hans bedjande blick 
När du förbi honom gick 
Var som bön från en olycklig hund

Du är snygg du är tuff 
Så han fick sig en knuff 
Och du väste ett ilsket 'försvinn!' 
När han om chat med dig ber 
Får han alltid tummen ner
För han kör ett hopplöst våga - vinn

Men dina egna drömmars prins 
En snyggare kille knappast finns
Ser på dig med elakt flin
Han har en ny tjej varje dag
Lever utan moral och utan lag
Och han ser dig som en korkad blondin

Ungdomslivet kan va' grymt
Där finns inte ens en skymt
Av medkänsla och nåd och hopp
Kärleken har sällan chans 
Allt är utan vett och sans 
För ful och töntig är det alltid stopp

Men så kommer då den tid
Då det är slut på livets strid 
Vi bara väntar våra sista ljuva år
Kanske vi då glömt allt jävla skit 
Ja rentav stundom längtar dit
Till det som många kallar livets vår...
-----------------------------------------------------------------------------------------------



Një djalosh i ri
Ai është vetëm sonte
Ai ka puçrra dhe zbokth
Por ai është duke menduar për ty çdo moment
Dhe sytë e tij duke u lutur
Kur ti shkove të kaluarën e tij
Ishte kjo lutje nga një qen i pakënaqur
Ti je e bukur je i fortë
Kështu që ai ka marrë një shtytje
Dhe ti fërshëllehu në një " dil jashtë! '
Kur ai në bisedë me ju lutem
Ai gjithmonë merr një gisht poshtë
Ai po i pashpresë guxon - fiton
Por princi ëndrrat e tua
Djali më i këndshëm zor se ekziston
Shikoje veten me buzëqeshje e keqe
Ai ka një vajzë e re çdo ditë
Jetoj pa moral dhe pa ligj
Dhe ai të shikon ty si një biondinë
Mund të jetë mizore ungdomslivet
Nuk ka as edhe një vështrim
Dhembshuri dhe mëshirë dhe shpresë
Dashuria ka shans të rrallë
Çdo gjë është pa dështim dhe sans
Shumë e shëmtuar dhe koti, është gjithmonë një fund
Por pastaj kur të vijë koha
Kur është fundi i beteja e jetës
Ne jemi duke pritur për vite të arta
Ndoshta atëherë ne harrojmë gjithë dreq
Po, me kohë, nuk mund të presim për të arritur atje
Për atë që shumë e quajnë jetën tonë...

No comments:

Post a Comment